ՍԱՐ­ԿԱ­ՒԱ­ԳԱ­ԿԱՆ ՁԵՌ­ՆԱԴ­ՐՈՒ­ԹԻՒՆ՝ ԱՏՐ­ՊԱ­ՏԱ­ԿԱ­ՆԻ ՀԱ­ՅՈՑ ԹԵ­ՄԻՆ ՄԷՋ

Թաւ­րի­զի Ս. Սար­գիս ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, շաբաթավերջին տեղի ունեցաւ սարկաւագի ձեռնադրութիւն, ձե­ռամբ Ատր­պա­տա­կա­նի Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գրի­գոր  Եպսկ. Չիֆթճ­եա­նի։ Այս մասին Ատր­պա­տա­կանի Ազ­գա­յին Ա­ռաջ­նոր­դա­րանէն ստացանք հետեւեալ հաղորդագ­րութիւնը։ Այսպէս, Թաւ­րի­զի Լի­լա­ւա հա­յա­շատ թա­ղա­մա­սի Ս. Սար­գիս ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ, շաբաթավերջին, յըն­թացս Ս. եւ ան­մահ պա­տա­րա­գի տե­ղի ու­նե­ցաւ սար­կա­ւա­գա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւն, ձե­ռամբ Ատր­պա­տա­կա­նի Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գրի­գոր Եպսկ. Չիֆթճ­եա­նի: Սար­կա­ւա­գա­կան կարգ ստա­ցան՝ Վար­դան Կիսասարկա­ւագ Տէր Մար­տի­րո­սեան եւ Յո­վիկ Կիսասարկա­ւագ Ղու­կա­սեան:

«Զի ո­ղոր­մած»ի պա­հուն ըն­ծա­յեալ­նե­րը ծնրա­դիր յա­ռա­ջա­ցան դէ­պի սուրբ խո­րան եւ ձեռ­նադ­րիչ Սրբա­զա­նին կող­մէ կո­չուե­ցան սար­կա­ւա­գու­թեան պաշ­տօ­նին: «Աստ­ուա­ծա­յին եւ երկ­նա­ւոր շնորհ» շա­րա­կա­նի եր­գե­ցո­ղու­թեան ըն­թաց­քին, Վար­դան եւ Յո­վիկ կի­սա­սար­կա­ւագ­նե­րը բաց ա­փե­րով դէ­պի ժո­ղո­վուրդ ծնրա­դիր կանգ­նած, նուի­րուե­ցան ե­կե­ղեց­ւոյ ծա­ռա­յու­թեան, մինչ «Կո­մի­տաս» երգ­չա­խում­բը՝ ղե­կա­վա­րու­թեամբ ե­րա­ժիշտ Վար­դան Վահ­րա­մեա­նի, միա­բե­րան կ­ÿեր­գէր՝ «Ար­ժա­նի են» վկա­յու­թիւ­նը, փո­խան հա­մայն­քին:

Ճա­շու Ա­ւե­տա­րա­նի ըն­թեր­ցու­մէն ետք եր­գուե­ցաւ «Հա­ւա­տամք»ը եւ շա­րու­նա­կուե­ցաւ Ս. Պա­տա­րա­գը մին­չեւ «ող­ջոյն»ի պա­հը, երբ դար­ձեալ սկսաւ ձեռ­նադ­րու­թեան կար­գը: Այս մի­ջո­ցին, յա­տուկ ա­ղօթք­նե­րէ եւ ըն­թեր­ցում­նե­րէ ետք, ի­րենց թե­ւե­րուն վրայ կախուած ու­րար­նե­րը Սրբա­զա­նը կա­խեց իւ­րա­քան­չիւ­րին ու­սէն, ձեռ­նադ­րու­թեան Մաշ­տո­ցին բա­ռե­րով՝ «մա­քուր ու սուրբ ու­րար­նե­րը Քրիս­տո­սի ձեռ­քէն» ստա­նա­լէ ետք Ս. Սե­ղա­նին սպա­սա­ւո­րե­լու պա­տի­ւը ըն­ծա­յե­լով նուիր­եալ­նե­րուն: Ա­պա Սրբա­զա­ն Հայրը ա­նոնց յանձ­նեց Ս. Ա­ւե­տա­րա­նը, խո­րա­նէն զայն կար­դա­լու իշ­խա­նու­թիւն տա­լով ըն­ծա­յեալ­նե­րուն: Խնկար­կու­թեամբ ա­նու­շա­հոտ խունկ բու­րե­լու իշ­խա­նու­թիւ­նը տրուե­ցաւ խո­րա­նի բե­մին կեդ­րո­նէն, երբ իւ­րա­քան­չիւր ըն­ծա­յեալ «Եւ եւս խա­ղա­ղու­թեան զՏէր ա­ղա­չես­ցուք, ըն­կալ կե­ցո՛ եւ ո­ղոր­մ­­եա՛. օրհ­նեա՛ Տէր» ը­սե­լով, ե­րիցս Սրբա­զան Հօր մա­տոյց բուր­վա­ռը եւ օրհ­նու­թիւն ստա­նա­լէ ետք՝ խնկար­կեց ժո­ղո­վուր­դին: Հա­ւա­տա­ցեալ ժո­ղո­վուր­դը բա­րե­պաշ­տու­թեամբ խա­չակըն-քեց, Աս­տու­ծոյ Ս. Խո­րա­նին հա­մար նո­րոգ ձեռ­նադ­րեալ սպա­սար­կու­նե­րէն ըն­դու­նե­լով խո­րա­նէն բու­րող խուն­կին գու­լա­նե­րը: Ա­պա, «Պահ­պա­նիչ» ա­ղօթ­քով, Սրբա­զա­նը օրհ­նեց նո­րոգ ձե­ռադ­րեալ զոյգ սար­կա­ւագ­նե­րը Հայց. Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ եւ յա­ւուր պատ­շա­ճի քա­րոզ խօ­սե­ցաւ:

Ձեռ­նադ­րու­թեան Ա­ւե­տա­րա­նէն վերց­նե­լով իր բնա­բա­նը, որ կը ներ­կա­յաց­նէր Յի­սու­սի մէկ խօս­քը ուղ­ղուած իր ա­շա­կերտ­նե­րուն, թէ՝ ե­րա­նի՜ ձեզ, որ ձեր աչ­քե­րով տե­սաք այն ինչ որ ու­րիշ­ներ ու­զե­ցին տես­նել, բայց՝ չտե­սան։ Սրբա­զա­նը սոյն բնա­բա­նով յի­շե­ցուց, թէ՝ շուրջ յիսուն տա­րի­նե­րէ ի վեր Ատր­պա­տա­կա­նի մէջ սար­կա­ւա­գա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւն տե­ղի չէր՛ ու­նե­ցած եւ շա­տե՜ր փա­փա­քեր են տես­նել այն՝ ինչ որ այ­սօր բա­րե­պաշտ ժո­ղո­վուր­դը տե­սաւ…: Սրբա­զա­նը բա­ցատ­րեց Հայ Ե­կե­ղեց­ւոյ նուի­րա­պե­տու­թեան փոքր աս­տի­ճան­նե­րը մին­չեւ սար­կա­ւա­գա­կան կար­գը, եր­կար ա­տեն նման ձեռ­նադ­րու­թիւն չտե­սած ժո­ղո­վուր­դին հո­գե­ւոր դաստ­իա­րա­կութ­եան հա­մար: Ի վեր­ջոյ, ան անդ­րա­դար­ձաւ ձեռ­նադ­րուած ան­ձե­րու կեն­սագ­րու­թեան, ո­րոնց­մէ ա­ռա­ջի­նը՝ Վար­դան սար­կա­ւա­գը ար­դէն եր­կար տա­րի­նե­րէ ի վեր կը ծա­ռա­յէր սուրբ ե­կե­ղե­ցիին, իսկ Յո­վիկ սար­կա­ւա­գը, որ շու­տով քա­հա­նա­յա­կան ձեռ­նադ­րու­թիւն պի­տի ստա­նայ, Թաւ­րի­զի հո­գե­ւոր հո­վուու­թեան կո­չուե­լու հա­մար:

Ս. Պա­տա­րա­գի ա­ւար­տին ներ­կայ հա­ւա­տա­ցեալ­նե­րը խո­րա­նի բե­մին առ­ջեւ շնոր­հա­ւո­րե­ցին նո­րըն­ծայ զոյգ սար­կա­ւագ­նե­րը, յա­րա­տեւ ծա­ռա­յու­թեան բա­րե­մաղ­թանք­ներ յղելով ա­նոնց: