Ընտանի Անասունի Հոգեբա՞ն

Ա­մե­րի­կա­յի մէջ՝ եւ հա­ւա­նա­բար ալ շարք մը եւ­րո­պա­կան եր­կիր­նե­րու մէջ, ըն­տա­նի ա­նա­սու­նը կը հա­շուուի որ­պէս ըն­տա­նի­քին ան­բա­ժան մէկ ան­դա­մը։ Ա­նոնք այն­քան գուր­գու­րանք կը ցու­ցա­բե­րեն ի­րենց ըն­տա­նի կեն­դա­նի­նե­րուն նկատ­մամբ, որ եր­բեմն ի­րենց ժա­ռան­գը կը թո­ղուն ա­նոնց։

Վե­րո­յի­շեալ մտա­ծո­ղու­թեամբ՝ հասկ­նա­լի է որ ըն­տա­նի ա­նա­սուն­նե­րը ու­նե­նան ի­րենց յա­տուկ դար­մա­նա­տու­նե­րը, գե­րեզ­մա­նա­տու­նե­րը եւ ին­չու՞ չէ պան­դոկ­նե­րը, ուր ա­նա­սուն­նե­րը կը մնան երբ ի­րենց «ծնող­նե­ր»ը՝ այ­սինքն տէ­րե­րը, ճամ­բոր­դու­թեամբ քա­ղա­քէն կամ երկ­րէն բա­ցա­կա­յին։

Այս­քա­նը կա­րե­լի է ըմբռ­նել՝ թէեւ դժուա­րա­հա­ճու­թեամբ, սա­կայն ա­նոնք ու­նե­նան նաեւ ի­րենց հո­գե­բան­նե՞­րը եւս, քիչ մը ան­մար­սե­լի է մե­զի հա­մար։ Կար­ծես չի բա­ւեր որ ա­նա­սուն­նե­րը ու­նե­նան ի­րենց հո­գեբան­նե­րը (pet psychic), հի­մա ալ ա­նոնք կը հրա­ւի­րուին՝ հե­ռա­տե­սի­լէն ե­լոյթ ու­նե­նա­լու հա­մար…

Ար­դա­րեւ, վեր­ջերս ա­նոնց­մէ մին հրա­ւի­րուած էր ա­ռա­ւօ­տեան լու­րե­րու NBC կա­յա­նէն՝ հար­ցազ­րոյ­ցի մը հա­մար։ Ան դի­տել տուաւ որ ինք կը հասկ­նայ ա­նա­սուն­նե­րու հո­գե­բա­նու­թիւ­նը, մեկ­նա­բա­նե­լով ա­նոնց նստուածքն ու շար­ժու­ձե­ւե­րը (body language):

Շա­րու­նա­կե­լով իր զրոյ­ցը, «հո­գե­բա­ն»ը ցոյց տուաւ տե­սաե­րիզ մը՝ առ­նը-ւած ըն­տա­նի ա­նա­սու­նի մը այ­ցե­լու­թեան իր մէկ նիս­տէն (session), ուր ան կը բա­ցատ­րէր, թէ շու­նը շատ ու­րախ չէր ո­րով­հե­տեւ կա­րօ­տը ու­նէր կո­ղա­կի­ցի մը (boyfriend)։­

Առ քե­զի ախ­տա­ճա­նա­չում եւ բու­ժու­մի մի­ջոց… Բա­րե­կամ, ո­րո՞ւ վրայ կը խնդաս դուն։ Իսկ այս մեկ­նա­բա­նու­թիւ­նը ար­ժած է 120 տո­լար: Հե­տաքրք­րա­կան է նաեւ գիտ­նալ որ յի­շեալ ինք­նա­կոչ «հո­գե­բա­ններու»­ ախ­տա­ճա­նաչ­ման սա­կե­րը կը տա­րու­բե­րին 100-էն մին­չեւ 1.500 տո­լար, նա­յած նիս­տե­րու քա­նա­կին եւ տե­ւո­ղու­թեան։

Հայ­կա­կան ա­սա­ցուած­քը կ՚ը­սէ, «Ե­թէ գնո­ղը կոյր է՝ ծա­խո­ղը ինչ յան­ցանք ու­նի»։ Բա­րեւ­ներ, հասկ­ցո­ղին։

ՉԱՐԱՄԻՏ ԴՐԱՑԻՆ

Հայ­կա­կան ա­սա­ցուած­քը կ՚ը­սէ, «Լաւ դրա­ցին՝ հե­ռուի ազ­գա­կա­նէն ա­ւե­լի օգ­տա­կար է­»։ Այս հիմ­նուած է փոր­ձա­ռու­թեան վրայ, նե­ղու­թեան մը պա­րա­գա­յին յայտ­նա­բե­րուած։ Սա­կայն ան­շուշտ դրա­մին միւս ե­րեսն ալ կայ, այ­սինքն՝ գէշ դրա­ցին կրնայ պա­տու­հաս բե­րել գլխուդ, որ պի­տի դառ­նայ մեր յօդուա­ծին նիւ­թը։ Այս պա­րա­գա­յին գէշ դրա­ցին՝ հե­տաքր­քիր ու խառ­նա­կիչն է։ Թոյլ տուէք բա­ցատ­րեմ։

Ու­րեմն, Գա­լի­ֆոր­նիոյ Սան Տիէ­կօ քա­­ղա­քի ծո­վե­զե­րեայ մէկ շրջա­նը՝ եր­կու սե­նեակ­նոց յար­կա­բա­ժ­նի մը մէջ ի­նն տա­րիէ ի վեր կ՚ապ­րին Մայք եւ Քել­լի Պրու­նինկ, ի­րենց եր­կու եւ չորս տա­րե­կան զա­ւակ­նե­րով։­

Օ­րին մէ­կը ա­նոնք նա­մակ մը կը ստա­նան ի­րենց  դրա­ցիէն, որ կ՚այ­պա­նէր զի­րենք անձ­նա­սի­րու­թեամբ։ Դրա­ցին կը բա­ցատ­րէր, թէ ա­նոնք ի­րենց զա­ւակ­նե­րու սի­րոյն պէտք է բնա­կէին տու­նի մը մէջ, որ ու­նե­նար բակ եւ պար­տէզ՝ ուր ի­րենց փոքր տա­րի­քի զա­ւակ­նե­րը կա­րե­նա­յին խա­ղալ եւ զուար­ճա­նալ։

Քա­նի որ դուք շատ կը սի­րէք ծո­վա­փը, կը շա­րու­նա­կէր դրա­ցին, ձեր զա­ւակ­նե­րը կը զրկէք ան­կաշ­կանդ խա­ղա­լէ՝ տան շրջա­բա­կին մէջ։ Ու­րեմն «ա­մօթ ձե­զի» ը­սե­լով, ան կ՚եզ­րա­փա­կէր վա­տա­համ­բաւ այդ նա­մա­կը…

Ըն­կե­րա­յին հա­մա­ցան­ցի (social media) վրայ, շա­տեր քա­ջա­լե­րե­ցին Պրու­նինկ­նե­րը եւ խիստ կեր­պով այ­պա­նե­ցին այդ դրա­ցին ու վախ­կոտ ո­րա­կե­ցին զինք՝ քա­նի նա­մա­կը անս­տո­րա­գիր էր եւ նոյ­նիսկ հաս­ցէ չկար ա­նոր վրայ:

Ի՜նչ յանդգ­նու­թիւն, բա­րե­կամ: Քե­զի ի՞նչ որ այդ մար­դի­կը կը նա­խընտ­րեն ծո­վը եւ կ՚ու­զեն ա­նոր մօ­տիկ ապ­րիլ, քան թէ պար­տէ­զով տան մը մէջ։ Ա­մե­րի­կեան ա­սա­ցուած­քը կ՚ը­սէ, «To each, his own.» այսինքն, մար­դիկ ա­զատ են ընտ­րե­լու ի­րենց կեն­ցա­ղը եւ վեր­ջ։

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

«Զարթօնք», Լիբանան