«ԱԶԳԱՅԻՆ ԴԱՍՏԻԱՐԱԿՈՒԹԻՒՆ»
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տասնամեակներ շարունակ բեմերէն լսեցինք «ազգային ոգի», «ազգային դաստիարակութիւն» «հայեցի դաստիարակութիւն» եւ նման տարբեր արտայայտութիւններ, որոնք ձեւով մը առաջնորդը եղան թէ՛ Հայաստանի եւ թէ սփիւռքի դպրոցներուն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տասնամեակներ շարունակ բեմերէն լսեցինք «ազգային ոգի», «ազգային դաստիարակութիւն» «հայեցի դաստիարակութիւն» եւ նման տարբեր արտայայտութիւններ, որոնք ձեւով մը առաջնորդը եղան թէ՛ Հայաստանի եւ թէ սփիւռքի դպրոցներուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յաճախ կը կրկնենք՝ ընտանիքը առտնին Եկեղեցի մըն է։ Այս իմաստով, ընտանիքին ծոցին մէջ ապրուած սիրոյ ուրախութիւնը նաեւ Եկեղեցւոյ ուրախութիւնն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պետական մակարդակի վրայ լեզուի աղաւաղումը տեսնելու համար բաւարար է աչքէ անցընել Հայաստանի Ազգային Սահմանադրութիւնը, որ ինչքան ալ անաղարտ հայերէնով գրած ըլլան՝ դարձեալ յաջողած են օտար բառեր գործածել. օրինակի համար, Ազգային Սահմանադրութեան մէջ կը կարդանք.-
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդկային կեանքը կը նմանի ջուրի. կեանքին ընթացքը եւ ջուրի հոսանքը համանման տեսարան մը կը ներկայացնեն։ Ջուրի հոսանքը երբեմն «մեռելական թափօր» մը կը ներկայացնէ. կը հոսի դանդաղօրէն կախերես, անխօս եւ տխո՛ւր։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այս աշխարհի մէջ տրամաբանութիւն պէտք չէ փնտռել, որովհետեւ այդ մէկը փնտռելը ինքնին անտրամաբանական է, իսկ եթէ այդ մէկը փորձէք փնտռել Հայաստանի մէջ, ապա… ձեր մտային եւ հոգեկան առողջութիւնը քայքայուած է եւ գուցէ անբուժելի ախտով մը կը տառապիք:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յիսուս կը պատուիրէ, որ միա՛յն իմաստուն անձեր կը գործադրեն, մեծութիւնը չչափել մեր շահածովը եւ ունեցածովը, այլ անով՝ որ մենք կու տանք։ Արդարեւ, քանի հոգի ասկէ դար մը յետոյ պիտի յիշուի, երբ այսօրուան մեծատուները եւ համբաւ ունեցողները թառամին մթութեան մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդկային պատմութեան մէջ քաղաքականութիւնը միշտ ալ նկատուած է «վտանգաւոր», որովհետեւ իւրաքանչիւր քայլ ու որոշում կրնայ վիճակագրական ըլլալ եւ հասարակ խօսքն անգամ կրնայ զէնքի վերածուիլ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Տէ՛ր թող այս տարի ալ մնայ. ես իր շուրջի հողը կրկին կը փորեմ եւ պարարտացուցիչ կը դնեմ։ Այս ձեւով թերեւս պտուղ տայ, ապա թէ ոչ՝ գալ տարի կտրէ զայն». (ՂՈՒԿ. ԺԳ 8-9)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի մէջ՝ ուր անասունները նոյնիսկ հաւասար չեն, ինչպէ՞ս կարելի է հաւասարութիւն ակնկալել. հազարաւոր դարեր մարդը պայքարեցաւ, որպէսզի հաւասարութիւն ստեղծէ, սակայն մնաց ապարդիւն. ես ու դուն ո՞վ ենք, որ կարենանք դարաւոր այդ վէրքին բուժում տալ, մա՛նաւանդ՝ այնպիսի ժամանակաշրջանի մը մէջ, երբ հաւասարութեան գաղափարը ինքնին անհաւասարութեան մէջ է՝ նկատի ունենալով, որ բոլոր անոնք, որոնք հաւասարութիւն ստեղծել կը փորձեն, պետութիւններու մէջ նոյնինքն անհաւասար ապրող անձերն են: