ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ
Հայրերու օր է։
Տօն է այս օրը, երեւի, բայց մայրերու օրուան պէս՝ աս ալ իմ տօնս չէ՛։
Քսան տարի առաջ կորսնցուցած եմ հայրս։ Գրելուս մի՛ նայիք, բարձրաձայն չեմ ըսեր այս թիւը ես։ Խորապէս կը ցնցուիմ այդ քսան երկա՜ր տարիներուն՝ կեանք մը, կեանքս ըլլալու անխուսափելի իրողութենէն։ Քսան թիւը մէջս կը թաղեմ ու կը մտածեմ. քսան տարի է հօրս աչքերովս չեմ տեսած, անունս իր ձայնով չեմ լսած ու քսան տարի է «Պապա» չեմ ըսած ես…
Համայնքային շրջանակները երէկ արցունքներու հեղեղով հրաժեշտ տուին Եշիլգիւղի վարժարանի տնօրէն նորոգ հանգուցեալ Մելիքճան Զամանին։ Այս վերջնոյն անժամանակ կորուստը քանի մը օրէ ի վեր բառին բուն իմաստով սուգի մթնոլորտ յառաջացուցած է թրքահայ ազգային-եկեղեցական կեանքէն ներս։
Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը երէկ ընդունեց խումբ մը երիտասարդներ, որոնք սփիւռքի զանազան թեմերէն Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին մեկնած են՝ հայագիտական եւ կրօնագիտական նորահաստատ դասընթացքներու մասնակցելու համար։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ բանանք հայոց պատմութեան հին էջերը, պիտի տեսնենք, որ այդտեղ եկեղեցի եւ ազգ միատեղ գոյութիւն են, որովհետեւ մեր ազգին պատմութիւնը ո՛չ եկեղեցւոյ եւ ո՛չ ալ պետութեան առանձին պատմութիւնն է. այս մէկը ի զօրու է նաեւ այլ պետութիւններու պարագային, որովհետեւ շատ հին ժամանակներէն եկեղեցի եւ պետութիւն ունեցած են յարաբերութիւններ եւ փոխազդեցութիւններ:
