ԵՇԻԼԳԻՒՂԻ ԸՆՏԱՆԻՔԸ ԿԸ ՊԱՏՐԱՍՏՈԻԻ ՇԱԲԱԹԱՎԵՐՋԻ ՏԱՐԵԿԱՆ ՍԻՐՈՅ ՍԵՂԱՆԻՆ

Ե­շիլ­գիւ­ղի Ս. Ստե­փա­նոս ե­կե­ղեց­ւոյ եւ թա­ղի վար­ժա­րա­նին ի նպաստ տա­րե­կան ա­ւան­դա­կան մա­տա­ղօրհ­նու­թիւ­նը տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ այս շա­բա­թա­վեր­ջին։ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րը հեր­թա­կան ան­գամ պի­տի հա­մախմ­բուին զօ­րակ­ցե­լու հա­մար Ե­շիլ­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քին, որ վեր­ջին տա­րի­նե­րուն կ՚ար­ձա­նագ­րէ յա­րա­տեւ վե­րելք։ Ե­րէկ, մա­տա­ղօրհ­նու­թեան ըն­դա­ռաջ, ըստ ըն­կա­լեալ սո­վո­րու­թեան, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու Ե­շիլ­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քի վա­րիչ­նե­րը։ Այս­պէս, մեր հիւ­րերն էին Ս. Ստե­փա­նոս ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Հա­պիպ Էօզ­ֆու­րուն­ճու եւ իր ըն­կեր­նե­րը՝ Նա­զար Գալ­փաք­ճը, Յով­նան Տուր­սուն, Մու­րատ Կէօ­րէյ եւ Ա­րա Չը­նար, որ ստանձ­նած է դպրո­ցի հիմ­նադ­րի ներ­կա­յա­ցու­ցի­չի պաշ­տօ­նը։

Զրոյ­ցի ըն­թաց­քին Հա­պիպ Էօզ­ֆու­րուն­ճու եւ իր ըն­կեր­նե­րը յայտ­նե­ցին, որ Ե­շիլ­գիւ­ղի մէջ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ծրագ­րե­րը կ՚ըն­թա­նան նա­խա­տե­սուած ձե­ւով։ Վար­ժա­րա­նի եր­թը կա­յուն է եւ ան­ցեալ բաղ­դատ­մամբ այս տա­րի տաս­ներ­կու նոր ա­շա­կերտ­ներ կ՚ու­սա­նին այն­տեղ։ Թա­ղա­յին խոր­հուր­դը հե­տե­ւո­ղա­կան աշ­խա­տանք տա­րած է կա­լուած­նե­րու վե­րա­բե­րեալ նիւ­թե­րուն շուրջ։ Թա­ղի նախ­կին բա­ցօ­թեայ շու­կա­յի տա­րած­քի սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւուն­քին վե­րա­ձեռք­բեր­ման զու­գա­հեռ՝ ե­կե­ղե­ցա­պատ­կան այդ կա­լուա­ծին վրայ շի­նա­րա­րու­թիւն մը ի­րա­կա­նաց­նե­լու ուղ­ղեալ ծրա­գիրն ալ հա­սուն­ցած է բա­ւա­կա­նա­չափ։ Կը նա­խա­տե­սուի, որ տրա­մա­բա­նա­կան ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նի մը ըն­թաց­քին թոյ­լատ­րուի այդ տա­րած­քին վրայ շի­նա­րա­րու­թիւն ի­րա­կա­նաց­նե­լը եւ սկսին կա­ռուց­ման աշ­խա­տանք­նե­րը, ո­րոնք կրնան տե­ւել առ­նուազն եր­կու տա­րի։ Այս բո­լո­րը կեն­սա­կան նշա­նա­կու­թիւն ու­նին Ե­շիլ­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քին տե­սա­կէ­տէ, ո­րով­հե­տեւ այս թա­ղին առ­ջեւ կ՚ու­րուագ­ծեն ինք­նա­բաւ դառ­նա­լու եւ ա­ւե­լի՛ն, հա­մայն­քա­յին հաս­տա­տու­թիւն­նե­րուն զօ­րակ­ցե­լու հո­րի­զո­նը։

Հա­պիպ Էօզ­ֆու­րուն­ճու եւ իր ըն­կեր­նե­րը յի­շե­ցու­ցին, որ դպրո­ցի յա­րա­կից կա­լուա­ծի սե­փա­կա­նու­թեան ի­րա­ւունքն ալ վե­րա­ձեռք­բե­րուած է եւ ի­րենք հի­մա կ՚աշ­խա­տին, որ­պէս­զի աս­տի­ճա­նա­բար դա­տար­կուին գի­շե­րա­բոյծ­նե­րը։ Համ­բե­րա­տար գոր­ծըն­թաց մըն է այս մէ­կը, ո­րով­հե­տեւ թա­ղա­յին խոր­հուր­դը չի փա­փա­քիր յա­ռաջ ըն­թա­նալ մար­դա­սի­րա­կան ո­գիի ան­յա­րիր քայ­լե­րով ու կողմ­նա­կից չէ, որ ըն­տա­նիք­ներ մնան ա­ռանց բնա­կա­րա­նի։ Թա­ղա­յին խոր­հուր­դը կը գե­րա­դա­սէ, որ թա­ղի ե­կե­ղե­ցին ու դպրո­ցը հաշտ ու խա­ղաղ գո­յա­տե­ւէ իր շրջա­պա­տին հետ։ Հե­տե­ւա­բար, այդ տա­րած­քի դա­տարկ­ման ուղ­ղու­թեամբ ջան­քե­րը անհ­րա­ժեշտ կը դարձ­նեն ո­րոշ չա­փով համ­բե­րու­թիւ­նը։ Իսկ ա­ւե­լի վերջ, հե­ռան­կա­րա­յին նպա­տակ­նե­րէն մին այն է, որ Ե­շիլ­գիւ­ղի վար­ժա­րա­նի հա­մա­լի­րը ըն­դար­ձա­կուի, ո­րով­հե­տեւ դպրո­ցի շէն­քը սկսած է վա­ղուց ան­բա­ւա­րար մնալ՝ ըն­դու­նե­լու հա­մար ա­ւե­լի բարձր թի­ւով ա­շա­կեր­տու­թիւն։

Հե­տե­ւա­բար, Ե­շիլ­գիւ­ղի թա­ղա­յին խոր­հուր­դը կ՚ակն­կա­լէ, որ մին­չեւ այս բո­լո­րին ի­րա­կա­նու­թիւն դառ­նա­լը հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րը շա­րու­նա­կեն զօ­րակ­ցու­թիւն ցու­ցա­բե­րել, որ­պէս­զի ե­րաշ­խա­ւո­րուի թա­ղի վար­ժա­րա­նի կա­յուն եր­թը