www.jamanak.com

Այսու կու գանք գո­հու­նա­կու­թեամբ տե­ղե­կաց­նել, որ հայ օ­րա­թեր­թե­րու նա­հա­պե­տը՝ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ այ­սօ­րո­ւան դրու­թեամբ պաշ­տօ­նա­պէս հաս­տա­տած է իր հա­մա­ցան­ցա­յին կայ­քէ­ջը։ www.jamanak.com հաս­ցէով մեր օ­րա­թեր­թը ար­դէն սկսած է հա­մա­ցան­ցա­յին աշ­խար­հէ ներս ճա­նա­պար­հոր­դու­թեան՝ իր գո­յու­թեան երկ­րորդ հա­րիւ­րա­մեա­կին մէջ։ Այս նոր ո­դի­սա­կա­նին մեկ­նար­կը, բնա­կա­նա­բար, կու գայ բնո­րո­շել ճամ­բա­բա­ժան մը՝ ար­դի դա­րուն մէջ նա­ւար­կու­թեան անհ­րա­ժեշտ նա­խադ­րեալ­նե­րու պրիս­մա­կէն։

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ ա­հա՛ կ՚ու­նե­նայ online տար­բե­րա­կը, վեր­ջա­պէս կը յայտ­նուի ցան­ցի վրայ, ինչ որ մե­րօ­րեայ ժա­մա­նակ­նե­րուն մէջ կ՚ամ­րապն­դէ իր դիր­քը, կը վե­րա­հաս­տա­տէ իր յա­մառ եր­թը։ Թեր­թիս խմբագ­րու­թիւնն ու վար­չու­թիւ­նը թէեւ բարձր տրա­մադ­րու­թեամբ կը յայ­տա­րա­րեն մեր կայ­քէ­ջին բա­ցու­մը, սա­կայն միւս կող­մէ ալ այդ ու­րա­խու­թեան կը զու­գոր­դուի «լաւ է ուշ, քան եր­բեք» մը, ան­խու­սա­փե­լիօ­րէն։ Ար­դա­րեւ, սա յա­պա­ղած, իս­կա­պէս չա­փա­զանց յա­պա­ղած նա­խա­ձեռ­նու­թիւն մը ե­ղած է ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին հա­մար։ Թեք­նիկ սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րէ սկսեալ, մին­չեւ ան­հա­ւա­նա­կան թուա­ցեալ ձա­խոր­դու­թիւն­ներ՝ շարք մը գոր­ծօն­ներ պատ­ճառ դար­ձան այս յա­պաղ­ման։ Սա է հիմ­նա­կան պատ­ճա­ռը այդ «լաւ է ուշ, քան եր­բեք»ին, ո­րով­հե­տեւ ի վեր­ջոյ կա­րե­լի ե­ղած է յաղ­թա­հա­րել խո­չըն­դոտ­նե­րը եւ ու­նե­նալ գո­նէ սկզբնա­կան ար­դիւնք մը։

Ա­յո՛, կան­խաւ ը­սենք, որ սա սկզբնա­կան ար­դիւնք մըն է։ Որ­քան որ ող­ջու­նե­լի, այն­քան եւ հա­մեստ ար­դիւնք մը։ Կա­տա­րե­լու­թեան յա­ւակ­նու­թիւ­նով մը չէ բա­ցուած ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի կայ­քէ­ջը։ Կը գի­տակ­ցինք, որ այս մեկ­նար­կը ան­խու­սա­փե­լիօ­րէն կ՚են­թադ­րէ կա­տա­րե­լա­գործ­ման հանգ­րուան­ներ. գոր­ծըն­թաց մը, որ պի­տի շա­րու­նա­կուի մշտա­պէս, համ­բե­րա­տա­րու­թեամբ, վստա­հա­բար նաեւ ե­լե­ւէջ­նե­րով։ Հե­տե­ւա­բար, այ­սօ­րուան մեկ­նար­կը, միեւ­նոյն ժա­մա­նակ, կը նշա­նա­կէ, որ գո­յա­ցած է նուա­զա­գոյն հա­մար­ձա­կու­թիւ­նը՝ այս գոր­ծի շա­րու­նա­կու­թեան ձեռ­նա­մուխ ըլ­լա­լու հա­մար։ Մաղ­թենք, որ այդ հա­մար­ձա­կու­թեան զգա­ցու­մը, այդ ինք­նավս­տա­հու­թիւ­նը միշտ ար­դա­րա­նան եւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ հա­մա­ցան­ցի վրայ եւս դառ­նայ ինք­նու­րոյն պա­տու­հան մը, ը­սէ իր խօս­քը՝ ինք­նա­նո­րոգ ե­ռան­դով, վե­րա­նո­րոգ յանձ­նա­ռու­թեամբ։

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի կայ­քէ­ջը ու­նի բա­ւա­կան մատ­չե­լի կա­ռու­ցուածք մը։ Ան ձե­ւա­ւո­րուած է հնա­րա­ւո­րինս պարզ։ Ա­նոնք, ո­րոնք կ՚այ­ցե­լեն կայ­քը, նախ կը տես­նեն թեր­թիս այ­լեւս դա­սա­կա­նա­ցած լո­կոն, ո­րուն կող­քին կը յայտ­նուի հա­յոց տա­ռե­րով ա­ւան­դա­կան ա­րե­ւու ժա­մա­ցոյց մը։ Այս խորհր­դան­շա­նը որ­պէս ֆոն կը ծա­ռա­յէ օ­րուան թուա­կա­նին հա­մար, որ կ՚ար­ձա­նագ­րուի ա­նոր վրայ։ Ան­մի­ջա­պէս կը յա­ջոր­դեն տար­րա­կան բա­ժին­նե­րը, ո­րոնք ըստ էու­թեան, կ՚ու­նե­նան մշտա­կան բո­վան­դա­կու­թիւն։ Այս շրջագ­ծով տե­ղե­կու­թիւն­ներ կը մա­տու­ցուին՝ թեր­թիս խմբագ­րա­կազ­մին, կա­պի մի­ջոց­նե­րուն, նաեւ պատ­մու­թեան եւ ա­ռա­քե­լու­թեան հիմ­նա­կան ա­ռանցք­նե­րուն կա­պակ­ցու­թեամբ։ Մաս­նա­ւոր վե­րա­բեր­մունք ցոյց տրուած է ար­խի­ւի բաժ­նին նկատ­մամբ։ Կայ­քէ­ջի ար­խի­ւը, պարզ է, որ ժա­մա­նա­կի ըն­թաց­քին պի­տի զար­գա­նայ ինք­նա­բե­րա­բար։ Ա­սոր ա­ռըն­թեր ար­խի­ւի պա­տու­հա­նը ու­նի են­թա­բա­ժին մը, ուր pdf ձե­ւա­չա­փով հա­սա­նե­լի պի­տի ըլ­լան ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-նե­րը։ Այժ­մու հա­շուարկ­նե­րով, վեր­ջին շուրջ տա­սը տա­րուան ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-նե­րը աս­տի­ճա­նա­բար պի­տի զե­տե­ղուին ցան­ցին վրայ։ Ան­շուշտ, այս բաժ­նին լրամ­շա­կու­մը կը կա­րօ­տի ո­րոշ ժա­մա­նա­կի մը։ Մեր աշ­խա­տանք­նե­րը թա­փով յա­ռաջ կը տա­րուին՝ այդ ժամ­կէ­տը տրա­մա­բա­նական սահ­ման­նե­րու մէջ պահ­պա­նե­լու նպա­տա­կով։

Նոյն ծի­րէն ներս, մեր կայ­քէ­ջին վրայ հա­սա­նե­լի է նաեւ «ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի ժա­մա­նա­կը» փաս­տա­վա­ւե­րագ­րա­կան ժա­պա­ւէ­նը, որ ար­տադ­րուած էր մօ­տա­ւոր ան­ցեա­լին՝ թեր­թիս դա­րա­դար­ձի յո­բե­լե­նա­կան շրջա­նին։ Հարկ է նշել, որ ֆիլ­մը կայ­քէ­ջի վրայ է իր բո­լոր լե­զուա­կան տար­բե­րակ­նե­րով՝ հա­յե­րէն (ա­րե­ւե­լա­հա­յե­րէն եւ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէն), թրքե­րէն, անգ­լե­րէն եւ ֆրան­սե­րէն։

Գա­լով կայ­քէ­ջի փո­փո­խա­կան բա­ժին­նե­րուն, ուր պի­տի ցո­լա­նայ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի օ­րա­կան բո­վան­դա­կու­թեան հիմ­նա­կան մա­սը։ Թեր­թիս մա­տու­ցած գլխա­ւոր տե­ղե­կու­թիւն­նե­րը տես­նել կա­րե­լի է՝ «լրա­հոս» ա­նուա­նեալ բաժ­նին մէջ։ Ան­ջատ գլուխ­նե­րու ձե­ւով, մաս­նա­ւոր ա­նուա­նա­կար­գե­րու ձե­ւա­չա­փով կը ներ­կա­յա­ցուին՝ թրքա­հայ կեան­քը, ե­կե­ղե­ցա­կան կեան­քը, ըն­կե­րամ­շա­կու­թա­յին նո­րու­թիւն­ներն ու հո­գեմ­տա­ւոր նիւ­թե­րը։ Կայ­քէ­ջին վրայ յա­տուկ բա­ժին­ներ վե­րա­պա­հուած են նաեւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի խմբագ­րա­կան­նե­րուն եւ թեր­թիս գլխա­ւոր խմբա­գիր Ա­րա Գօ­չու­նեա­նի «Օ­րա­կար­գի նիւ­թե­րը» սիւ­նա­կին հա­մար։

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թը վա­ղուց գե­րա­դա­սած է իր ա­ռա­քե­լու­թիւ­նը՝ որ­պէս լրա­տուա­մի­ջոց։ Հա­մո­զուած ենք, որ հա­ղոր­դակ­ցու­թեան ներ­կայ դա­րուն կայ­քէ­ջը մե­զի յա­ւե­լեալ հնա­րա­ւո­րու­թիւն­ներ պի­տի ըն­ձե­ռէ՝ մեր գոր­ծու­նէու­թեան այս ե­րե­սա­կը յա­ռաջ մղե­լու ի­մաս­տով։ Բաց աս­տի, մեր կայ­քէ­ջը կրնայ նոր հո­րի­զոն­ներ բա­նալ նաեւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի լի­նե­լու­թեամբ պայ­մա­նա­ւո­րուած՝ ա­նոր գոր­ծու­նէու­թեան յա­րա­կից չա­փում­նե­րուն առ­ջեւ։ Այս­տեղ խօս­քը կը վե­րա­բե­րի ա­ռա­ջին հեր­թին լե­զուա­կան հար­ցին։ Ար­դա­րեւ, ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի կայ­քէ­ջը հա­մա­ցան­ցի վրայ նո՛ր պա­տու­հան մըն է՝ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նով հա­ղոր­դակ­ցու­թեան հա­մար։ Մես­րո­պեան բա­նա­կի վա­ղե­մի հա­ւա­տա­րիմ­նե­րէն, ուխ­տեալ­նե­րէն մէ­կուն կող­մէ՝ թարմ շուն­չով հաս­տա­տուած կռուան մը, երբ այժմ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նը կը գտնուի հո­գե­վար­քի կա­ցու­թեան մէջ։ Այս թեր­թը միշտ դա­ւա­նած է այն սկզբուն­քին, թէ լա­ւա­գոյն դի­մադ­րու­թիւնն է ար­տադ­րու­թիւ­նը։ Հե­տե­ւա­բար, ան, հի­մա, նոր աս­պա­րէ­զի մը մէջ եւս պի­տի մարմ­նա­ւո­րէ դի­մադ­րու­թեան եւ աշ­խա­տան­քի կեր­պար մը՝ միշտ ա­ռաջ­նոր­դուե­լով կար­գա­պահ ու կա­յուն ար­տադ­րու­թեան տես­լա­կա­նով։

ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թի կայ­քէ­ջի հաս­տատ­ման ծրա­գի­րը կեան­քի կո­չել կա­րե­լի ե­ղած է՝ Լիզ­պո­նի «Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի հայ­կա­կան հա­մայնք­նե­րու բաժ­նին ա­ջակ­ցու­թեամբ։ Ի նշա­նա­ւո­րումն այս ան­փո­խա­րի­նե­լի զօ­րակ­ցու­թեան՝ կայ­քէ­ջի մուտ­քին ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի լո­կո­յին ա­ռըն­թեր զե­տե­ղուած է նաեւ «Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կին զի­նան­շա­նը։ Այս առ­թիւ, պարտք կը զգանք մեր խո­րին ե­րախ­տա­գի­տու­թիւ­նը յայտ­նել հիմ­նար­կի հայ­կա­կան հա­մայնք­նե­րու բաժ­նին, բա­րե­յի­շա­տակ ու ան­մո­ռա­նա­լի ազ­գա­յին բա­րե­րար Գա­լուստ Կիւլ­պէն­կեա­նի ար­ժա­նա­ւոր շա­ռա­ւի­ղին՝ Տիար Մար­թին Ե­սա­յեա­նի ան­ձին մէջ։ Նոյն շրջագ­ծով կ՚ու­զենք մեր ան­կեղծ շնոր­հա­կա­լու­թիւ­նը յայտ­նել՝ «Կիւլ­պէն­կեան» հիմ­նար­կի հայ­կա­կան հա­մայնք­նե­րու բաժ­նի տնօ­րէն Տքթ. Ռազ­միկ Փա­նո­սեա­նին, ո­րու ներդ­րու­մը կեն­սա­կան, ճա­կա­տագ­րա­կան ար­ժէք կը ներ­կա­յաց­նէ այս կայ­քէ­ջի հաս­տատ­ման ուղ­ղու­թեամբ։ Իր ան­ձին մէջ մենք ող­ջու­նե­ցինք իս­կա­պէս հե­ռա­տես սփիւռ­քեան գոր­ծիչ մը, որ լաւ կ՚ըմբռ­նէ հա­յու­թեան առ­կայ հրա­տապ ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թիւն­նե­րը եւ ա­նոր այժ­մու մար­տահ­րա­ւէր­նե­րու դի­մագ­րաւ­ման ճա­նա­պար­հին խո­րա­թա­փանց կը պատ­կե­րաց­նէ հայ մամ­լոյ գոր­ծու­նէու­թեան ե­րաշ­խա­ւոր­ման նշա­նա­կու­թիւ­նը։

Կայ­քէ­ջի թեք­նիկ պատ­րաս­տու­թիւն­նե­րուն, են­թա­գետ­նի ստեղծ­ման ա­ռու­մով ալ շնոր­հա­պարտ ենք թեր­թիս հա­մա­կիր ե­րեք հե­ղի­նա­կա­ւոր ա­նուն­նե­րու, ո­րոնք ի­րենց մաս­նա­գի­տա­կան պա­շարն ու ստեղ­ծա­գոր­ծա­կան տա­ղան­դը չզլա­ցան ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-էն՝ ի սպաս դնե­լով ի­րենց մտա­յին կա­րո­ղու­թիւն­նե­րը, ան­սա­կար­կօ­րէն։ Այդ ա­նուն­ներն են՝ հայր ու որ­դի Յով­հան­նէս եւ Ար­տա­շէս Կի­զո­ղեան­նե­րը (Ե­րե­ւան) եւ մեր հա­մայն­քէն Գա­րէն Պիւ­յիւ­քա­շը­քօղ­լու, ո­րոնց նուի­րու­մը վեր է ա­մէն գնա­հա­տան­քէ։

Եւ այս­պէս, տես­նենք ինչ ար­դիւնք­ներ կ՚ու­նե­նանք յա­ռա­ջի­կա­յին։ Ու­րեմն, բա­րի գա­լուստ www.jamanak.com։