Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ընդհանրապէս հայրապետական կոնդակներ չկարդալու սովորութիւն մը ունիմ, որովհետեւ այսպէս կամ այնպէս այդտեղ գրուածները լսած կամ կարդացած ենք նախապէս. պարզապէս տարբեր է ստորագրութիւնն ու ոճը՝ շատ անգամ հրատարակուած աւանդութիւն մը վառ պահելու համար:

Ցաւով տեղակացանք, թէ մեր համայնքէն Կարօ Գաբրիէլեան բռնութեան մը ենթարկուած է Գնալը կղզիի մէջ։ Ան վէճի բռնուած է՝ իր բնակած շէնքի մուտքի խանութի սեփականատիրոջ հետ։

«Նոր նիւթ» խորագրեալ ուշագրաւ ցուցահանդէս մը՝ Հայաստանի Ազգային պատկերասրահին մէջ:
Ճաւատեաններու հաւաքածոյէն կատարուած նուիրատուութիւնը՝ շրջադարձ հայ ժամանակակից արուեստի պատմութեան համար:

Երեւանի «Զուարթնոց» միջազգային օդակայանի վերահսկման տեսակէտէ յատկանշական իրադարձութիւն:
Հայաստանի Սահմանապահ ծառայութիւնը ամբողջութեամբ կը ստանձնէ՝ ռուսական կազմին վստահուած բոլոր գործառոյթները:

«Համաս»ի քաղաքական գրասենեակի ղեկավար Իսմայիլ Հանիյէի Թեհրանի մէջ սպանութեան դէպքին արձագանգները կը շարունակուին։ Միջազգային հանրային կարծիքի ուշադրութիւնը յանկարծ շեղուած է այս մահափորձին վրայ՝ մինչ մտահոգութիւնները կը խորանան տարածաշրջանէն ներս պատերազմի ընդլայնման հաւանականութեան բերումով։

Արտաքին գործոց նախարար Հաքան Ֆիտան յայտարարեց, որ Թուրքիա Հայաստանի հետ սահմանը կրնայ բանալ՝ Ատրպէյճան-Հայաստան յարաբերութիւններու կարգաւորումէն վերջ։
Անգարա-Երեւան բնականոնացման գործընթացէն ներս, նախընթաց օր Թուրքիա-Հայաստան սահմանին վրայ տեղի ունեցած յատուկ ներկայացուցիչներու հերթական հանդիպումը դուռ բացած էր զանազան մեկնաբանութիւններու։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Ակնարկի անցնող մեր չորս սիւնակներով, մեր ձեռքին տակ ունենալով Մուշեղ Եպիսկոպոս Սերոբեանի «Վաղուան հոգին» գրքոյկը, յաջորդաբար անդրադարձանք հոգեւորականութեան, դաստիարակութեան, դաստիարակի ու դպրոցի, ընտանիքի եւ պետութեան մասին:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Հաւատացէ՛ք, որ աշխարհի մէջ մարդոց ուշադրութիւնը գրաւելը շա՜տ դիւրին է. սակայն պէտք է վստահ ըլլալ, որ այդ մէկը ազնիւ ու աղէկ ձեւով ընելը դժուար եւ գրեթէ անկարելի է: Պէտք է պարզապէս հասկնալ, որ ամէն գրաւիչ բան միշտ ճշմարիտ չէ՛ եւ ամէն ճշմարտութիւն՝ գրաւիչ:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Որոշ ժամանակ ետք հասկցայ, որ աշխարհի մութ անկիւններուն մէջ միայն մարդիկ որբ չե՛ն դառնար. կ՚ապրին, կ՚որբանան ու կը մեռնին նաեւ անշունչ իրերը: Զրկուած իրենց սկզբնական նպատակէն՝ անոնք եւս որոշ ժամանակ մարդկային կեանքի մէջ կարեւոր տեղ գրաւելէ ետք կը տրուին մոռացութեան, դառնալով որբացած անցեալի լուռ յիշատակ մը՝ մինչեւ դառնան անյայտութիւն։