Հոգե-մտաւոր

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հաւատացէ՛ք, որ այս աշխարհի վրայ կարելի չէ՛ գտնել ուրիշ ազգ մը՝ որ յաջողի այնքան լաւ թաղել՝ ինչքան մեր ազգը: Թաղելը մեզի համար ի վերուստ տրուած շնորհք մըն է, Աստուածային պարգեւ մը պարզապէս:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ճիշդ այդպէս պիտի ըլլայ նաեւ մեռելներու յարութիւնը։ Մարմինը հող կը դրուի եղծանելի վիճակով, եւ յարութիւն կ՚առնէ՝ անե՛ղծ. հող կը դրուի անարգ, եւ յարութիւն կ՚առնէ՝ փառաւո՛ր. հող կը դրուի տկար, եւ յարութիւն կ՚առնէ զօրաւոր. հող կը դրուի իբրեւ շնչաւոր մարմին, եւ յարութիւն կ՚առնէ իբրեւ հոգեւոր մարմին։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ամէն ծնողք իր զաւակին լաւութիւնը մտածելով կը հաւատայ, որ ինք մի՛շտ ճիշդ է։ Այո, յարգանքը, որոշ տեղ մը հնազանդութիւնը որպէս անհրաժեշտութիւն կրթութեան ճամբով կը մատուցուի մեր բոլորին, սակայն պէտք է հասկնանք, որ ծնողները անսխալական արարածներ չեն եւ հետեւաբար ամէն ինչ, որ կ՚ըսեն ու կը մտածեն, պայման չէ ճշմարտութիւն ըլլայ:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ընտանիքը առաջին ուսումնարանն է մարդուն՝ ուր ծնողներ պատուական դաստիարակներ են։ Այս ուղղութեամբ, պահ մը ենթադրենք հօր մը իր զաւակներուն ուղղեալ պատուէրները՝ որոնք կրթութեան եւ դաստիարակութեան սկզբնական միջոցներն են։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Պէտք է յստակ տարբերութիւն ըլլայ «յարգանք»ին եւ «հնազանդութեան» միջեւ, որովհետեւ հնազանդութիւնը միշտ չէ, որ ծնունդ կ՚առնէ յարգանքէն. այսօր ժողովուրդը շատ անգամ վախի ազդեցութենէն մղուած է, որ կը հնազանդի ղեկավարներուն:

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մահ՝ որուն մասին մտածելն իսկ սարսափ կը պատճառէ մարդուն։ Ան բոլոր վախերուն սկզբնական, հիմնական պատճա՛ռն է։ Հարկ կա՞յ յիշեցնելու, թէ մահը ահաւոր վախ մը եւ ատոր ընկերակցող մտատանջութիւն մը՝ մտահոգութիւն մըն է մանաւանդ անո՛նց՝ որոնց համար հողակոյտէն անդին երկարող յաւիտենականութիւնը մութ, խաւար, մռայլ, ծածուկ, անիմանալի, խորհրդաւոր «հանելուկ» մըն է։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Նախապէս յօդուածաշարքով մը խօսած էինք ծնողքի մը իր զաւակին հանդէպ ունեցած պարտաւորութիւններուն մասին, խօսած էինք նաեւ, որ ինչպէ՛ս ծնողքի մը վերաբերմունքը իր դրական եւ կամ բացասական ազդեցութիւնը կ՚ունենայ անհատի մը կեանքին մէջ, սակայն, այժմ կ՚ուզենք միւս կողմէն նայիլ եւ խօսիլ զաւակի իր ծնողքին հանդէպ ունեցած պարտաւորութիւններուն մասին: 

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Վստահաբար շատեր հարց կու տան, թէ ինչո՞ւ համար այսպէս եղաւ մեր ժողովուրդի վիճակը։ Ինչո՞ւ համար հայը՝ որ իր հայրենիքին, իր լեզուին ու մշակոյթին այնքան հոգիով ու սիրտով կապուած էր մէկէն ի մէկ յայտնուեցաւ նման անտարբերութեան մէջ.

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Խառն ամուսնութիւնը կամ օտար ամուսնութիւնը, ընդհանրապէս «հարց» մը կը ներկայացնէ կարգ մը շրջանակներու, մշակոյթներու մէջ։ Բայց իսկապէս «հա՞րց» մըն է «օտար ամուսնութիւն»ը, երբ ամուսիններ գիտակից են ամուսնութեան, ընտանիքի գաղափարին, քանի որ ընտանիքի հիմերը հասկացողութիւն, հանդուրժողութիւն, ուրախութիւն եւ համբերութիւն է, եւ եթէ անոնք ամրապնդուած են սիրոյ զգացումով, այլապէս «օտար» կամ «խառն» ամուսնութիւնը կրնա՞յ արգելք հանդիսանալ այդ ամուսիններուն երջանկութեան։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մերօրեայ գողերը ի տարբերութիւն անցեալին, շատ աւելի խելացի են. անոնք լաւապէս կը հասկնան մարդկային հոգեբանութիւնը եւ այդ բոլորը կ՚օգտագործեն ի գործ դնելու համար իրենց ոչ-բարի ծրագիրը։