Արխիւ

ՅՈՎԱԿԻՄ ՎՐԴ. ՍԵՐՈՎԲԵԱՆ

Տարեվերջի այս օրերուն, մեծ բանաստեղծ Գամառ Քաթիպայի (Ռաֆայէլ Պատկանեան) «Նոր տարի» բանաստեղծութեան առաջին տողը իր մէջ կ՚ամփոփէ այն բոլորը, որ մեր մտքին մէջ կը պատկերացնէ օրուան խորհուրդը. կու գայ նոր տարի մը եւ մարդիկ դարձեալ երնէկ տալով կը մաղթեն, թէ լաւ ու յաջող ըլլայ եկող նոր տարին:

ԳՐԻԳՈՐ ԱՒ. ՔՀՆՅ. ՏԱՄԱՏԵԱՆ

Ամանոր է այսօր։ Պահը՝ անգամ մը եւս անդրադառնալու, թէ ժամանակը որքան արագ կ՚ընթանայ։ Յիրաւի, անգամ մը եւս կը նշմարենք, թէ աշխարհի մատնուած թոհուբոհի վիճակին մէջ անզգալաբար որքա՛ն արագ սահեր են անցեալի օրերը եւ միացած՝ տիեզերքի պատմութեան։

Համայն հայութիւնը այս տարեմուտին ալ կը սպասէ իր Ընդհանրական Հայրապետին՝ Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի պատգամին։

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Ինչպէս անցած ըլլալը կարեւոր չէ այս պարագային. տարի մը հինցաւ մեր կեանքէն եւ որքան ալ դժբախտութիւն ու չարիք պատահած ըլլայ անոր ընթացքին, մարդ, բարեբախտաբար, յոյս մը կը տածէ գալիք լաւ օրերուն, «թերեւս» կ՚ըսէ ու կը յուսայ։

ՄԱՐԱԼ ԷՊԷՕՂԼՈՒ ՍԱԹԱՐ

Նոր տարին շատերս պիտի դիմաւորենք մեր տուներուն մէջ, ընտանեկան յարկի տակ՝ համախմբուելով տօնական սեղաններու շուրջ, անցեալի ապրումները շալկած ու նոր ապրումներու ճամբայ բանալով։ Ինչպէս ամէն տարի, այս տարի ալ նոր սպասումներու, փափաքներու, մաղթանքներու, յոյսերու ցանկով 365 օրը կը սկսի։

ԱՐՄԷՆ ՍԱՐՈՒԽԱՆԵԱՆ

Թուրքիոյ հայերուն համար կրթութիւնը միայն անհատական զարգացում մը չէ, այլ՝ մշակութային տեւականութեան կարեւոր միջոց մըն է։ Դպրոցները մեր մշակութային ինքնութեան պահպանման եւ փոխանցման հիմնասիւներն են։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Իւրաքանչիւր տարին կը սպասենք նոր սպասումներով, յոյսերով, երազներով։ Այնուամենայնիւ, յաճախ հիասթափութեան պատճառ կը դառնան մեր ակնկալիքները՝ այլ մարդոցմէ կամ ընդհանրապէս կեանքէն։

Նոր տարին նոր յոյսերով կը լեցնէ մեր սրտերը: Բարի օրերու եւ յաջողութեան երազանքը կը տիրէ ամէնուրեք:
Նոր տարին դիմաւորելը պճնազարդ կաղանդի ծառերով, խրախճանքի սեղաններով եւ լուսաւորուած փողոցներով, սրահներով, զմայլելի արարողութիւններով ու գոյնզգոյն նուէրներով՝ արտայայտութիւնն է այս լաւատես ակնկալութեանց:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Հազարամեակներու հոլովոյթին մէջ մարտահրաւէրները անպակաս եղած են հայութեան կեանքէն։ Թէեւ բոլոր ազգերու պարագային կարելի է նոյնն ըսել, սակայն, հայութեան հոգեբանութեան կամ գիտակցութեան մէջ պարագան այնպէս մը իւրացուած է, որ իրեն միշտ բաժին վիճակած է առաւելագոյնը, ծանրածանր բոլոր հետեւանքներով։