ՀԱՆԴԻՍԱՒՈՐ ՅՈԲԵԼԵԱՆ

Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Հիւ­սի­սա­յին Ա­մե­րի­կա­յի Ա­րեւմ­տեան Թե­մէն ներս վեր­ջերս տե­ղի ու­նե­ցան մե­ծա­րան­քի հան­դի­սու­թիւն­ներ ի պա­տիւ Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. ­Յով­նան Արք. Տէր­տէ­րեա­նի։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք Պըր­պեն­քի Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի դի­ւա­նին կող­մէ այս մա­սին հրա­պա­րա­կուած մամ­լոյ պաշ­տօ­նա­կան հա­ղոր­դագ­րու­թիւ­նը։

Թե­մա­կալ Ա­ռաջ­նորդ Տ. Յով­նան Արք. Տէր­տէ­րեան իր քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան 35-րդ եւ ե­պիս­կո­պո­սա­կան օծ­ման 25-րդ բա­րե­բաս­տիկ տա­րե­դար­ձե­րուն առ­թիւ ա­ռաջ­նոր­դա­նիստ Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց մայր տա­ճա­րին մէջ Ս. Պա­տա­րագ մա­տու­ցեց եւ քա­րո­զեց:

Ա­ռա­ւօ­տեան Տ. Վա­չէ Արք. Յով­սէ­փեա­նի հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ կա­տա­րուե­ցաւ ժա­մեր­գու­թիւն, ո­րու ա­ւար­տին սկսաւ Ս. Պա­տա­րա­գը: Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը հո­գե­ւո­րա­կան­նե­րու, սար­կա­ւագ­նե­րու եւ դպիր­նե­րու թա­փօ­րով եւ Խա­չա­տու­րեան երգ­չա­խում­բին կող­մէ եր­գուած «Հրա­շա­փառ» շա­րա­կա­նի եր­գե­ցո­ղու­թեամբ, մայր տա­ճա­րի գլխա­ւոր մուտ­քէն ա­ռաջ­նոր­դուե­ցաւ դէ­պի դա­սը:

Ս. Սե­ղա­նին սպա­սար­կե­ցին մայր տա­ճա­րի հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան, Ռեն­չօ Մի­րա­ժի Ս. Կա­րա­պետ Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Գրի­գոր Քհնյ. Զա­քա­րեան, մայր տա­ճա­րի սար­կա­ւագ­ներ եւ հիւ­րա­բար Ֆրեզ­նո­յի Ս. Պօ­ղոս Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ սար­կա­ւագ­նե­րէն Ե­ղիա Սրկ. Ճեն­տեան եւ Սթի­վըն Սրկ. Ա­տամզ: Իսկ Ս. Պա­տա­րա­գի ներ­դաշ­նակ եր­գե­ցո­ղու­թիւ­նը կա­տա­րեց Խա­չա­տու­րեան երգ­չա­խում­բը՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ բազ­մա­վաս­տակ դպրա­պետ Ստե­փան Սրկ. Կէօ­զիւ­մեա­նի:

Ա­րա­րո­ղու­թեան մաս­նակ­ցե­ցան Տ. Վա­չէ Արք. Յով­սէ­փեան, Տ. Եփ­րեմ Արք. Թա­պա­քեան, Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նէն հիւ­րա­բար թեմ այ­ցե­լող Տ. Մու­շեղ Եպսկ. Պա­պա­յեան, Տ. Տա­ճատ Ծ. Վրդ. Եար­տը­մեան, Տ. Սի­փան Ա. Քհնյ. Մխսեան, Տ. Մի­քա­յէլ Քհնյ. Կիւ­րե­ղեան եւ Ֆաու­լը­րի Ս. Գրի­գոր Լու­սա­ւո­րիչ Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ Տ. Ե­ղիա Ա. Քհնյ. Հայ­րա­պե­տեան:

Տէ­րու­նա­կան ա­ղօթ­քէն ա­ռաջ Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան ափ­սէի մէջ ու­նե­նա­լով Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սին ա­ռա­քած Հայ­րա­պե­տա­կան օրհ­նու­թեան եւ գնա­հա­տա­նաց գի­րը, սար­կա­ւագ­նե­րու եւ դպիր­նե­րու թա­փօ­րով եւ երգ­չա­խում­բի կող­մէ եր­գուած «Ու­րախ լեր» շա­րա­կա­նով, ա­ռաջ­նոր­դեց դէ­պի Ս. Խո­րան: Ա­պա Տ. Մու­շեղ Եպսկ. Պա­պա­յեան ըն­թեր­ցեց Նո­րին Սրբու­թեան հե­տե­ւեալ օրհ­նու­թեան եւ գնա­հա­տա­նաց գի­րը։ (Կար­դալ յա­րա­կից սիւ­նա­կին մէջ)։

Տ. Մու­շեղ Ե­պիս­կո­պոս Պա­պա­յեան ան­ձամբ եւս Ա­մե­նայն Հա­յոց Հայ­րա­պե­տին օրհ­նու­թիւն­ներն ու շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը փո­խան­ցեց Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր եւ անդ­րա­դար­ձաւ Գէոր­գեան հո­գե­ւոր ճե­մա­րա­նէն ներս իր ու­սա­նո­ղա­կան օ­րե­րուն Սրբա­զան Հօր Մայր Ա­թոռ եւ Դպրե­վանք կա­տա­րած այ­ցե­լու­թիւն­նե­րուն եւ ա­նոր  մա­տու­ցած օ­րի­նա­կե­լի ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րուն: Ա­պա Մայր Ա­թո­ռի ողջ միա­բա­նու­թեան ա­նու­նով իր եղ­բայ­րա­կան բա­րե­մաղ­թիւն­նե­րը փո­խան­ցեց:

Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը իր որ­դիա­կան սէրն ու ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը յայտ­նեց Ա­մե­նայն Հա­յոց Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տին՝ իր յղած այս օրհ­նու­թեան եւ գնա­հա­տա­նաց գի­րին հա­մար եւ բա­րե­մաղ­թու­թիւն­ներ կա­տա­րեց Նո­րին Սրբու­թեան քա­ջա­ռող­ջու­թեան եւ ա­րեւ­շա­տու­թեան հա­մար:

Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հայ­րը իւ­րա­յա­տուկ խօս­քե­րով տուաւ իր հո­գե­ւոր պատ­գա­մը։ Սրբա­զան Հայ­րը իր խօս­քի ա­ւար­տին ող­ջու­նեց ներ­կա­յու­թիւ­նը հո­գե­ւո­րա­կան­նե­րուն՝ գլխա­ւո­րու­թեամբ Թե­մի նա­խորդ ա­ռաջ­նորդ Տ. Վա­չէ Արք. Յով­սէ­փեա­նի: Ա­պա ող­ջու­նեց ներ­կա­յու­թիւ­նը Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի ան­դամ՝ Տքթ. Վա­րուժ Սրկ. Ալ­թը­պար­մա­քեա­նի, որ թե­մէն ներս եր­կար տա­րի­նե­րու ծա­ռա­յու­թիւն ու­նի, Ֆրեզ­նո­յի մօտ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան պա­տուոյ հիւ­պա­տոս Պերճ Աբ­գա­րեա­նը, Կլեն­տէյ­լի քա­ղա­քա­պետ Ա­րա Նա­ճա­րեա­նը եւ Գա­լի­ֆոր­նիոյ 35-րդ Շր­ջա­նի խորհր­դա­րա­նի ան­դամ Խա­չիկ (Խա­չօ) Ա­չա­ճեա­նը: Ա­պա ու­րա­խու­թեամբ ող­ջու­նեց ներ­կա­յու­թիւ­նը իր սի­րե­լի մօր՝ Տիա­րա­մայր Ժա­նէթ Տէր­տէ­րեա­նի, որ մեծ նուի­րու­մով եւ զո­հո­ղու­թիւն­նե­րով զինք ա­ռաջ­նոր­դած է Տի­րոջ ծա­ռա­յու­թեան:

Մեծ թի­ւով հա­ւա­տա­ցեալ­ներ Ս. Հա­ղոր­դու­թիւն տա­ցան ձե­ռամբ Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր, Տ. Մու­շեղ Եպսկ. Պա­պա­յեա­նի եւ Տ. Տա­ճատ Ծ. Վրդ. Եար­տը­մեա­նի:

Ս. Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին հո­գե­հանգս­տեան մաս­նա­ւոր պաշ­տօն կա­տա­րուե­ցաւ եր­ջան­կա­յի­շա­տակ Տ.Տ. Վազ­գէն Ա. Ա­մե­նայն Հա­յոց Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տի եւ թե­մի վախ­ճա­նեալ հե­տե­ւեալ ա­ռաջ­նորդ­նե­րու հո­գի­նե­րուն հա­մար. Տ. Գա­րե­գին Եպսկ. Խա­չա­տու­րեա­նի, Տ. Մամբ­րէ Եպսկ. Գալ­ֆա­յեա­նի, Տ. Շնորհք Եպսկ. Գա­լուս­տեա­նի, Տ. Թոր­գոմ Արք. Մա­նու­կեա­նի, Տ. Բաբ­գէն Եպսկ. Վար­ժա­պե­տեա­նի եւ Տ. Ե­ղի­շէ Եպսկ. Սի­մո­նեա­նի:

ՀԻՒ­ՐԱ­ՍԻ­ՐՈՒ­ԹԻՒՆ ԵՒ ՊԱՇ­ՏՕ­ՆԱ­ԿԱՆ ՃԱՇ­ԿԵ­ՐՈՅԹ

Ե­կե­ղե­ցա­կան ա­րա­րո­ղու­թիւն­նե­րու ա­ւար­տին ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի «Փոլ եղ­բայր­ներ կա­լե­րիա»ի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ հիւ­րա­սի­րու­թիւն, ո­րուն յա­ջոր­դեց «Նա­զա­րէթ եւ Սի­մա Գա­լայ­ճեան» սրա­հին մէջ ի  պա­տիւ Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան 35-րդ եւ ե­պիս­կո­պո­սա­կան օծ­ման 25-րդ տա­րե­դարձ­նե­րուն նուի­րուած պաշ­տօ­նա­կան ճաշ­կե­րոյ­թը, որ կազ­մա­կեր­պուած էր ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի Խնա­մա­կա­լու­թեան ծրագ­րի յանձ­նա­խում­բին կող­մէ՝ ա­տե­նա­պե­տու­թեամբ Տքթ. Վահ­րամ Պի­րի­ճի­քի:

Յայ­տագ­րի հան­դի­սա­վարն էր Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան, որ ա­մե­նայն ձեռն­հա­սու­թեամբ եւ հա­ճե­լի կեր­պով կա­տա­րեց ի­րեն վստա­հուած պար­տա­կա­նու­թիւ­նը:

Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու եւ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան ազ­գա­յին քայ­լերգ­նե­րը կա­տա­րեց «Element Band»ի մաս կազ­մող Սօ­սէ Ա­րա­մու­նի, ա­պա իր եր­գե­րով եւ նուագ­նե­րով խան­դա­վա­ռու­թիւն ստեղ­ծե­ցին հիւ­րե­րու հո­գի­նե­րուն մէջ:

Հան­դի­սա­վար Տէր Հօր հրա­ւէ­րով սե­ղան­նե­րուն օրհ­նու­թիւ­նը կա­տա­րեց Հա­լի­վու­տի Ս. Յով­հան­նու Կա­րա­պետ Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ հո­գե­ւոր հո­վիւ եւ Հա­րա­ւա­յին Գա­լի­ֆոր­նիոյ Ա­ռաջ­նոր­դա­կան Փո­խա­նորդ Տ. Մա­նուկ Ա. Քհնյ. Մար­գա­րեան:

Հան­դի­սա­վար Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան ի սրտէ բա­րի գա­լուստ մաղ­թեց հիւ­րե­րուն եւ իր ու­րա­խու­թիւ­նը յայտ­նեց, որ բո­լորս միա­սին հո­գե­կան հրճուան­քով կը տօ­նախմ­բենք Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան 35-րդ եւ ե­պիս­կո­պո­սա­կան օծ­ման 25-րդ ու­րա­խա­լի տա­րե­դարձ­նե­րը: Ա­պա անդ­րա­դար­ձաւ Սրբա­զան Հօր մա­տու­ցած ա­ռա­քե­լա­գործ ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րուն  եւ հայ­րա­կան ջերմ հո­գա­ծու­թեան եւ բա­րե­մաղ­թու­թիւն­ներ կա­տա­րեց:

Թե­մա­կան խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ ի­րա­ւա­բան Ժո­զէֆ Կա­նի­մեան, որ Լի­բա­նա­նի մէջ Սրբա­զան Հօր ման­կու­թեան ըն­կե­րը ե­ղած էր, անդ­րա­դար­ձաւ ի­րենց քաղցր յու­շե­րուն եւ շեշ­տեց Սրբա­զան Հօր բազ­մա­կող­մա­նի կա­րո­ղու­թիւն­նե­րը, հե­ղի­նա­կած գիր­քե­րը, ճամ­բոր­դու­թիւն­նե­րը, Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի ան­դա­մակ­ցու­թիւ­նը, թե­մէն ներս նոր ծու­խեր հաս­տա­տում­նե­րը, ե­րի­տա­սարդ նոր քա­հա­նա­նե­րու ձեռ­նադ­րու­թիւ­նը եւ հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նոր­դու­թիւնն ու սերտ յա­րա­բե­րու­թիւ­նը քոյր ե­կե­ղե­ցի­նե­րու հո­գե­ւոր պե­տե­րուն եւ պե­տա­կան պաշ­տօ­նեա­նե­րուն հետ: Ա­պա ան­ձամբ եւ Թե­մա­կան խոր­հուր­դի ա­նու­նով իր սրտա­գին շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը փո­խան­ցեց Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր եւ բա­րե­մաղ­թու­թիւն­ներ ը­րաւ: Շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի Կրօ­նա­կան բա­ժան­մուն­քի վա­րիչ Մաշ­տոց Չօ­պա­նեա­նին, որ հիա­նա­լի կեր­պով պատ­րաս­տած է Սրբա­զան Հօր այս ձեռ­նար­կին նուի­րուած պատ­կե­րա­զարդ գրքոյ­կը, որ սի­րա­յօ­ժար կեր­պով տպած է Ռէյ Յա­րու­թիւ­նեան: Շնոր­հա­կաու­թիւն յայտ­նեց նաեւ ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի «Մե­տիա»ի պա­տաս­խա­նա­տու Վա­հէ Սարգ­սեա­նին եւ Ա­րամ Մու­սո­յեա­նին, ո­րոնք տպա­ւո­րիչ կեր­պով պատ­րա­տած էին Սրբա­զան Հօր նուի­րուած տե­սաե­րի­զը: Շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց նաեւ հայ քա­ղա­քա­կան ա­ւան­դա­կան ե­րեք կու­սակ­ցու­թիւն­նե­րու եւ կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րուն, ո­րոնք ի­րենց ներ­կա­յու­թեամբ յար­գած էին Սրբա­զան Հայ­րը:

Միւս կող­մէ, գոնկ­րէ­սա­կան Է­տըմ Շիֆ իւ­րա­յա­տուկ իր խօս­քով շնոր­հա­ւո­րեց Սրբա­զան Հօր տա­րե­դարձ­նե­րը եւ շեշ­տեց ա­նոր կա­տա­րած բազ­մա­կող­մա­նի ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րը եւ որ­պէս խորհր­դան­շա­կան նուէր Սրբա­զան Հօր յանձ­նեց Ո­ւա­շինկ­թըն Տի. Սի.-ի պե­տա­կան շէն­քին (Capitol) վրայ Ապ­րիլ 24-ին ծա­ծա­նած ա­մե­րի­կեան դրօ­շա­կը:

Լոս Ան­ճե­լըս քա­ղա­քի քա­ղա­քա­պետ Է­րիք Կա­րես­թէի, որ մօ­տէն ծա­նօթ է Սրբա­զան Հօր նա­խա­ձեռ­նած ծրա­գիր­նե­րուն, իր սրտի խօս­քը ուղ­ղեց, ա­պա քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի կող­մէ գնա­հա­տա­գիր մը յանձ­նեց ի­րեն:

Ա­րա Նա­ճա­րեան, որ քա­ղա­քա­պետն է հա­յա­հոծ Կլեն­տէյլ քա­ղա­քի, մօ­տէն ծա­նօթ ըլ­լա­լով Սրբա­զան Հօր ե­կե­ղե­ցա­նուէր եւ հայ­րե­նա­նուէր եր­կա­րա­մեայ ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րուն, Կլեն­տէյլ Քա­ղա­քա­յին խոր­հուր­դի եւ հա­մայն բնակ­չու­թեան ա­նու­նով իր շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը փո­խան­ցեց Սրբա­զան Հօր եւ յա­տուկ գնա­հա­տա­գիր մը յանձ­նեց ի­րեն:

Լոս Ան­ճե­լըս գա­ւա­ռի Վե­րա­կա­ցու­նե­րու մարմ­նի ան­դամ Մայ­քըլ Ան­թո­նո­վիչ, որ եր­կար տա­րին­րեէ ի վեր սերտ յա­րա­բե­րու­թեան մէջ է Սրբա­զան Հօր եւ չա­փա­զանց օգ­տա­կար հան­դի­սա­ցած է մայր տա­ճա­րի ինքն­շարժ­նե­րու կան­գա­ռի կա­ռուց­ման ար­տօ­նագ­րի յա­ջո­ղու­թեան մէջ, շնոր­հա­ւո­րեց զինք, ա­պա յանձ­նեց գնա­հա­տա­գիր մը:

Լոս Ան­ճե­լըս քա­ղա­քի Քա­ղա­քա­յին խոր­հուր­դի միակ հա­յազ­գի ան­դամ Փոլ Գրի­գո­րեան, որ Սրբա­զան Հօր կող­մէ կը հրա­ւի­րուի թե­մի կող­մէ կազ­մա­կեր­պուած յա­տուկ ձեռ­նարկ­նե­րուն, ու­րա­խու­թեամբ շնոր­հա­ւո­րեց Սրբա­զան Հօր զոյգ տա­րե­դարձ­նե­րը, յա­րա­տեւ յա­ջո­ղու­թիւն մաղ­թեց ի­րեն եւ յանձ­նեց գնա­հա­տա­գիր մը:

Խա­չիկ (Խա­չօ) Ա­չա­ճեան, որ Սաք­րա­մեն­թո­յի մէջ Գա­լի­ֆոր­նիա նա­հան­գի խորհր­դա­րա­նի միակ հա­յազ­գի ան­դամն է, իր սրտի խօս­քը ուղ­ղեց եւ ու­րա­խու­թիւ­նը յայ­նեց, որ ներ­կայ է այս կա­րե­ւոր ձեռ­նար­կին: Ա­պա գնա­հա­տա­գիր մը յանձ­նեց Սրբա­զան Հօր:

Ի­րա­ւա­բան Ժո­զէֆ Կա­նի­մեան, որ ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի կող­մէ Լոս Ան­ճե­լը­սի շրջա­նի Ա­մե­րի­կեան կար­միր խա­չի մօտ Սրբա­զան Հօր ներ­կա­յա­ցու­ցիչն է, Կար­միր խա­չի վա­րիչ տնօ­րէ՝ Jarrett Barrios-ի եւ իր ստո­րագ­րու­թեամբ գնա­հա­տա­գիր մը յաձ­նեց Սրբա­զան Հօր:

Սրբա­զան Հայ­րը իւ­րա­քան­չիւ­րին իր յա­տուկ խօսքն ու շնոր­հա­կա­լու­թիւն­նե­րը յայտ­նեց եւ գնա­հա­տեց ա­նոնց սերտ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը Ա­րեւմ­տեան Թե­մի հետ եւ յա­րա­տեւ յա­ջո­ղու­թիւն մաղ­թեց ա­նոնց:

Տքթ. Վահ­րամ Պի­րի­ճիք իր խո­րին ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը յայտ­նեց Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր, որ 2003 թուին Ա­րեւմ­տեան Թե­մի ա­ռաջ­նորդ ընտ­րու­թե­նէն ետք հիմ­նեց Խնա­մա­կա­լու­թեան ծրա­գի­րը, ո­րուն գլխա­ւոր նպա­տակն է կրթա­թո­շակ յատ­կաց­նել քա­հա­նա­յու­թեան թեկ­նա­ծու սար­կա­ւագ­նե­րուն: Պի­րի­ճիք Ս. Գրա­յին մէջ­բե­րում­ներ կա­տա­րե­լով մե­ծա­պէս գնա­հա­տեց Սրբա­զան Հօր հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նոր­դու­թիւնն ու ծա­ռա­յու­թիւ­նը Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ:

Առ ի գի­տու­թիւն Խնա­մա­կա­լու­թեան ծրագ­րի օ­ժան­դա­կու­թեամբ եւ Սրբա­զան Հօր ցուց­մունք­նե­րով քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան ար­ժա­նա­ցան Տ. Ա­ւե­տիս Քհնյ. Ա­բո­վեան, Տ. Խա­ժակ Քհնյ. Շահ­պա­զեան, Տ. Ներ­սէս Քհնյ. Հայ­րա­պե­տեան, Տ. Գրի­գոր Քհնյ. Զա­քա­րեան, Տ. Մես­րոպ Քհնյ. Աշ, Տ. Սե­րով­բէ Քհնյ. Էյ­լէն­ճեան եւ Տ. Ե­ղի­շէ Քհնյ. Քսա­չի­կեան: Իսկ կրթա­թո­շա­կի մի­ջո­ցաւ նիւ­թա­պէս ա­ջակ­ցե­ցան Տ. Ե­սա­յի Քհնյ. Պետ­րո­սի, Տ. Ե­րե­միա Քհնյ. Խա­չատ­րեա­նի, Տ. Զա­ւէն Քհնյ. Մար­կո­սեա­նի, Տ. Յո­վէլ Քհնյ. Օ­հա­նեա­նի, Տ. Զա­քա­րիա Քհնյ. Սա­րի­բէ­կեա­նի եւ Տ. Յա­րու­թիւն Քհնյ. Թաշ­ճեա­նի:

Պի­րի­ճիք ան­ձամբ եւ Խնա­մա­կա­լու­թեան ծրագ­րի յանձ­նա­խում­բի ա­նու­նով իր սրտա­գին շնոր­հա­ւո­րու­թիւն­նե­րը փո­խան­ցեց Սրբա­զան Հօր եւ յա­րա­տեւ յա­ջո­ղու­թիւն մաղ­թեց իր հո­գե­ւոր ա­ռա­քե­լու­թեան մէջ:

Հիւ­րե­րուն ներ­կա­յա­ցուե­ցաւ Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի Հե­ռուս­տա­ցոյ­ցի յայ­տա­գիր­նե­րու պա­տաս­խա­նա­տու Վա­հէ Սարգ­սեա­նի եւ Ա­րամ Մու­սո­յեա­նի կող­մէ ի պա­տիւ Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր պատ­րաս­տուած տե­սաե­րի­զը, որ կը ներ­կա­յաց­նէր Սրբա­զան Հօր հո­գե­ւոր ծա­ւա­լուն եւ բազ­մա­կող­մա­նի ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րը յատ­կա­պէս Ա­րեւմ­տեան Թե­մէն ներս, որ հո­գե­կան ցնծու­թիւն պար­գե­ւեց բո­լոր ներ­կա­նե­րուն:

Սրբա­զան Հայ­րը իր ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը յայտ­նեց Խնա­մա­կա­լու­թեան ծրագ­րի յանձ­նա­խում­բին՝ ա­տե­նա­պե­տու­թեամբ Տքթ. Վահ­րամ Պի­րի­ճի­քի եւ յանձ­նա­խում­բի ան­դամ­նե­րուն, ո­րոնք սքան­չե­լի կեր­պով կազ­մա­կեր­պած էին այս զոյգ ձեռ­նարկ­նե­րը եւ գնա­հա­տեց ա­նոնց մա­տու­ցած ե­կե­ղե­ցա­նուէր ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րը:

Սրբա­զան Հայ­րը իր գնա­հա­տու­թիւ­նը յայտ­նեց Թե­մա­կան խոր­հուր­դին՝ ա­տե­նա­պե­տու­թեամբ ի­րա­ւա­բան Ժո­զէֆ Կա­նի­մեա­նի եւ նախ­կին բո­լոր թե­մա­կան խոր­հուրդ­նե­րուն, ո­րոնք մեծ նուի­րու­մով ծա­ռա­յած են թե­մին: Գնա­հա­տեց նաեւ բո­լոր հո­գե­ւո­րա­կան­նե­րուն ան­խոնջ ծա­ռա­յու­թիւն­նե­րը եւ մաս­նակ­ցու­թիւ­նը ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի կող­մէ կազ­մա­կեր­պուած յա­տուկ ձեռ­նարկ­նե­րուն: Սրբա­զան Հայ­րը ան­գամ մը եւս իր որ­դիա­կան սէրն ու ե­րախ­տի­քը յայտ­նեց Տի­րա­մայր Ժա­նէթ Տէ­տէ­րեա­նին, որ փոքր տա­րի­քէն ի վեր զինք ա­ռաջ­նոր­դած էր դէ­պի Աս­տու­ծոյ Տու­նը եւ Հայց. Մայր Ե­կե­ղե­ցին:

Սրբա­զան Հայ­րը իր եզ­րա­փա­կիչ պատ­գա­մին մէջ ը­սաւ.

«Այ­սու­հե­տեւ, եղ­բարք իմ սի­րե­լիք, հաս­տա­տուն ե­ղե­րուք,  ան­շարժ կա­ցէք, ա­ռա­ւել լե­րուք ի գործ Տեառն յա­մե­նայն ժամ.  գի­տաս­ջիք զի վաս­տակքն ձեր ոչ են ըն­դու­նայն ա­ռա­ջի Տեառն»
(Ա. Կորնթ. գլուխ ԺԶ 58):

Ա­ւե­տա­րա­նի խօս­քե­րը ա­ռա­ւե­լա­գոյնս կրնան ար­տա­յայ­տել հո­գե­ւոր իմ կեան­քի ու կոչ­ման ճա­նա­պար­հին մէջ հաս­տա­տուն մնա­լու իմ հա­ւա­տամ­քը, հա­մոզ­մունքն, գի­տակ­ցու­թիւնն ու սէ­րը: Բա­ռե­րը եր­բեք բա­ւա­րար պի­տի չըլ­լան ամ­բող­ջա­պէս ար­տա­յայ­տե­լու իմ ներ­քին զգա­ցո­ղու­թիւ­նը, որ կ՚ար­տա­յայ­տուի Աս­տու­ծոյ հան­դէպ իմ հա­ւատ­քով ու նոյ­նը գործ­նա­կա­նա­ցած ե­կե­ղե­ցիիս եւ հա­ւա­տա­ցե­լոց հան­դէպ սի­րոյ ծա­ռա­յու­թեամբ: «Ա­ռա­ւել լե­րուք ի գործ Տեառն յա­մե­նայն ժամ. գի­տաս­ջիք զի վաս­տակքն ձեր ոչ են ըն­դու­նայն ա­ռա­ջի Տեառն»:

Այս զգա­ցո­ղու­թիւ­նը իմ էու­թեա­նը մէջ ար­մա­տա­ցած է շնոր­հիւ եւ ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ իմ շատ սի­րե­լի ծնո­ղաց եւ ինձ հա­մար հո­գե­կան մեծ գո­հու­նա­կու­թիւն է այս­տեղ վա­յելքն ու­նե­նալ մօրս ներ­կա­յու­թեան: Տօ­նա­կան այս ա­ռի­թով խո­նար­հու­մով կ՚ու­զեմ ա­ղօթք բարձ­րաց­նել հո­գե­լոյս Վազ­գէն մե­ծա­գոյն Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տի յի­շա­տա­կին, ո­րուն ներ­կա­յու­թիւ­նը ան­տա­րա­կոյս ինչ­պէս ինձ հա­մար, այն­պէս ալ շա­տե­րուն հա­մար հո­գին կեր­տող ո­գե­ղէն ուժ մը դար­ձաւ: Ե­րախ­տա­գէտ սի­րով զգա­ցում­ներս կը յղեմ Ազ­գիս Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տին՝ իր սի­րոյ եւ օրհ­նա­բեր խօս­քե­րուն հա­մար, ո­րուն ըն­թեր­ցու­մը կը կա­տա­րէ Գերշ. Տ. Մու­շեղ Ե­պիս­կո­պոս եւ կ­ÿա­ղօ­թեմ, որ Աս­տուած իր Հայ­րա­պե­տա­կան մա­կա­նը միշտ ծաղ­կեալ պա­հէ:

Սրտի խօսքս կը յղեմ Ա­րեւմ­տեան Թե­մի հո­գե­ւո­րա­կա­նաց ժա­սին՝ գլխա­ւո­րու­թեամբ սի­րե­լի Վա­չէ Սրբա­զա­նին, որ 25 տա­րի­ներ ա­ռաջ ան­ձամբ ներ­կայ էր ե­պիս­կո­պո­սա­կան ձեռ­նադ­րու­թեանս եւ օծ­ման՝ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տի կող­քին ա­ռըն­թե­րա­կա­յու­թեամբ: Ե­րախ­տա­գի­տա­կան իմ խօս­քը Թե­մա­կան խոր­հուր­դին՝ ա­տե­նա­պե­տու­թեամբ Տիար Ժո­զէֆ Կա­նի­մեա­նի եւ նախ­կին բո­լոր թե­մա­կան խոր­հուրդ­նե­րուն, ո­րոնց ան­մի­ջա­կան ներ­կա­յու­թիւնն ու զօ­րակ­ցու­թիւ­նը վա­յե­լած եմ:

Մաս­նա­յա­տուկ կեր­պով կ՚ու­զեմ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւնս յայտ­նել Գե­րա­գոյն հո­գե­ւոր խոր­հուր­դի յար­գար­ժան ան­դամ­նե­րէն Տքթ. Բա­րեշ­նորհ Վա­րու­ժան Սրկ. Ալ­թը­պար­մա­քեա­նին, որ մեր Սուրբ Ե­կե­ղեց­ւոյ կեան­քին մէջ նա­խան­ձախն­դիր ծա­ռա­յու­թեան օ­րի­նա­կե­լի կեր­պարն է:

Այս­տեղ մաս­նա­ւոր կեր­պով շնոր­հա­կա­լու­թիւն­ներս կ՚ու­զեմ յղել Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան Գլխա­ւոր Հիւ­պա­տո­սին, Ֆրեզ­նո­յի Պա­տուոյ Հիւ­պա­տո­սին, ո­րոնց ներ­կա­յու­թիւ­նը ինձ հա­մար նշա­նա­կա­լից է:  Խո­րին ե­րախ­տա­գի­տու­թիւնս Թե­մի եւ Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի բա­րե­րա­րաց, կնքա­հայ­րե­րուն եւ նուի­րա­տու­նե­րուն եւ անխ­տիր բո­լո­րին, ո­րոնց ա­ջակ­ցու­թիւ­նը կա­րե­լի կը դարձ­նէ ի­րա­կա­նաց­նել բո­լոր ա­ռա­քե­լու­թեանց յա­ջո­ղու­թիւ­նը՝ Աս­տու­ծոյ փառ­քին հա­մար եւ ի սէր Հայց. Ե­կե­ղեց­ւոյ ան­սա­սա­նու­թեան:

Սի­րով կ՚ող­ջու­նենք ներ­կա­յու­թիւ­նը Լոս Ան­ճե­լը­սի մէջ գոր­ծող կազ­մա­կեր­պու­թեանց, ո­րոնց կը յղենք մեր ե­րախ­տի­քը եւ կ՚ա­ղօ­թենք, որ ա­նոնք ի­րենց ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը շա­րու­նա­կեն Աս­տու­ծոյ Ա­ջի ներ­քոյ եւ Հայց. Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վա­նա­ւո­րու­թեան ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ հայ­րե­նա­նուէր ու ազ­գա­նուէր կեան­քով:

Ե­րախ­տիք ու սի­րոյ յա­տուկ իմ խօս­քը ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի ողջ պաշ­տօ­նէու­թեան՝ գլխա­ւո­րու­թեամբ Բրշ. Յա­րութ Սրկ. Մար­գա­րեա­նի, ո­րոնք իմ ա­մէ­նօ­րեայ կեան­քի մէջ ըն­տա­նի­քի մը հա­մա­զօր ան­մի­ջա­կան ներ­կա­յու­թիւնն են: Վստահ ե­ղէք, որ ի­րա­կա­նա­ցող ա­ռա­քե­լու­թիւն­նե­րը ան­կա­րե­լի պի­տի դառ­նա­յին ա­ռանց բո­լո­րի հա­մե­րաշխ ու նուի­րեալ ծա­ռա­յու­թեան:

Այ­սօր մաս­նա­ւոր պարտք ու­նիմ շնոր­հա­կա­լու­թեան Խնա­մա­կա­լու­թեան ծրագ­րի (Stewardship) յանձ­նա­խում­բին եւ ան­դամ­նե­րուն՝ ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ Տքթ. Վահ­րամ Պի­րի­ճի­քին, ո­րոնք մեծ սի­րով յանձն ա­ռին կազ­մա­կեր­պել այս հան­դի­սու­թիւ­նը: Ինչ որ ա­մե­նէն յատ­կան­շա­կանն է, այն է, որ այս հան­դի­սու­թեան տրա­մադ­րուած նուէր­նե­րը պի­տի յատ­կա­ցուին քա­հա­նա­յից պատ­րաս­տու­թեան ֆոն­տին: Այս ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը մեր թե­մի ա­մե­նէն էա­կանն ու ա­մե­նէն ա­ռաջ­նա­հեր­թա­յին նշա­նա­կու­թիւն ու­նե­ցող ծրա­գիրն է:

Ա­ռաջ­նորդ Սրբա­զան Հօր հրա­ւէ­րով փակ­ման «Պահ­պա­նիչ» ա­ղօթ­քը կա­տա­րեց թե­մի նա­խորդ ա­ռաջ­նորդ Տ. Վա­չէ Արք. Յով­սէ­փեան:

Հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րը հո­գե­կան ցնծու­թեամբ եւ գե­րա­զանց տպա­ւո­րու­թեամբ բաժ­նուե­ցան սրա­հէն:

ԳԻՐ ՀԱՅ­ՐԱ­ՊԵ­ՏԱ­ԿԱՆ ՕՐՀ­ՆՈՒ­ԹԵԱՆ ԵՒ ԳՆԱ­ՀԱ­ՏԱ­ՆԱՑ ԱՌ ՍԻ­ՐԵ­ՑԵԱԼ ՈՐ­ԴԻՆ ՄԵՐ ԵՒ ՎԱՍ­ՏԱ­ԿԵԱԼ ՍՊԱ­ՍԱ­ՒՈՐՆ Ա­ՌԱ­ՔԵ­ԼԱ­ԿԱՆ ՄԵՐ ՄԱՅՐ Ե­ԿԵ­ՂԵՑ­ՒՈՅ ԳԵ­ՐԱՇ­ՆՈՐՀ Տ. ՅՈՎ­ՆԱՆ ԱՐ­ՔԵ­ՊԻՍ­ԿՈ­ՊՈՍ ՏԷՐ­ՏԷ­ՐԵԱՆ ՈՐ Ի ԼՈՍ ԱՆ­ՃԵ­ԼԸՍ, ԱՄՆ

Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նէն Հայ­րա­պե­տա­կան Մեր օրհ­նու­թիւ­նը կը յղենք եւ կը շնոր­հա­ւո­րենք քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան 35 եւ ե­պիս­կո­պո­սա­կան օծ­ման 25-րդ տա­րե­դարձ­նե­րու ա­ռի­թով:

Սի­րե­լի Սրբա­զան, ե­րե­քու­կէս տաս­նա­մեակ ա­ռաջ Միած­նի Իջ­ման Սուրբ Սե­ղա­նի առ­ջեւ ծնրա­դիր՝ Ձեր կեան­քը Կե­նաց Խօս­քի քա­րո­զու­թեան գոր­ծին ըն­ծա­յա­բե­րե­լու ուխտ կնքե­ցիք Բարձ­րեալն Աս­տու­ծոյ հետ եւ եր­ջան­կա­յի­շա­տակ Վազ­գէն Ա. Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սի ձե­ռամբ ար­ժա­նա­ցաք քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թեան:

Այ­սօր մեր Սուրբ Ե­կե­ղեց­ւոյ ան­դաս­տա­նին մէջ ար­դիւ­նա­ւոր ծա­ռա­յու­թեան բազ­մար­դիւն վաս­տա­կը կը զար­դա­րէ Ձեր քա­հա­նա­յա­գոր­ծա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը: Տաս­նեակ տա­րի­ներ լծուած հո­վուա­կան ու ա­ռաջ­նոր­դա­կան ծա­ռա­յու­թեան՝ Ձեր խօս­քով ու գոր­ծե­րով, հե­ղի­նա­կած գրքե­րով ու ի­րա­գոր­ծած աս­տուա­ծա­հա­ճոյ նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­նե­րով Դուք մեր ժո­ղո­վուր­դի կեան­քէն ներս կը յա­ւե­լէք հա­ւատն առ Աս­տուած եւ սէ­րը հան­դէպ ազ­գա­յին ու հո­գե­ւոր մեր ար­ժէք­նե­րուն:

Գո­վար­ժան է Ձեր ա­ւան­դը յատ­կա­պէս Գա­նա­տա­յի եւ Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ա­րեւմ­տեան թե­մե­րու զօ­րաց­ման եւ հա­մայն­քա­յին կեան­քի կազ­մա­կերպ­ման գոր­ծին մէջ: Դուք ար­թուն հո­վիւ ու ան­խոնջ սպա­սա­ւոր ե­ղաք գա­նա­տաբ­նակ եւ ա­մե­րի­կաբ­նակ մեր ժո­ղո­վուր­դին եւ անձ­նա­կան օ­րի­նա­կով ե­կե­ղե­ցա­շէն ի­րա­գոր­ծում­նե­րու ա­ռաջ­նոր­դե­ցիք բազ­մա­թիւ հա­յոր­դի­նե­րը՝ զա­նոնք մաս­նա­կից դար­ձե­լով մեր Ե­կե­ղեց­ւոյ պայ­ծա­ռու­թեան սրբա­զան գոր­ծին: Ան­կեղծ նուի­րու­մով միշտ ջա­նա­ցիք մեր Ե­կե­ղեց­ւոյ շուրջ միա­ւո­րել ե­րի­տա­սարդ սե­րուն­դը եւ ա­նոնց մտքերն ու հո­գի­նե­րը լու­սա­ւո­րել մեր հայ­րե­րու սուրբ հա­ւատ­քով, ազ­գա­սի­րու­թեամբ եւ ե­կե­ղե­ցա­սի­րու­թեամբ:

Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ա­րեւմ­տեան Թեմ կա­տա­րած Հո­վուա­պե­տա­կան այ­ցե­լու­թիւն­նե­րու ըն­թաց­քին ա­ռիթն ու­նե­ցած ենք ա­կա­նա­տես դառ­նա­լու Ձեր ծա­ռա­յա­գոր­ծու­թեան բա­րի ար­դիւնք­նե­րուն, նաեւ Ձե­զի հան­դէպ հա­յոր­դեաց ան­կեղծ սի­րոյն ու յար­գան­քին: Մեր վեր­ջին այ­ցե­լու­թեան ըն­թաց­քին գո­հու­նա­կու­թեամբ կա­տա­րե­ցինք Տի­րախ­նամ Թե­մի ա­ռաջ­նոր­դա­նիստ Սրբոց Ղե­ւոն­դեանց մայր տա­ճա­րի օծ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, փառք մա­տու­ցե­լով Բարձ­րեալն Աս­տու­ծոյ, որ Ձեր բա­րե­ջան ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ կը շա­րու­նա­կէ ա­ռա­ւել շէ­նա­նալ ու պայ­ծա­ռա­նալ ա­մե­րի­կաբ­նա­կան Մեր զա­ւակ­նե­րու հո­գե­ւոր ու ազ­գա­յին կեան­քը:

Հայ­րա­պե­տիս հա­մար գո­հու­նա­կու­թիւն է հաս­տա­տել, որ ծա­ռա­յա­գոր­ծու­թեան ողջ ըն­թաց­քին Դուք ա­ռանձ­նա­կի հե­տե­ւո­ղու­թեամբ կա­րե­ւո­րած էք Սփիւռ­քի մէջ ապ­րող հա­յոր­դեաց կա­պուա­ծու­թիւ­նը Մայր Հայ­րե­նի­քին եւ հո­գե­ւոր մեր նուի­րա­կան կենդ­րոն Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նին: Ձեր քա­ջա­լե­րու­թեամբ ու նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ բազ­մա­թիւ ծրագ­րեր ի­րա­կա­նա­ցուած են աս­տուա­ծա­պար­գեւ մեր երկ­րին մէջ՝ ի բա­րօ­րու­թիւն հայ­րե­նաբ­նակ հա­յոր­դեաց եւ ի պայ­ծա­ռու­թիւն մեր Սուրբ Ե­կե­ղեց­ւոյ: Մենք մշտա­պէս բարձ­րօ­րէն կը գնա­հա­տենք Ձեր Էջ­միած­նա­սի­րու­թիւ­նը, յա­նուն Լու­սա­ւոր­չապ­սակ մեր Սուրբ Ա­թո­ռի ծա­ռա­յե­լու ան­վե­րա­պահ պատ­րաս­տա­կա­մու­թիւ­նը:

Սի­րե­լի Սրբա­զան, Իջ­ման Սուրբ Սե­ղա­նի առ­ջեւ ա­ղօթ­քով կը հայ­ցենք, որ Տէ­րը հա­նա­պազ զօ­րաց­նէ Ձեզ Ձեր կոչ­ման մէջ եւ պար­գե­ւէ եր­ջան­կու­թիւն ու նոր ձեռք­բե­րում­ներ՝ ի պայ­ծա­ռու­թիւն Ա­ռա­քե­լա­կան մեր Սուրբ Ե­կե­ղեց­ւոյ եւ ի բա­րօ­րու­թիւն հա­ւա­տա­ւոր մեր ժո­ղո­վուր­դի:

«Այն­պէս լու­սա­ւո­րես­ցէ լոյս Ձեր ա­ռա­ջի մարդ­կան, որ­պէս­զի տես­ցեն զգործս Ձեր բա­րիս, եւ փա­ռա­ւո­րես­ցեն զՀայրն Ձեր որ յեր­կինս է» (Մատթ. Ե. 16):

Օրհ­նու­թեամբ՝
ԳԱ­ՐԵ­ԳԻՆ Բ.
Կա­թո­ղի­կոս Ա­մե­նայն Հա­յոց

ՅՈԲԵԼԵԱՐ ՍՐԲԱԶԱՆ ՀՕՐ ՔԱՐՈԶԸ

«Զի հա­ւատքն ձեր մի ի­ցեն ի­մաս­տու­թեամբ մարդ­կան՝  այ­լեւ՝ զօ­րու­թեամբ Աս­տու­ծոյ» (Ա. Կորնթ. Բ 5):

Քրիս­տո­սի Ա­ւե­տա­րա­նէն ճա­ռա­գայ­թող ա­մէն մէկ պատ­գամ մար­դուն հո­գե­ւոր կեան­քը Աս­տու­ծոյ սի­րո­վը լեց­նող ան­սահ­ման զօ­րու­թիւն մը ու­նի իր մէջ: Մար­դը, երբ իր կեան­քը կը դնէ Աս­տու­ծոյ ձեռ­քե­րուն մէջ հա­ւատ­քի գի­տակ­ցու­թեամբ, ան­կաս­կած, իր քայ­լե­րը կ՚ա­ռաջ­նոր­դէ դէ­պի ճշմա­րի­տը՝ դէ­պի աս­տուա­ծա­յի­նը։ Մեր էու­թեա­նը խոր­քին մէջ կ՚ամ­րապն­դուի այն զգա­ցո­ղու­թիւ­նը, որ ծնած ենք Աս­տու­ծոյ սէ­րը մեր մէջ կրե­լու եւ ա­ւե­լին՝ զայն բաշ­խե­լու։ Այս է կո­չու­մը քրիս­տո­նեա­յին՝ ապ­րիլ Աս­տու­ծոյ կամ­քին հա­մա­ձայն, մեր հա­ւատ­քը դարձ­նե­լով ար­տա­ցո­լու­մը Աս­տու­ծոյ ի­մաս­տու­թեան:

Մեր Ս. Ե­կե­ղեց­ւոյ ե­րախ­տա­ւոր­նե­րէն Գու­շա­կեան Պատ­րիարք հրա­շա­լի սահ­մա­նում մը կու տայ կեան­քի խոր­հուր­դի ու ա­ռա­քե­լու­թեան մա­սին, զայն նմա­նեց­նե­լով «թա­փուած իւ­ղի»: Որ­քան կը կար­դամ հո­գե­լոյս Պատ­րիար­քի բա­ռե­րը, այն­քան խո­րա­պէս կ՚ըմբռ­նեմ կեան­քի ճշմա­րիտ ի­մաս­տը, կո­չու­մը մեր կեան­քին.

«…Ե­թէ ա­մէն քրիս­տո­նեայ այս­պէս խոր­հի ինք­զին­քին հա­մար, եւ կա­րե­նայ այդ­պէս խօ­սիլ իր ան­ձին, հա­ւա­տա­ցեալ եղ­բայր­ներ եւ քոյ­րեր, Աս­տու­ծոյ Հօր եւ Որդ­ւոյ եւ Ս. Հոգ­ւոյն ա­նու­նը ա­մե­նէն օրհ­նուած փա­ռա­բա­նու­թիւ­նը, ըն­դու­նած կ՚ըլ­լայ Ս. Եր­րոր­դու­թեան երկր­պա­գու­նե­րէն, ու Ա­ւե­տա­րա­նի ճշմար­տու­թիւ­նը ար­դա­րեւ ի­րա­կա­նա­ցած կ՚ըլ­լայ երկ­րի վրայ, յա­ւեր­ժա­կան ար­դա­րու­թեան ի պա­տիւ… ա­մէն» (Թոր­գոմ Պատ­րիարք Գու­շա­կեան «Քա­րոզ­ներ», էջ 83-92):

Սեպ­տեմ­բեր ամ­սուայ սկզբնա­ւո­րու­թեան, Կի­րա­կի, 6 Սեպ­տեմ­բե­րին, Ս. Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին, թուղ­թին յանձ­նե­ցի իմ մտո­րում­ներս անց­նող կեան­քիս մա­սին, յատ­կա­պէս՝ այն տա­րի­նե­րուն, ո­րոնք ապ­րե­ցայ որ­պէս ձեռ­նադ­րեալ ու օ­ծեալ քա­հա­նայ եւ սպա­սա­ւոր Հայց. Ս. Ե­կե­ղեց­ւոյ: Այ­սօր, տե­ղին կը գտնեմ ձեզ եւ բո­լո­րին հա­ղորդ դարձ­նել զգա­ցում­նե­րուս ու խորհր­դա­ծու­թիւն­նե­րուս, ո­րոնք նուա­զա­գոյն չա­փով բայց եւ ան­կեղ­ծու­թեամբ կը բա­ցատ­րեն էու­թիւնս:

Անց­նող քա­նի մը օ­րե­րուն, ա­ւե­լի ու ա­ւե­լի կը մտա­ծեմ իմ ապ­րած տա­րի­նե­րուս մա­սին եւ կ՚ու­զեմ վե­րար­ժե­ւո­րում մը կա­տա­րել: Որ­քան վե­րար­ժե­ւո­րու­մի մտա­ծու­մը կը խո­րա­նայ միտ­քիս մէջ, այն­քան ա­ւե­լի պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան զգա­ցու­մը կը կրկնա­պատ­կուի եւ կ՚անդ­րա­դառ­նամ, թէ որ­քան կարճ եւ ան­բա­ւա­րար է կեան­քը մեր սնած տե­սիլք­նե­րը ի­րա­կա­նաց­նե­լու հա­մար:

Մար­դուն կեան­քը Աս­տու­ծոյ ձեռ­քե­րուն մէջ դրուած այն խմորն է, ո­րուն հարկ է ձեւ ու կեր­պա­րանք տալ եւ ա­ւե­լին՝ նկա­րա­գիր: Մեր կեան­քի ա­մէն մէկ ապ­րած օր դպրոց մըն է, քան­զի նոր մարդ­կանց հան­դի­պե­լով, նոր ձեռք­բե­րում­նե­րով ու փոր­ձա­ռու­թիւն­նե­րով ա­ռա­ւել կ՚ի­մաստ­նա­նանք եւ կը մօ­տե­նանք Աս­տու­ծոյ։ Մար­դիկ եւ ի­րա­վի­ճակ­ներ աս­տի­ճան­ներ են, ո­րոնք մեր քայ­լե­րը կ՚ա­ռաջ­նոր­դեն առ Աս­տուած: Եւ որ­քան կը մօ­տե­նանք Աս­տու­ծոյ, այն­քան եւս մեր մէջ կը շեշ­տուի կեանքն ար­ժե­ւո­րե­լու ներ­քին գի­տակ­ցու­թիւ­նը, պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան զգա­ցու­մը կեան­քին հան­դէպ:  

Հար­ցադ­րու­մը այս պա­հուն ես ինքս ինձ կ՚ուղ­ղեմ, թէ ինչ­պէ՞ս ապ­րե­ցայ: Ա­նոր ար­դար պա­տաս­խա­նը Աս­տուած Ինք ու­նի, ո­րով­հե­տեւ Աս­տուած կը կար­դայ բո­լո­րիս սիրտն ու հո­գին: Միայն պի­տի բա­ւա­րա­րուիմ ը­սե­լով, թէ շա՜տ ա­ւե­լին պի­տի ու­զէի տալ եւ ը­նել իմ ժո­ղո­վուր­դիս հա­մար․․․ Ա­ւաղ, ժա­մա­նա­կի հապ­ճե­պին մէջ ինչ որ չհաս­ցու­ցի ը­նել մնաց միայն ե­րա­զանք, եւ թե­րեւս ալ՝ թե­րա­ցում մը կեան­քիս ա­ռա­քե­լու­թեան մէջ: Այ­նուա­մե­նայ­նիւ, ինչ­պէս ան­ցեա­լին, այ­սօր եւս կը վստա­հիմ ե­րազ­նե­րուս թռիչ­քին, կը հա­ւա­տամ տե­սիլք­նե­րուս ու­ժա­կա­նու­թեան ու կ՚ա­ղօ­թեմ, որ Աս­տուած եր­կա­րէ օ­րե­րը կեան­քիս ո՛չ ին­ծի հա­մար, այլ՝ ան­կա­տար ե­րազ­նե­րուս ի­րա­գոր­ծու­մին:

Աս­տու­ծոյ զօ­րու­թիւ­նը՝ Աս­տու­ծոյ սէ­րը ե­ղած է ա­ռանց­քը իմ կեան­քիս: Ինչ խօսք յա­ճախ ե­ղած են ընկր­կու­մի պա­հեր, տկա­րու­թեան վայր­կեան­ներ, բայց փառք Ա­մե­նա­կա­լին Աս­տու­ծոյ, որ մշտա­պէս ա­ռաջ­նոր­դած է կեանքս իր սի­րոյ ան­սահ­մա­նե­լիու­թեամբ եւ զայն կա­պած ժո­ղո­վուր­դին, ո­րուն հետ ապ­րած եմ օ­րե­րը կեան­քիս եւ կը շա­րու­նա­կեմ ապ­րիլ ներ­քին գո­հու­նա­կու­թեամբ:

Սրբա­զան այս Պա­տա­րա­գը պատ­կերն է մեր կեան­քին: Ուխ­տի այս Պա­տա­րա­գը կը նո­րո­գէ կո­չումն քա­հա­նա­յու­թեան, որ­պէս­զի նո­րո­վի հա­ւատ­քով ու ե­ռան­դով ար­ժե­ւո­րեմ տրուած կեան­քի պար­գե­ւը: Օրհ­նուած կը զգամ, որ Ե­կե­ղե­ցին՝ իմ ժո­ղո­վուրդս, ճա­նա­պարհն է կեան­քիս, ա­ռա­քե­լու­թիւնն ու նպա­տակն է ե­ղած ան­ցեալ տա­րի­նե­րուն ու գա­լի­քին: Իմ բո­վան­դակ կեան­քի տար­բեր հանգ­րուան­նե­րուն, դուք դար­ձած էք լոյս ու օրհ­նու­թիւն։ Ազ­գա­յին-ե­կե­ղե­ցա­կան եւ հա­մայն­քա­յին բո­լոր նա­խա­ձեռ­նու­թիւն­նե­րու եւ բա­րի գոր­ծե­րուն մէջ վա­յե­լած եմ Ձեր ան­վե­րա­պահ զօ­րակ­ցու­թիւ­նը՝ ա­ղօթք­նե­րով ու գործ­նա­կան ար­տա­յայ­տու­թիւն­նե­րով:

Հո­գե­ւո­րա­կա­նը կը ծնի ժո­ղո­վուր­դի կեան­քին մէջ: Ծա­ռա­յու­թեան ճա­նա­պար­հը մեր առ­ջեւ կը բա­նայ Ին­քը Աս­տուած, որ­պէս­զի Իր զօ­րու­թիւ­նը բո­լոր ա­ռում­նե­րով լու­սա­ւո­րէ մեր կեան­քը եւ մենք ժո­ղո­վուր­դի առ­ջեւ խո­նար­հու­մով դառ­նանք լոյ­սի ճա­նա­պարհ: Այս ծանր, բայց քաղցր լու­ծին ու պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան քաջ գի­տա­կից ենք եւ միշտ պատ­րաս­տա­կամ ծա­ռա­յե­լու եւ սի­րե­լու ձեզ աս­տուա­ծա­յին սի­րով, ի­մաս­տու­թեամբ ու զօ­րու­թեամբ:  

Հո­գե­ւո­րա­կա­նը կո­չում ու­նի հո­գի­ներ կա­ռու­ցե­լու: Այս մտա­ծու­մը որ­քա՜ն գե­ղե­ցիկ եւ ամ­բող­ջա­կա­նօ­րէն ար­տա­յայ­տած է Հո­գե­լոյս Ե­ղի­շէ Պատ­րիարք. «Տուն մը կա­ռու­ցե­լը, իբ­րեւ պատս­պա­րան ձմրան ու գի­շե­րին դէմ նուի­րա­կան գործ մըն է: Կա­ռու­ցա­նել հո­գի մը սա­կայն, ճշմար­տու­թեան քա­րե­րով, ելք մըն է դէ­պի վեր: Հո­գի­նե­րու կրթու­թեան յա­տուկ գիրք մը գրե­լու հա­մար, չեն բա­ւեր գա­ղա­փար­ներ եւ բա­ռեր. անհ­րա­ժեշտ է Աս­տու­ծոյ շուն­չը, զայն երկն­քին դէպ բաց կա­րե­նալ պա­հե­լու հա­մար»:

Հայ քրիս­տո­նեա­յին հա­մար ճշմար­տու­թեան քա­րեր են Հայ­րե­նիքն ու Ս. Էջ­միա­ծի­նը, ա­զա­տա­տենչ մեր ժո­ղո­վուրդն ու հո­գե­ւոր ար­ժէք­նե­րը, ո­րոնք մե­զի կը հա­ղոր­դեն Աս­տու­ծոյ շուն­չը եւ զմեզ կ՚ա­ռաջ­նոր­դեն դէ­պի յա­ւեր­ժու­թիւն, ո­րով­հե­տեւ «Հայ­րե­նիք, կրօն, ա­զա­տու­թիւն, զգա­ցում­ներ չեն միայն, այլ ա­նա­նուն կա­խար­դանք­ներ հո­գի­նե­րը ա­ռինք­նող, ա­մե­նա­զօր, տուեալ հո­ղին, ան­մեռ ե­րա­զը սիր­տե­րուն, կար­միր իղ­ձը մե­ռել­նե­րուն եւ ող­ջե­րուն» (Ե­ղի­շէ Պատ­րիարք Տէր­տէ­րեան «Լու­սա­մա­տեան»):

Փառք քեզ Աս­տուած… եւ փառք Աս­տու­ծոյ հա­րա­զատ մեր ժո­ղո­վուր­դին: