Արխիւ

Մխի­թա­րեան սա­նուց միու­թեան վար­չու­թիւ­նը այս շրջա­նին ձեռ­նա­մուխ ե­ղած է գե­ղա­րուես­տա­կան ծրագ­րի մը, որ կեան­քի պի­տի կո­չուի յա­ռա­ջի­կայ օ­րե­րուն։ Միու­թեան հիմ­նադ­րու­թեան 70-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին ձօ­նուած այս նա­խագ­ծին շրջագ­ծով պի­տի բե­մադ­րուի Հրանդ Տին­քի օ­րա­թո­րիոն։ Ար­դի օ­րա­թո­րիօ մըն է այս մէ­կը, որ ա­ռա­ջին ան­գամ ան­ցեալ աշ­նան ներ­կա­յա­ցուած էր Ե­րե­ւա­նի մէջ։

Կեսարիոյ Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ մէջ Սուրբ Ծննդեան եւ Աստուածայայտնութեան տօնին առթիւ յուզումնախառն արարողութիւններ:
Մերձաւոր Արեւելքէն խոյս տալով Թուրքիա հաստատուած հայ գաղթականները երէկ իրենց ուխտի աղօթքը կատարեցին մեր հոգեպարար շարականներու կատարումով:

Ե­րէկ, Հա­յաս­տա­նի մէջ ո­գե­կո­չուե­ցան Ա­ւե­տի­սեան­նե­րու ըն­տա­նի­քին եօթ ան­դամ­նե­րը, ո­րոնք ան­ցեալ տա­րի Կիւմ­րիի մէջ զոհ գա­ցած էին սահմռ­կե­ցու­ցիչ ոճ­րա­գոր­ծու­թեան մը։ Ռուս զի­նուո­րա­կան Վա­լե­րի Փեր­մեա­քո­վի ան­մարդ­կա­յին յար­ձակ­ման հե­տե­ւան­քով մա­հա­ցած այս ըն­տա­նի­քին եօթ ան­դամ­նե­րը ե­րէկ ամ­բողջ Հա­յաս­տա­նի մէջ ո­գե­կո­չուե­ցան խոր եր­կիւ­ղա­ծու­թեամբ։

Հա­յաս­տա­նի մար­դու ի­րա­ւանց պաշտ­պան Կա­րէն Անդ­րէա­սեան ե­րէկ հրա­ժա­րե­ցաւ իր պաշ­տօ­նէն։ Ան այս առ­թիւ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց բո­լոր գոր­ծըն­կեր­նե­րու հա­մա­տեղ աշ­խա­տան­քին հա­մար ու միեւ­նոյն ժա­մա­նակ յոյս յայտ­նեց, թէ մար­դու ի­րա­ւանց պաշտ­պա­նու­թիւ­նը պի­տի շա­րու­նա­կէ մնալ Հա­յաս­տա­նի պե­տու­թեան եւ հա­սա­րա­կու­թեան ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թիւ­նը։

Մերձաւոր Արեւելքէն խոյս տուած հայ գաղթականները երէկ Սուրբ Ծննդեան լաւատեսութեամբ լիցքաւորուեցաւ Կեսարիոյ մէջ:
Թրքահայ համայնքի ներկայացուցիչները Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ համալիրէն ներս ամենաջերմ զգացումներու առարկայ դարձուցին իրենց քոյրերն ու եղբայրները: Պատրիարքական Աթոռին կողմէ փոքրիկներուն յանձնուեցան պատկերազարդ «Տէրունական աղօթք»ներ: ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթի խմբագրութիւնը գրասէրներուն տրամադրեց Միսաք Գօչունեանի «Կեանքի տեսարաններ»ը:

Պատրիարքական Աթոռին տնօրինութեամբ, Սուրբ Ծննդեան եւ Աստուածայայտնութեան տաղաւարին առթիւ տօնակատարութիւններ ու զօրակցութեան շարժում:
Կեսարիոյ Սուրբ գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ մէջ տօնական աւետիսով աղօթք կը վերառաքուի առ Աստուած՝ համայն աշխարհի խաղաղութեան համար:
Մերձաւոր Արեւելքէն խոյս տալով Թուրքիոյ զանազան քաղաքներուն մօտ ապաստան գտած հայ գաղթականները խոր երկիւղածութեամբ կը կատարեն իրենց ուխտը:

​ԵԱՀԿ-ի Մինս­քեան խմբա­կի ա­մե­րի­կա­ցի հա­մա­նա­խա­գահ դես­պան Ճէյմս Ո­ւոր­լիք մեկ­նած է Լոն­տոն՝ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թեան կար­գա­ւոր­ման հար­ցին շուրջ խորհր­դակ­ցու­թիւն­նե­րու մաս­նակ­ցե­լու նպա­տա­կով։ Ան Անգ­լիոյ Ար­տա­քին եւ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան նա­խա­րա­րու­թեան մօտ խորհր­դակ­ցու­թիւն­ներ կ՚ու­նե­նայ հիմ­նախնդ­րի կար­գա­ւոր­ման հե­ռանը-կար­նե­րուն ա­ռըն­չու­թեամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ի­մաս­տու­թիւն» բա­ռը ու­նի հո­մա­նիշ բա­ռեր՝ «խե­լա­հա­սու­թիւն», «փոր­ձա­ռու­թիւն», «խելք», «հան­ճար», ինչ­պէս նաեւ՝ փո­խա­բե­րա­կան ի­մաս­տով՝ «ող­ջամ­տու­թիւն», «ող­ջա­խո­հու­թիւն», «վսե­մա­խո­հու­թիւն», «ե­րե­ւոյթ­նե­րու խոր ի­մա­ցու­թիւն՝ ըմբռ­նում»։ Բո­լոր այս նշա­նա­կու­թիւն­նե­րուն հետ ի­մաս­տու­թիւ­նը կը յի­շուի նաեւ ա­նու­նով մը՝ որ­պէս «հո­մա­նիշ» եւ նոյ­նի­մաստ կամ նոյ­նա­նիշ բառ, որն է՝ Սո­ղո­մոն եւ կը գոր­ծա­ծուի «Սո­ղո­մոն ի­մաս­տուն» ձե­ւով։

ՄԱՐՈՒՇ ԵՐԱՄԵԱՆ

​Ե­թէ ա­շա­կերտ ըլ­լա­յի այ­սօր, 21-րդ դա­րուն, ճար­տա­րա­րուես­տի ա­հա­ւոր ա­ռա­տու­թեան մէջ ին­կած, ստի­պուած լո­ղա­լու կամ եր­բեմն ալ ա­ռա­տա­խեղդ ըլ­լա­լու, ժա­մա­նակ պի­տի ու­զէի՞ տրա­մադ­րել հա­յե­րէն սոր­վե­լու. աս­կէ ա­ռաջ սա­կայն՝ դա­սա­րա­նին մէջ պի­տի ու­զէի՞ մտիկ ը­նել ժա­մա­նա­կավ­րէպ ու­սուց­չու­հի­նե­րու ժա­մա­նա­կավ­րէպ դա­սա­ւան­դում­նե­րը, ու­զէի իսկ, պի­տի կա­րե­նա­յի՞ դի­մադ­րել ձանձ­րոյ­թիս եւ ա­նոր հե­տե­ւող ան­խու­սա­փե­լի «քունս կու գա՜յ…­»ին: