ՄԵԾԱՐԱՆՔԻ ՀԱՆԴԻՍՈՒԹԻՒՆ՝ Ի ՊԱՏԻՒ ԵՐԷՑ ՍԵՐՈՒՆԴԻ ՃԱՐՏԱՐԱՊԵՏ ՆՇԱՆ ԵԱՂՈՒՊԵԱՆԻ

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան «Նոթր Տամ տը Սիոն» ֆրան­սա­կան լի­սէի Հար­պի­յէի գե­ղա­րուես­տի կեդ­րո­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ մե­ծա­րան­քի հա­ւա­քոյթ մը՝ ի պա­տիւ փոր­ձա­ռու ճար­տա­րա­պետ Նշան Եա­ղու­պեա­նի։ ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած այս ձեռ­նար­կը հան­դի­սա­ցաւ պա­տեհ ա­ռիթ մը՝ ար­ժե­ւո­րե­լու հա­մար ե­րէց սե­րուն­դի հե­ղի­նա­կա­ւոր վար­պետ­նե­րէն Նշան Եա­ղու­պեա­նի վաս­տա­կը։ Ար­դա­րեւ, Նշան Եա­ղու­պեան եր­կար տաս­նա­մեակ­նե­րէ ի վեր իր մաս­նա­գի­տա­կան պա­շա­րը ի սպաս դրած է ընդ­հան­րա­պէս մեր երկ­րին, նաեւ մաս­նա­ւո­րա­պէս մեր հա­մայն­քին հա­մար։ Այս բո­լոր հան­գա­մանք­նե­րու լոյ­սին տակ ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի կող­մէ ե­րէկ կազ­մա­կեր­պուած ձեռ­նար­կը մէկ կող­մէ ու­նէր մե­ծա­րան­քի բնոյթ, իսկ միւս կող­մէ պա­տեհ ա­ռիթ մը դար­ձաւ Նշան Եա­ղու­պեա­նի նկատ­մամբ անհ­րա­ժեշտ ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը մա­տու­ցե­լու տե­սա­կէ­տէ։

Ե­րէ­կուան հան­դի­սու­թիւ­նը սկսաւ ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Ժան Կավ­րի­լօ­ֆի ող­ջոյ­նի խօս­քով։ Հան­դի­սա­վար­ներն էին՝ Ի­րէն Պը­չաք­ճը եւ Սէր­լի Հու­պի­կօղ­լու, ո­րոնք հա­մա­կար­գած էին այս ծրա­գի­րը։ ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի՝ վար­պետ­նե­րու նկատ­մամբ յար­գան­քի ծրագ­րի ծի­րէն ներս նա­խա­տե­սուած էր Նշան Եա­ղու­պեա­նի մե­ծա­րան­քը։ Յայ­տագ­րի ա­ռանց­քը կազ­մեց իր մա­սին պատ­րաս­տուած փաս­տա­վա­ւե­րագ­րա­կան ժա­պա­ւէն մը, ո­րու բե­մադ­րիչն էր Ա­տոմ Շաշ­քալ։ «Մար­դը, որ չի յա­գե­նար ճար­տա­րա­պե­տու­թեամբ» խո­րագ­րեալ այս ժա­պա­ւէ­նին մէջ Նշան Եա­ղու­պեա­նի կեան­քին ու գոր­ծու­նէու­թեան մա­սին վկա­յու­թիւն­ներ բե­րած էին՝ Պերճ Չա­լըք­ման, Է­լիֆ Կիւն­տող­տու, Է­նիս Քոր­թան, Է­վին Է­րիշ, Լե­ւենտ Աք­սիւթ եւ Եա­շար Մա­րու­լեա­լը։ Սա ան­շուշտ ժա­պա­ւէ­նի ա­ռա­ջին ցու­ցադ­րու­թիւնն էր եւ բո­լոր ներ­կա­նե­րը հե­տե­ւե­ցան հե­տաքրք­րու­թեամբ։

Ժա­պա­ւէ­նի ներ­կա­յա­ցու­մէն վերջ ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի սիւ­նե­րէն Նա­զար Պի­նաթ­լը ար­տա­սա­նեց ե­րախ­տա­գի­տու­թեան խօսք մը։ Նշան Եա­ղու­պեա­նի բա­րե­կամ­ներն ալ հա­մակ­րան­քով ար­տա­յայ­տուե­ցան իր մա­սին։ Մե­ծա­րեալն ալ հան­դէս ե­կաւ սրտի խօս­քով մը, ո­րու ըն­թաց­քին շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նեց բո­լո­րին։ Ի­րեն յանձ­նուած ծա­ղիկ­նե­րը ե­կան բնո­րո­շել յայ­տագ­րի ա­ւար­տը։

Ա­ւե­լի վերջ սար­քուե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւն մը, ո­րու ըն­թաց­քին Նշան Եա­ղու­պեան ջեր­մօ­րէն շրջա­պա­տուե­ցաւ իր բա­րե­կա­մա­կան շրջա­նա­կին կող­մէ։ Բո­լո­րը հեր­թա­կան ան­գամ ի­րենց հիաց­մուն­քը յայտ­նե­ցին Նշան Եա­ղու­պեա­նի մարդ­կա­յին հա­մես­տու­թեան եւ աս­պա­րէ­զի անկրկ­նե­լի ըն­դու­նա­կու­թիւն­նե­րուն նկատ­մամբ։ Այս ե­զա­կի ձեռ­նար­կի ըն­թաց­քին Նշան Եա­ղու­պեա­նին ու­րա­խա­կից էին նաեւ Գա­տը­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քէն ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ։ Ծա­նօթ է, որ Նշան Եա­ղու­պեան կ՚ան­դա­մակցէր Գա­տը­գիւ­ղի Ս. Թա­գա­ւոր ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դին։

1928 թուա­կա­նին Իս­թան­պու­լի մէջ ծնած է Նշան Եա­ղու­պեան, որ ա­ւար­տած է Իս­թան­պու­լի Թեք­նիկ հա­մալ­սա­րա­նի Ճար­տա­րա­պե­տու­թեան բա­ժի­նը։ Մի­ջի­կը­նի հա­մալ­սա­րա­նէն ներս կա­տա­րե­լա­գոր­ծած է իր բարձ­րա­գոյն ու­սու­մը։ 2000 թուա­կա­նէն սկսեալ մի­ջոց մը դա­սա­խօ­սած է «Ե­տի­թե­փէ» հա­մալ­սա­րա­նի Ճար­տա­րա­պե­տու­թեան ֆա­քիւլ­թէէն ներս։ Իս­թան­պու­լի Ա­զատ ճար­տա­րա­պետ­նե­րու միու­թեան կող­մէ 2003 թուա­կա­նին պա­տուոյ ան­դամ հա­մա­րուած է՝ Թուր­քիոյ մէջ այս բնա­գա­ւա­ռին բե­րած նպաս­տին բե­րու­մով։ Պե­տա­կան եւ հան­րա­յին բազ­մա­թիւ շի­նու­թիւն­նե­րու հե­ղի­նակ Նշան Եա­ղու­պեան իր ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րով ար­ժա­նա­ցած է բա­զում պար­գեւ­նե­րու եւ մրցա­նակ­նե­րու։ Մեր հա­մայն­քէն ներս ալ ան ծա­ւա­լած է ե­րախ­տա­շատ գոր­ծու­նէու­թիւն։