ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ինչպէս մեր նախորդ գրութեան մէջ ըսինք, խնդալը յաճախ կը դիտուի որպէս ուրախութեան եւ ներքին հանգստութեան արտայայտութիւն, սակայն, ժպիտը ունի իր միւս ծածուկ կողմը, որ հոգեբանութեան մէջ կը կոչուի ժպտացող ընկճուածութիւն (Smiling Depression)։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յիսուս յարութեան հաւատքը Իր իսկ անձին կը զօդէ. «Ես եմ Յարութիւն եւ կեանք». (ՅՈՎՀ. ԺԱ 25)։ Արդարեւ, Յարութեան հաւատքը կը հիմնուի հաւատքին վրայ այն Աստուծոյ, «որ Աստուածն է ոչ թէ մեռեալներուն, այլ՝ կենդանիներուն». (ՄԱՐԿ. ԺԲ 27)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր մարդկային միտքին մէջ կան որոշ կաղապարներ ու համոզումներ, որոնք իրականութեան մէջ ճշմարտութենէն հեռու կրնան ըլլալ. օրինակի համար՝ մեր մարդկային տկար համոզումով ժպիտն ու խնդուքը ուրախութեան, լացն ու վիշտը տրտմութեան արտայայտութիւններ են, սակայն հոգեբանութիւնը կու գայ փաստելու, որ միշտ չէ՛, որ լացը տխրութեան եւ ժպիտը ուրախութեան արտայայտութիւններ ըլլան։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Աշխարհի վրայ՝ ուր կ՚ապրինք, ամէն ինչ արժանի է գնահատանքի, քանի որ այն բոլորը ստեղծուած են բանաւոր պատճառով մը եւ ո՛չ մէկ բան առանց նպատակի ստեղծուած է։ Մարդ շատ իրականութիւններու կրնայ չանդրադառնալ, բայց շատ բաներ՝ որոնք կը գտնուին աշխարհի վրայ, ստեղծուած են ի նպաստ մարդուն՝ ծառայելու եւ օգտակար ըլլալու համար անոր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ձեզմէ քանի՞ն ձանձրացած է անդադար մամուլի եւ կամ գրականութեան մէջ նոյն անուններուն մասին կարդալէ. վստահ ենք անոնց թիւը քիչ չէ, որովհետեւ կարծես հայ գրականութիւնն ու մշակոյթը միշտ նոյն անձերու շուրջ դառնան՝ հակառակ անոր, որ ունինք բազմաթի՜ւ անուններ, որոնք տրուած են մոռացութեան եւ վստահաբար անոնք աւելի պակաս արժէք չեն ներկայացներ քան մինչեւ օրս յիշուողները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հոգեւորականին սնարի գի՛րքն է Աստուածաշունչ մատեանը։ Ան է, եւ ան պէտք է ըլլայ գրասեղանի առաջին եւ անբաժան ընկերը հոգեւորականին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ ժողովուրդը ունի բազմաթիւ մտահոգութիւններ ու խնդիրներ, սակայն, անոնցմէ ամենէն կարեւորներէն մէկը անկասկած Հայաստան-Թուրքիա յարաբերութիւններու կարգաւորումն է, որ շատերու համար անմիջական ու անհրաժեշտ, իսկ շատերու համար դաւաճանութիւն կը նկատուի. ոմանք Հայաստանի ներկայ իշխանութեանց քայլերը կը նկատեն դիւանագիտական ու ճիշդ, իսկ ուրիշներ զայն կ՚որակեն որպէս չարիք հայ ժողովուրդին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Թադէոս եւ Սուրբ Բարթողոմէոս առաքեալներ Հայոց հաւատքի առաջին լուսաւորիչներն են. Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ՝ ազգի երկրորդ լուսաւորիչը. Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց՝ Սուրբ Գիրքի եւ լեզուի երրորդ լուսաւորիչը, իսկ Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացի՝ աստուածաբանութեան չորրորդ լուսաւորիչը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մօտաւորապէս հինգ-վեց տարիներ առաջ կը բարձրաձայնէինք, թէ մարդկութեան քով ընթերցելու սէրը պակսած է. գրեթէ ո՛չ ոք գիրք ու թերթ կը կարդայ. այս մէկը վստահաբար ահազանգ մըն էր, որ հարցականի տակ կը դնէր նաեւ տպագրութեան եւ մամուլի ապագայ ընթացքը, սակայն, այսօր կու գանք այդ հաստատումը փոխելու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ո՞վ է քահանան, ո՞վ է հովիւը. ամենէն կարեւոր հարցումն է ասիկա, քանի որ որոշադրիչ նշանակութիւն ունի քահանային համար ինքնաճանաչման տեսակէտէն. ինքնաճանաչում՝ ո՛չ սոսկ որպէս անձ, անհատ, այլ որպէս «քահանա՛յ», իր առաքելութեան, իր կոչումին, իր պաշտօններուն եւ հոգեւոր պատասխանատուութեան յարաբերաբար։
