Արխիւ

Հա­լէ­պի մէջ վեր­ջերս տե­ղի ու­նե­ցած ծանր մար­տե­րուն ըն­թաց­քին ան­հե­տա­ցած էր հայ զի­նուոր մը, ո­րուն ա­նու­նը մին­չեւ վեր­ջերս չէր յստա­կա­ցած։ Սու­րիոյ ներ­քին պա­տե­րազ­մի մթնո­լոր­տին մէջ տեղ­ւոյն հա­յու­թեան մատ­նուած վի­ճա­կին շուրջ տե­ղե­կու­թիւն­ներ փո­խան­ցող հայ­կա­կան աղ­բիւր­նե­րը ո­րոշ չա­փով հա­կա­սա­կան տուեալ­ներ կը փո­խան­ցէին կամ լռու­թիւն պա­հել կը նա­խընտ­րէին այս նիւ­թին շուրջ։

Սուրբ Խաչ դպրեվանքի պարտէզի պատերու արտաքին երեսին վրայ շաբաթավերջին անծանօթներու կողմէ գրի առնուեցան ցեղապաշտ լոզունգներ:
Երեսփոխան Մարգար Էսաեան եւ Անվտանգութեան տնօրէնները շարժման անցան անմիջապէս:
Խնամակալութեան ատենապետ Թորոս Ալճան հրապարակեց յայտարարութիւն մը, որով դէպքը խստիւ պախարակեց յաչս Թուրքիոյ Հանրապետութեան աչալուրջ քաղաքացիներուն:

«Արաս» հրատարակչութիւնը հրատարակած է վերջին տարիներու ամենահետաքրքրական գործերէն մին:
Շուրջ երեքհազարամեայ պատմութեան մը սղագրութիւնը՝ չափազանց մատչելի եւ հրապուրիչ ներկայացմամբ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Ծա­նօ­թու­թեան եւ զրոյ­ցի հա­մար ժա­մադ­րուած եմ ֆրան­սաբ­նակ հայ­րե­նա­կի­ցիս՝ Սիւ­նի­քի մար­զի, Խնձո­րեսկ գիւ­ղը ծնած եւ շատ հե­տաքրք­րա­կան հան­գա­մանք­նե­րու մէջ Ֆրան­սա հաս­տա­տուած Մու­շեղ Մար­տի­րո­սեան-Չա­լո­յեա­նի հետ, ո­րուն մա­սին բազ­միցս լսած եմ իբ­րեւ բա­րե­րար եւ ա­րուես­տի գոր­ծեր հա­ւա­քող, նաեւ՝ իր հայ­րե­նի գիւ­ղին նուի­րուած անձ մը:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

​Թուր­քիա կ՚ապ­րի ար­տա­սո­վոր ժա­մա­նակ­ներ։ Նման ի­րա­վի­ճակ­նե­րու մէջ, աշ­խար­հի ա­մէն կողմ, փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րը բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան ա­ռու­մով կը դառ­նան գերզ­գա­յուն։ Ան­հասկ­նա­լի, ա­րտա­սո­վոր ո­չինչ կայ այս­տեղ։ Թրքա­հա­յու­թիւնն ալ նման հո­գե­վի­ճա­կի մը մէջ է ներ­կա­յիս, ա­պա­հո­վա­բար մեր երկ­րի միւս փոք­րա­մաս­նա­կան հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն­նե­րուն հետ։

Նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ «Ա­րա­րատ» հայ­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թեան նա­խա­գահ Գէորգ Գրի­գո­րեա­նի, Սո­ֆիա­յի ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ «Կա­ռա­մա­տոյց» նա­խա­գի­ծին բա­ցու­մը, որ մաս կը կազ­մէ «Եր­կիր՝ գե­տին եւ ծո­վուն մի­ջեւ» շրջիկ ցու­ցա­հան­դէ­սին եւ կը ներ­կա­յաց­նէ 20-րդ դա­րու ա­նուա­նի գե­ղան­կա­րիչ Պե­տիկ Պետ­րո­սեա­նի մեծ ա­րուես­տը:

Հա­յաս­տա­նի ներ­քին քա­ղա­քա­կան լա­րուած մթնո­լոր­տի պայ­ման­նե­րուն ներ­քեւ պա­տա­հած վեր­ջին բա­խում­նե­րուն ըն­թաց­քին վի­րա­ւո­րուած ոս­տի­կա­նու­թեան ա­ւագ են­թաս­պայ Գա­գիկ Մկրտչեան դժբախ­տա­բար մա­հա­ցաւ շա­բա­թա­վեր­ջին։

«Ա­րե­ւելք» կայ­քէ­ջին վրայ կը կար­դանք.-

Անց­նող ժա­մե­րէն սկսեալ վե­րա­բա­ցուած են դէ­պի Հա­լէպ տա­նող ցա­մա­քա­յին հիմ­նա­կան ճա­նա­պարհ­նե­րը: Այս­պէս, սկսած է գոր­ծել Քաս­թել­լո շրջա­նի ճա­նա­պար­հը, մինչ Դա­մաս­կո­սը Հա­լէ­պի կա­պող Խա­նա­սէ­ր ճա­նա­պար­հը, որ բաց էր, սա­կայն ա­պա­հո­վա­կան պատ­ճառ­նե­րով դար­ձած էր ա­մա­յի, սկսած են բնա­կա­նոն հու­նի մէջ մտնել:

Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռին կող­մէ ե­րա­նաշ­նորհ Շնորհք Պատ­րիար­քի ծննդեան 100-ա­մեա­կին առ­թիւ հաս­տա­տուած «Շնորհք Պատ­րիարք 100» մա­տե­նա­շա­րէն լոյս տե­սաւ «Գու­նա­գեղ Կի­րա­կի­ներ եւ Հո­գե­գա­լուստ» հա­տո­րը։