ՈՉ ԵՒՍ Է ԿԱՐԷՆ ՋԱՆԻԲԷԿԵԱՆ

Ե­րէկ, Երեւանի մէջ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է դե­րա­սան Կա­րէն Ջա­նի­բէ­կեան: Ան շուրջ տա­րիէ մը ի վեր հի­ւանդ էր:

Կա­րէն Ջա­նի­բէ­կեան ծնած է 1937 թուա­կա­նին, Ե­րե­ւա­նի մէջ: 1966 թուա­կա­նին ա­ւար­տած է Ե­րե­ւա­նի գե­ղա­րուես­տա-թա­տե­րա­կան հիմ­նար­կը: 1966-1967 թուա­կան­նե­րուն աշ­խա­տած է Թիֆ­լի­զի հայ­կա­կան տրա­մա­թի­քա­կան թատ­րո­նին մէջ, 1967-69 թուա­կան­նե­րուն՝ Ե­րե­ւա­նի «Սուն­դու­կեան» ազ­գա­յին ա­կա­դե­մա­կան թատ­րո­նին մէջ:

Կա­րէն Ջա­նի­բէ­կեան դե­րեր ստանձ­նած է ա­ւե­լի քան յի­սուն ժա­պա­ւէն­նե­րու մէջ. ինչ­պէս՝ «Յա­տուկ յանձ­նա­րա­րու­թիւն»ը, «Սո­վի ժա­մա­նակ­նե­րից», «Չախ-չախ թա­-գա­ւո­րը», «Մոր­գա­նի խնա­մին», «Քաոս», «Աշ­նան ա­րե­ւ­», «Ա­րե­ւիկ», «Խո­շոր շա­հու­մ­», «Մե­զա­նից ե­րե­քը», «Դէմ­քով պա­տին», «Ա­րիւն­», «Ըն­կեր Փան­ջու­նի», «Լա­բիւ­րին­թո­ս­», «Ե­րե­ւան ջա­ն­», «Ա­րա­հետ», «Ա­նա­ռակ որ­դու վե­րա­դար­ձը» ե­ւայլն: 1970-ա­կան­նե­րուն բազ­մա­թիւ դե­րե­րով հան­դէս ե­կած է հե­ռա­տե­սի­լէն սփռուած  թա­տե­րա­կան ծրա­գր­­ե­րու մէջ: Կա­րէն Ջա­նի­բէ­կեան ար­ժա­նա­ցած է բազ­մա­թիւ մրցա­նակ­նե­րու, պա­տուագ­րե­րու, պե­տա­կան կո­չում­նե­րու, ի շարս ո­րոնց՝ «Մով­սէս Խո­րե­նա­ցի» մե­տա­յլին: 2004 թուա­կա­նին ար­ժա­նա­ցած է Հա­յաս­տա­նի վաս­տա­կա­ւոր, 2010 թուա­կա­նին՝ Ժո­ղովր­դա­կան ար­տիս­տի կոչ­ում­նե­րուն: