«ՎԵՐՋԻՆ ԲՆԱԿԻՉԸ»

2016 թուա­կա­նին պաս­տառ­նե­րուն կը յայտնուի հայ­կա­կան գե­ղա­րուես­տա­կան շար­ժան­կար մը՝ «Վեր­ջին բնա­կի­չը» խո­րագ­րով: Շար­ժան­կա­րի բո­լոր նկա­րա­հա­նում­նե­րը ար­դէն ա­ւար­տած են եւ այժմ կ՚ըն­թա­նայ յե­տար­տադ­րա­կան գոր­ծըն­թա­ցը: Շար­ժան­կա­րին մէջ ներգ­րա­ւուած են օ­տար դե­րա­սան­ներ, եւ ա­նոնք, ո­րոնք մա­մու­լի, հե­ռա­տե­սի­լի մի­ջո­ցաւ տե­ղե­կա­ցուած են շար­ժան­կա­րի նկա­րա­հա­նում­նե­րու ըն­թաց­քին մա­սին, ան­համ­բեր են մեծ պաս­տառ­նե­րու վրայ տես­նե­լու հայ եւ մի­ջազ­գա­յին դե­րա­սան­նե­րու հա­մա­տեղ այս աշ­խա­տան­քը:

«Վեր­ջին բնա­կի­չը» ժապաւէնի հե­ղի­նա­կը հայ­աս­տան­ցի հռչակաւոր բե­մադ­րիչ Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեանն է: Ան­ցեալ տա­րի Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նի նկա­րա­հա­նած մէկ այլ շար­ժապատկերը՝ «Թե­ւա­նի­կ­»ը, ար­ժա­նա­ցած է «Ոս­կէ ծի­րա­ն» մի­ջազ­գա­յին շար­ժան­կա­րա­յին փա­ռա­տօ­նի գլխա­ւոր մրցա­նա­կին:

Ինչ­պէս «Թե­ւա­նի­կ­»ը, այն­պէս ալ «Վեր­ջին բնա­կի­չը» ար­ցա­խեան ա­զա­տա­մար­տի մա­սին պատ­մող գե­ղա­րուես­տա­կան շար­ժան­կար­ներ են:

Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­ն ծ­նուն­դով ար­ցախ­ցի բե­մադ­րիչ մըն է, որ ար­դէն հան­րա­ծա­նօթ է Հա­յաս­տա­նի եւ Սփիւռ­քի մէջ: Ա­նոր նկա­րա­հա­նած «Թե­ւա­նի­կ­»ը մեծ յաղ­թար­շաւ ու­նե­ցած է մա­նա­ւանդ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու հա­յու­թեան շրջա­նակ­նե­րէն ներս՝ ցու­ցադ­րուե­լով հա­յա­շատ քա­ղաք­նե­րու մէջ եւ համ­բաւ բե­րե­լով հայ բե­մադ­րի­չին:

Ար­ցա­խեան պա­տե­րազ­մի նիւ­թը չէր կրնար ան­տար­բեր ձգել հայ բե­մադ­րի­չին: Ծնած ըլ­լա­լով Ար­ցա­խի մէջ եւ ա­ռընչուե­լով պա­տե­րազ­մին, հայ­կա­կան կեան­քի մէջ խոր ար­մատ­ներ ձգած այդ շրջա­նը, որ տա­ռա­պանք պատ­ճա­ռած է հա­մայն հա­յու­թեա­ն, մտո­րում­նե­րու, տա­ռա­պան­քի եւ ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան մղում­նե­րու ա­ռիթ ստեղ­ծած է նաեւ Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նին հա­մար: Իր ա­ռա­ջին շար­ժան­կա­րը՝ այս նիւ­թին շուրջ, ե­ղած է «Ընդ­հա­տուած ման­կու­թիւ­ն» ժա­պա­ւէ­նը, ո­րով ալ մուտք գոր­ծած է շար­ժան­կա­րա­յին ա­րուես­տի աս­պա­րէզ: Ա­նոր յա­ջոր­դած է «Թե­ւա­նի­կ­»ը, որ կը պատ­մէ ար­ցա­խեան ա­զա­տա­մար­տի ըն­թաց­քին ե­րեք պա­տա­նի­նե­րու փոր­ձա­ռու­թիւ­նը: «Թե­ւա­նի­կ­»ը նկա­րա­հա­նուած է այն մտայ­նու­թեամբ, որ ար­ցա­խեան ա­զա­տա­մար­տի նիւ­թը մատ­չե­լի եւ դիւ­րըն­կա­լե­լի ըլ­լայ նաեւ օ­տար­նե­րուն եւ, դա­տե­լով մի­ջազ­գա­յին ցու­ցադ­րու­թիւն­նե­րու ար­ձա­գանգ­նե­րէն, թե­րեւս այդ նիւ­թին շուրջ ա­ռա­ջին հայ­կա­կան շար­ժան­կարն է, որ հասկնա­լի եւ ըն­դու­նե­լի ե­ղած է նաեւ ոչ-հա­յե­րու կող­մէ: «Թե­ւա­նի­կ­»ը մաս­նակ­ցած է կարգ մը փա­ռա­տօ­նե­րու, ար­ժա­նա­ցած է օ­տար­նե­րու գնա­հա­տան­քին, շա­տեր այդ շար­ժան­կա­րի մի­ջո­ցաւ ճանչ­ցած են Ար­ցա­խը եւ հասկ­ցած են, թէ ի՛նչ է ար­ցա­խեան հար­ցը: «Թե­ւա­նի­կ­»ը ներ­կա­յա­ցուած է նաեւ Քան­նի 67-րդ փա­ռա­տօ­նի շար­ժա­րուես­տի շու­կա­յին մէջ:

Ան­շուշտ, մեծ ե­ղած է նաեւ ատր­պէյ­ճա­նա­կան ար­ձա­գան­գը: Քա­նի որ «Թե­ւա­նի­կ­»ը, նկա­րա­հա­նու­մէն ետք, ար­տադրուած է լի­թուա­նեա­ցի ար­տադ­րո­ղի մը հետ հա­մա­տեղ, Լի­թուա­նիոյ կա­ռա­վա­րու­թեան եր­կու ան­գամ բո­ղո­քի նա­մակ ներ­կա­յա­ցուած է Ատր­պէյ­ճա­նի կող­մէ, թէ ինչ­պէ՛ս կը թոյ­լատ­րէք ձեր քա­ղա­քա­ցիին, որ օ­ժան­դա­կէ նման ժա­պա­ւէ­նի մը պատ­րաս­տու­թեա­ն: Ատր­պէյ­ճա­նա­կան կող­մէ ե­ղած են նաեւ այլ հա­կա­դար­ձում­ներ, բայց մի­ջազ­գա­յին աս­պա­րէ­զի մէջ ժա­պա­ւէ­նը բա­րեն­պաստ ա­նուն ձգած է:

Եւ հա­ւա­նա­բար, մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն ապ­րե­լով «Թե­ւա­նի­կ­»ի մի­ջազ­գա­յին ցու­ցադ­րու­թեան դրա­կան ար­ձա­գանգ­նե­րէն եւ ստա­ցած մրցա­նակ­նե­րէն՝ Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեան ձեռ­նա­մուխ ե­ղած է «Վեր­ջին բնա­կի­չ­»ը շար­ժան­կա­րին: «Թե­ւա­նի­կ­»ի ցու­ցադ­րու­թեան առ­թիւ հա­ւա­քուած գու­մարն ալ ներդ­րուած է այս շար­ժան­կա­րի նկա­րա­հան­ման մէջ, ե­ղած են նաեւ այլ հան­գա­նա­կու­թիւն­ներ: Ժա­պա­ւէ­նի ստեղծ­մա­ն օ­ժան­դա­կած են նաեւ հայ­կա­կան հիմ­նադ­րամ­ներ, ինչ­պէս նաեւ՝ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը:

«Վեր­ջին բնա­կի­չ­»ը նկա­րա­հա­նուած է հայ ար­ձա­կա­գիր Ծո­վի­նար Խա­չատ­րեա­նի «Գիւր­ճե­ւա­նի վեր­ջին բնա­կի­չը» պատ­մուած­քի հի­ման վրայ: Պատ­մուած­քի բնա­բա­նը առ­նուած է ար­ցա­խեան ա­զա­տա­մար­տէն: Ան ի­րա­կան պատ­մու­թիւն է՝ ի­րա­կան կեր­պար­նե­րով, որ գե­ղա­րուես­տա­կան մարմ­նա­ւո­րում ստա­ցած է Ծո­վի­նար Խա­չատ­րեա­նի պատ­մուած­քի, այ­նու­հե­տեւ՝ Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նի շար­ժան­կա­րի մէջ:

ՆԻՒ­ԹԸ

«Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րը ար­ցա­խեան ա­զա­տա­մար­տի տա­րի­նե­րուն հայ­կա­կան գիւ­ղի մը տե­ղա­հա­նու­թե­նէն յե­տոյ իր ծննդա­վայ­րի մէջ թշնա­միի կող­մէ շրջա­պատ­ման մէջ յայտ­նուած հա­յու մը մա­սին է: Օ­րէ օր սեղ­մուող թշնա­մա­կան օ­ղա­կի մէջ շար­ժան­կա­րի հայ հե­րո­սը՝ Աբ­գա­ր կը մնայ միայ­նակ՝ դառ­նա­լով գիւ­ղի վեր­ջին բնա­կի­չը: Ան ա­մէն կերպ կը փոր­ձէ գտնել Սում­կա­յի­թի մէջ գտնուող դուստ­րը, ատրպէ­ճան­ցի զի­նուոր­նե­րը կը խոս­տա­նան օգ­նել Աբ­գա­րին, միայն այն պայ­մա­նով, որ­պէս­զի ան օգ­նէ կա­ռու­ցել մզկի­թը՝ շա­րէ մզկի­թի պա­տե­րը: Աբ­գա­րի եւ ա­նոր դստեր ճա­կա­տագ­րի շուրջ կը հիւ­սուին պա­տե­րազ­մի դա­ժան պատ­մու­թիւն­նե­րը, ո­րոնց մի­ջով անց­նե­լով, ա­նոնք կը պայ­քա­րին եւ կ՚ապ­րին: «Վեր­ջին բնա­կի­չը» մարդ­կա­յին ճա­կա­տագ­րե­րու մա­սին է, զո­ր կը յու­զէ մի­լիո­նա­ւոր մար­դի­կը, ան­կախ՝ ազ­գու­թե­նէ: Շար­ժան­կա­րին մէջ կայ ըն­կե­րու­թիւն, սէր, ինք­նա­զո­հո­ղու­թիւն: Ա­նոնք մարդ­կա­յին ապ­րում­ներ են, ո­րոնք, ան­կախ ազ­գա­մի­ջեան հար­ցե­րէ, հո­գե­հա­րա­զատ են բո­լո­րին, ուս­տի բե­մադ­րի­չը հա­մո­զուած է, որ շար­ժան­կա­րը ըն­դու­նե­լի պի­տի ըլ­լայ շատ ազ­գե­րու կող­մէ:

ԴԵ­ՐԱ­ՍԱՆ­ՆԵ­ՐԸ

Թշնա­միի թի­րա­խին տակ յայտ­նուած հայ­կա­կան գիւ­ղի վեր­ջին բնակ­չի՝ Աբ­գա­րի դե­րը կը մարմ­նա­ւո­րէ Ե­րե­ւա­նի Գաբ­րիէլ Սուն­դու­կեա­նի ա­նուան թատ­րո­նի նախ­կին դե­րա­սան, վեր­ջին շրջա­նին հե­ռա­տե­սի­լա­յին շար­ժան­կար­նե­րու մէջ ներգ­րա­ւուած Ա­լեք­սանտր Խա­չատ­րեա­ն:

Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նին յա­ջո­ղած է այս նկա­րա­հա­նում­նե­րու հա­մար հա­ւա­քել զա­նա­զան եր­կիր­նե­րու նշա­նա­ւոր դե­րա­սան­ներ եւ նկա­րա­հա­նել մի­ջազ­գա­յին դե­րա­սա­նա­կան կազ­մով հայ­կա­կան ժա­պա­ւէն մը, ո­րու նիւ­թը պատ­գամ մը դառ­նայ աշ­խար­հին:

Նկա­րա­հա­նում­նե­րը տե­ղի ու­նե­ցած են Ար­ցա­խի Խաչ­մաչ գիւ­ղին մէջ: Ժա­պա­ւէ­նի ստեղծ­մա­ն մաս­նակ­ցած են շուրջ տա­սն ազ­գե­րու ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ո­րոնք, անց­նող ամ­րան ա­միս­նե­րը անց­ը­նե­լով Ար­ցա­խի մէջ, ոչ միայն շար­ժան­կա­րի ստեղծ­մա­ն մաս­նա­կից դար­ձած են, այ­լեւ իւ­րա­քան­չիւ­րը իր հետ իր եր­կիր տա­րած է նաեւ կտոր մը Ար­ցախ, ար­ցա­խեան յի­շո­ղու­թիւն­ներ, որ Ար­ցա­խի ճա­նաչ­ման հա­մար եւս նպաս-տա­ւոր քայլ մըն է: Հա­յաս­տա­նէն, Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րէն, Լի­թուա­նիա­յէն, Ռու­սաս­տա­նէն, Ի­րա­նէն, Լի­բա­նա­նէն, Յու­նաս­տա­նէն ե­կած եւ Ար­ցա­խի մէջ հա­մախմ­բուած ինք­նա­տիպ ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան խում­բի ան­դամ­նե­րը մարմ­նա­ւո­րած են հայ եւ ատր­պէ­ճան­ցի կի­նե­րն ու տղա­մար­դի­կը: Ա­նոնց բո­լո­րի ձգտու­մը մէկ ե­ղած է՝ պաս­տա­ռին ար­տա­ցո­լել հայ­կա­կան գիւ­ղի վեր­ջին բնակ­չի՝ Աբ­գա­րի, ա­նոր դստեր եւ ատր­պէ­ճան­ցի­նե­րու բարդ եւ յոյ­զե­րով լե­ցուն յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րը, կեան­քը խա­ղալ այն­պէս, ինչ­պէս որ կար մա­հ-ւան շատ մօ­տիկ գտնուած այդ գիւ­ղին մէջ՝ 1989-90 թուա­կան­նե­րուն:

Օ­տա­րազ­գի դե­րա­սան­նե­րը այլ շար­ժան­կար­նե­րու մէջ նկա­րա­հա­նուե­լու հա­մար, իւ­րա­քան­չիւ­րը իր երկ­րի մէջ ստա­ցած է շուրջ վճա­րում, որ­քան «Վեր­ջին բնակ­չը»ի նկա­րա­հան­ման հա­մար հա­ւա­քուած ողջ գու­մարն է: Մին­չեւ հի­մա շա­տե­րու հա­մար հա­նե­լուկ է, թէ ինչ­պէս ար­ցա­խեան ծա­գու­մով 34-ա­մեայ բե­մադ­րի­չը յա­ջո­ղած է նման փոք­րիկ ու խորհր­դան­շա­կան վվճա­րում­նե­րով նկա­րա­հան­ման հրա­ւի­րել այդ դե­րա­սան­նե­րը՝ իր շար­ժան­կա­րին մէջ: Հա­նե­լու­կը մէկ պա­տաս­խան ու­նի՝ դե­րա­սան­նե­րը յու­զած է հայ բե­մադ­րի­չի ներ­կա­յա­ցու­ցած հա­մա­մարդ­կա­յին նիւ­թը՝ աշ­խար­հի կող­մէ չճա­նա­չուած փոք­րիկ երկ­րի մը մէջ: Դե­րա­սան­նե­րու վստա­հու­թիւ­նը շա­հե­լու գոր­ծին մէջ դեր ու­նե­ցած է նաեւ «Թե­ւա­նի­կ»ն ու «Թե­ւա­նի­կ­»ի յա­ջո­ղու­թիւ­նը:

Օ­րի­նակ, յոյն դե­րա­սա­նու­հի Տի­միտ­րա Խա­տու­փին Յու­նաս­տա­նի մէջ տե­սած է «Թե­ւա­նի­կ­»ը, ծա­նօ­թա­ցած է Ճի­ւա­նին հետ եւ իր հա­մա­ձայ­նու­թիւ­նը յայտ­նած է նկա­րա­հա­նուիլ բե­մադ­րի­չի յա­ջորդ ժա­պա­ւէ­նին մէջ: Յոյն դե­րա­սա­նու­հին կը մարմ­նա­ւո­րէ ատր­պէ­ճան­ցի կնոջ դե­րը, ո­ր, ի դէպ, շար­ժա­պատ­կե­րին մէջ դրա­կան կեր­պար մըն է: Բե­մադ­րի­չը փոր­ձած է ցոյց տալ, որ հա­կա­ռակ կող­մի մէջ ալ կան մարդ­կա­յին ապ­րում­ներ ու­նե­ցող, տա­ռա­պող մար­դիկ:

Աշ­խար­հահռ­չակ դե­րա­սան է «Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րի գլխա­ւոր դե­րա­կա­տար­նե­րէն ի­րան­ցի դե­րա­սան Հո­մա­յուն Էր­շա­տի, որ ի­րան­ցի բե­մադ­րիչ Ապ­պաս Քիա­ռուս­թա­միի «Բա­լի հա­մը» շար­ժան­կա­րին մէջ գլխա­ւոր դե­րի հա­մար Քա­ննի փա­ռա­տօ­նին ստա­ցած է «Ոս­կէ ար­մա­ւե­նի» մրցա­նա­կը: Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նի շար­ժան­կա­րին մէջ ներգ­րա­ւուած է նաեւ նաեւ լի­թուա­նա­ցի դե­րա­սա­նու­հի Սանտ­րա Տաուք­շայ­տէ:

Ա­մե­րի­կա­հայ նշա­նա­ւոր դե­րա­սա­նու­հի, մի­ջազ­գա­յին աս­պա­րէ­զին մէջ հռչա­կ շա­հած Ա­նի Պե­տեա­ն նոյն­պէս «Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րի դե­րա­սա­նու­հի­նե­րէն է: Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­ն խն­դիր­ներ ու­նե­ցած է նշուած դե­րա­սան­նե­րու ար­տադ­րիչ­նե­րուն հետ: Վեր­ջին­ներս նշած են, որ փոք­րիկ վճա­րում­նե­րէ ետք այ­լեւս դժուար պի­տի ըլ­լայ ա­նոնց կրկին մեծ գու­մար­ներ շա­հի­լը, քա­նի որ բե­մադ­րիչ­նե­րը այ­լեւս նկա­տի պի­տի ու­նե­նան ա­նոնց այս աշ­խա­տան­քի ցած գի­նը, սա­կայն դե­րա­սան­նե­րը յայ­տա­րա­րած են, թէ ի­րենք ան­ձամբ հա­մա­ձայ­նած են նկա­րա­հա­նուիլ հայ բե­մադ­րի­չի շար­ժան­կա­րին մէջ: Ա­նոնք հաս­տա­տած են, թէ գու­մա­րի հա­մար չեն խաղ­ա­ցած Ճիաւն Ա­ւե­տի­սեա­նի շար­ժան­կա­րին մէջ, այլ գա­ղա­փա­րի, եւ որ զի­րենք գրա­ւած է մարդ­կա­յին նուրբ խնդիր­նե­րը, ո­րոնց վրայ շեշ­տադ­րած է բե­մադ­րի­չը: Օ­տար դե­րա­սան­նե­րը հիմ­նա­կա­նը կը մարմ­նա­ւո­րեն ատր­պէյ­ճան­ցի­նե­րու դե­րեր:

Ատր­պէյ­ճան­ցի զի­նուո­րի դե­րին մէջ է նաեւ հայ ծա­նօթ դե­րա­սան Սոս Ջա­նի­բէ­կեան, զոր հան­դի­սա­կա­նը պի­տի տես­նէ բո­լո­րո­վին այլ կեր­պա­րի մը մէջ: Ի դէպ, Սոս Ջա­նի­բէ­կեա­նի եւ Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թիւ­նը սկսած է տա­կա­ւին «Թե­ւա­նի­կ» շար­ժան­կա­րէն:

«Վեր­ջին բնա­կի­չը» ժա­պա­ւէ­նին մէջ ատր­պէ­ճան­ցիի դեր ստանձ­նած հե­րոս­նե­րը կը խօ­սին ատր­պէյ­ճա­նե­րէն, ա­նոնց հետ այդ լե­զուով աշ­խա­տանք տա­րած է Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­յին ձայ­նաս­փիւ­ռի աշ­խա­տակ­ցու­հի, ատր­պէյ­ճա­նե­րէն լե­զուի մաս­նա­գէտ Մա­րիէ­թա Վար­դա­նեա­ն: Քա­նի մը ազ­գե­րու նշա­նա­ւոր դե­րա­սան­նե­րու հա­ւա­քուի­լը՝ մէկ նիւ­թի շուրջ, ան­շուշտ, ճամ­բայ պի­տի բա­նայ շար­ժան­կա­րին հա­մար, ա­ւե­լի դիւ­րին կ՚ըլ­լայ զայն օ­տա­րին ներ­կա­յաց­նե­լը եւ մի­ջազ­գա­յին հար­թակ­նե­րու վրայ ցու­ցադ­րե­լը:

«Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րի ե­րաժշ­տու­թեան հե­ղի­նա­կը հա­յազ­գի նշա­նա­ւոր ե­րա­ժիշտ Սերժ Թան­գեանն է։ Այս հան­գա­ման­քը եւս քայլ մըն է՝ մի­ջազ­գա­յին ըն­դու­նե­լու­թեան հա­մար: Ար­դէն Յու­նուար ամ­սին լսե­լի կ՚ըլ­լայ շար­ժան­կա­րի ե­րաժշ­տու­թիւ­նը, իսկ ժա­պա­ւէ­նը պաս­տառ­նե­րուն կը յայտ­նուի գար­նա­ն:

ԱՆՆ ՊԵ­ՏԵԱ­ՆԻ ԴԵ­ՐԱ­ԿԱ­ՏԱ­ՐՈՒ­ԹԻՒ­ՆԸ

«Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րը ա­ռիթ ե­ղաւ անդ­րա­դառ­նա­լու նաեւ ա­մե­րի­կա­հայ նշա­նա­ւոր դե­րա­սա­նու­հի, ա­մե­րի­կեան եւ գա­նա­տա­կան ժա­մա­նա­կա­կից շար­ժան­կար­նե­րու մէջ իր դե­րե­րով ծա­նօթ Անն Պե­տեա­նին՝ Ա­նի Նա­հա­պե­տեա­նին, որ նոյն­պէս սի­րով հա­մա­ձայ­նած եւ Ար­ցախ հաս­նե­լով՝ նկա­րա­հա­նուած է Ճի­ւան Ա­ւե­տի­սեա­նի «Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րին մէջ, ի դէպ, մարմ­նա­ւո­րե­լով ատր­պէյ­ճան­ցի կնոջ դե­րը:

Անն Պե­տեա­ն ծ­նած է Մոնթ­րէալ, Գա­նա­տա: Տաս­նեօթ տա­րե­կա­նին մուտք գոր­ծած է Գա­նա­տա­յի ծո­վու­ժը եւ հոն ծա­ռա­յած է ե­րեք տա­րի, այ­նու­հե­տեւ «Քոն­քոր­տիա» (Concordia) հա­մալ­սա­րա­նին մէջ հե­տե­ւած է հա­շուա­պա­հու­թեան ճիւ­ղին, սա­կայն հա­յու­հին միշտ ե­րա­զած է դե­րա­սա­նու­հի դառ­նա­լու մա­սին եւ «Կրուփ Թէա­թր­»ի (Group Theatre) հիմ­նա­դիր­նե­րէն Սեն­ֆորտ Մէյս­նը­րի (Sanford Meisner) դա­սըն­թացք­նե­րուն հե­տե­ւե­լով՝ դե­րեր ստանձ­նած է ե­րե­սու­նէ ա­ւե­լի գա­նա­տա­կան եւ ա­մե­րի­կեան պատ­կե­րաս­փիւ­ռի եւ շար­ժա­պատ­կե­րի ժա­պա­ւէն­նե­րու մէջ: Այ­սօր Անն Պե­տեան կը խա­ղայ հո­լի­ւու­տեան ժա­մա­նա­կա­կից ժա­պա­ւէն­նե­րու մէջ եւ Հա­յաս­տա­նի մէջ նոր սկսած է ծա­նօթ դառ­նալ ա­նոր ա­նու­նը: «Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րը մա­նա­ւանդ հա­յե­րու մօտ ա­ւե­լի նշա­նա­ւոր պի­տի դարձ­նէ Անն Պե­տեա­նի՝ Ա­նի Նա­հա­պե­տեա­նի ա­նու­նը:

Իսկ առ­հա­սա­րակ, դե­րա­սա­նա­կան խում­բը հա­ւա­տա­ցած է, որ «Վեր­ջին բնա­կի­չը» շար­ժան­կա­րը ա­ւե­լի շատ դուր­սի հան­դի­սա­տե­սի հա­մար է, քան՝ ներ­սի:

Հայ հան­դի­սա­տեսն ալ մէկ ան­գամ եւս հնա­րա­ւո­րու­թիւն կը ստա­նայ այլ աչ­քե­րով նա­յիլ ար­ցա­խեան ա­զա­տա­մար­տի ան­ցած օ­րե­րուն եւ ար­ժե­ւո­րել այդ օ­րե­րուն հե­րո­սա­ցած հայ մար­դի­կը:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ