Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յայտ­նի ի­րո­ղու­թիւն մըն է, թէ՝ կիր­քե­րը ազ­դե­ցու­թիւն կը գոր­ծեն մար­դուս ա­ռող­ջու­թեան վրայ։ Երբ կ՚ըն­դու­նինք կիր­քե­րու ազ­դե­ցու­թիւ­նը ա­ռող­ջու­թեան վրայ, ա­պա ու­րեմն ի՞նչ է «կիրք»ը։ Ա­մե­նա­պարզ բա­ցատ­րու­թեամբ՝ կիր­քը հո­գիին զօ­րեղ շար­ժո­ղու­թիւնն է։ Եւ երբ ո­րե­ւէ տպա­ւո­րու­թիւն, մար­դուս մէջ սաս­տիկ կեր­պով կ՚արթնց­նէ հա­մա­պա­տաս­խան զգաց­մունք­ներ՝ ո­րոնք մտքի ըն­թաց­քը յան­կար­ծա­կի կեր­պով կը փո­խեն, այդ ժա­մա­նակ նկա­տե­լի կ՚ըլ­լայ՝ «հո­գե­կան յու­զում», այ­սինքն՝ կի՛րք. (Կիրք=emotion, affect)։

​ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ​

Բա­ժա­նու­մը, խզու­մը ծանր է, մա­նա­ւանդ՝ «Ֆէյս­պուք»ի վրայ:

Չկայ զգա­ցում մը, այն­քան նման՝ ստա­մոք­սի պրկու­մին, որ դուք կ՚ու­նե­նաք, երբ պա­տա­հա­բար կը տես­նէք նա­մա­կագ­րու­թիւն մը ձեր եւ նախ­կին սի­րե­լիին մի­ջեւ, ա­ւե­լի եր­ջա­նիկ ժա­մա­նակ­նե­րու մէջ: Նոյ­նիսկ ա­ւե­լի դա­ժան է, երբ կը նկա­տէք, որ ա­նոր մա­կա­նու­նը փո­խուած է այդ ա­տե­նէն ի վեր:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի կառավարութեան նորկառոյց մասնաշէնքը նշանակութիւն ունի թէ՛ վարչական եւ թէ ճարտարապետական տեսանկիւնէն:
Ընդարձակ համալիրը արդէն եկած է համալրելու մայրաքաղաքի համայնապատկերը՝ իր շքեղութեամբ, առանձնայատկութիւններով եւ լուսաւորութեամբ:

Մի­ջու­կա­յին ծրագ­րին շուրջ Ա­րեւ­մուտ­քին հետ հա­մա­ձայ­նու­թեան հաս­նե­լէ վերջ՝ Ի­րան ներ­կա­յիս կը նա­խա­տե­սէ բազ­մա­կող­մա­նի քայ­լե­րու ձեռ­նար­կել տնտե­սու­թիւ­նը թա­փով զար­գաց­նե­լու ա­ռա­ջադ­րու­թեամբ։ Կը հա­ղոր­դուի, որ Թեհ­րան վե­րա­տե­սու­թեան են­թար­կած է ար­տա­սահ­մա­նեան ու­ժա­նիւ­թա­յին ըն­կե­րու­թիւն­նե­րու հետ պայ­մա­նագ­րեր կնքե­լու կար­գը՝ փոր­ձե­լով 30 մի­լիառ ա­մե­րի­կեան տո­լա­րի նոր ներդ­րում­ներ ներգ­րա­ւել։

Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Կա­րէն Միր­զո­յեան այս օ­րե­րուն աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թիւն մը կու տայ դէ­պի Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­ներ։ «Ար­մէնփ­րէս»ի հա­ղոր­դում­նե­րով, Կա­րէն Միր­զո­յեան ԱՄՆ-ի Գոնկ­րէ­սէն ներս կը մաս­նակ­ցի Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թեան տա­րե­դար­ձին ձօ­նուած եւ ա­ւան­դա­կան դար­ձած տա­րե­կան ձեռ­նար­կին, ո­րու ըն­թաց­քին հան­դէս կու գայ ե­լոյ­թով մը։

ՄԱԿ-ի ընդ­հա­նուր քար­տու­ղար Պան Քի Մուն յոր­դո­րեց ոչն­չաց­նել աշ­խար­հի բո­լոր մի­ջու­կա­յին զէն­քե­րը։ Ե­րէկ, ան այս­պի­սի կո­չով մը հան­դէս ե­կաւ՝ Սէու­լի մէջ կազ­մա­կեր­պուած խորհր­դա­ժո­ղո­վի մը առ­թիւ։

Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահը երէկ ելոյթով մը մեկնաբանեց Սահմանադրութեան բարեփոխման շաբաթավերջի հանրաքուէն:
Սերժ Սարգսեանի համոզմամբ, յառաջիկայ ընտրութիւններու արդիւնքին պէտք չէ ըլլան ամէն ինչ ստացածներ եւ ամէն ինչ կորսնցուցածներ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ա­տե­լու­թիւ­նը մո­լու­թիւն մըն է՝ որ մարդս կ՚ա­ռաջ­նոր­դէ ու­րիշ մո­լու­թիւն­նե­րու, զոր օ­րի­նակ՝ խա­բէու­թեան, ինչ­պէս կ՚ը­սէ Ա­ռա­կա­խօ­սը. «Ա­տո­ղը իր շրթունք­նե­րը կը կեղ­ծէ ու սրտին մէջ նեն­գու­թիւն կը պա­հէ։ Ա­նոր գե­ղե­ցիկ խօս­քե­րուն մի՛ հա­ւա­տար, քա­նի որ ա­նոր սրտին մէջ եօ­թը զզուե­լի բան կայ։ Ան որ իր ա­տե­լու­թիւ­նը նեն­գու­թեամբ կը ծած­կէ, ա­նոր չա­րու­թիւ­նը ժո­ղո­վուր­դին մէջ պի­տի յայտ­նուի։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ըն­տա­նի­քը, ըն­կե­րու­թեան կո­րիզն է, ա­ռանց ո­րու կա­րե­լի չ՚ըլ­լար ա­ռողջ ըն­կե­րա­յին կեանք մը հաս­տա­տել եւ մշա­կել, ու զար­գաց­նել զայն։ Եւ քա­նի որ ըն­կե­րա­յին կեան­քի մէջ յա­րա­բե­րու­թիւն­ներ կը կա­յա­նան պար­տա­կա­նու­թիւն­նե­րու եւ ի­րա­ւուն­քի վրայ, ու­րեմն ըն­տա­նի­քն կազ­մող ան­դամ­նե­րուն ալ կը վե­րա­բե­րի պար­տա­կա­նու­թիւն­ներ եւ ի­րա­ւունք, ո­րոնց ներ­դաշ­նա­կու­թեան վրայ կը բարձ­րա­նայ ըն­տա­նի­քի «շէնք»ը՝ բարձ­րաց­նե­լով նաեւ ըն­կե­րու­թեան մե՜ծ շէն­քը։