Տ. ԳԱՐԵԳԻՆ ԱՐՔԵՊՍԿ. ՊԵՔՃԵԱՆ ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ ԸՐԱՒ ԺԱՄԱՆԱԿ-ԻՆ

Պատ­րիար­քա­կան Ընտ­րեալ-տե­ղա­պահ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան ե­րէկ ե­րե­կո­յեան յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ ը­րաւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին։ Նո­րին Սրբազ­նու­թեան հետ հե­ռա­խօ­սազ­րոյց մը ու­նե­ցանք Քէօլ­նէն եւ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի կող­մէ առ­նուած ար­մա­տա­կան քայ­լե­րու լոյ­սին տակ շօ­շա­փե­ցինք իր տե­սա­կէ­տը։ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան մե­զի յայտ­նեց, որ սա էր ակն­կա­լուած ար­դիւն­քը։ «Մենք Ա­րամ Սրբա­զա­նին հետ ալ մին­չեւ այ­սօր եր­կար խօ­սած ենք այս ուղ­ղու­թեամբ։ Թէեւ իր ո­րոշ յե­տաձ­գում­նե­րուն պատ­ճա­ռով գոր­ծը եր­կա­րե­ցաւ, սա­կայն ար­դէն հի­մա ընդ­հա­նուր ըն­թաց­քը շատ ա­ւե­լի դրա­կան է։ Ինչ որ էր, ա­մէն ինչ ե­ղաւ ու ան­ցաւ։ Հի­մա դրա­կան է մեր ու­նե­ցած վի­ճա­կը ու մենք պի­տի նա­յինք մեր գոր­ծե­րուն, որ­պէս­զի պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան եր­թանք», ը­սաւ Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան։

Տե­ղա­պահ սրբա­զան հայ­րը մեր հե­ռա­խօ­սազ­րոյ­ցի ըն­թաց­քին ու­շադ­րու­թիւն հրա­ւի­րեց նաեւ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի կող­մէ ի­րեն ու­ղար­կուած նա­մա­կին մէջ ար­տա­յայ­տու­թիւն գտած ո­գիին ու տրա­մադ­րու­թեան վրայ։ Ան յոյս յայտ­նեց, որ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեանն ալ յա­ռա­ջի­կայ շրջա­նին կը բե­րէ իր նպաս­տը պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան գոր­ծըն­թա­ցին՝ ինչ­պէս որ նշած է նա­մա­կին մէջ։

Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան մե­զի տե­ղե­կա­ցուց, թէ յա­ռա­ջի­կայ շաբ­թուան դէ­պի վեր­ջե­րը պի­տի գայ Իս­թան­պուլ։ Յու­նի­սի սկիզ­բին Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի մէջ նա­խա­տե­սուած է Ե­կե­ղե­ցա­կան ներ­կա­յա­ցուց­չա­կան ժո­ղո­վը։ Ա­մե­նայն Հա­յոց Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը հրա­ւէր ուղ­ղած է Նո­րին Սրբազ­նու­թեան՝ որ­պէս­զի մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րէ Մայր Ա­թո­ռի այդ կա­րե­ւոր հա­ւա­քին։ Բաց աս­տի, Յու­նիս ամ­սուան ա­ռա­ջին տաս­նօ­րեա­կին Քէօլ­նի մէջ ալ նա­խա­տե­սուած է Հա­յաս­տա­նեայց Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Գեր­մա­նիոյ Հա­յոց Թե­մի տա­րե­կան հեր­թա­կան ընդ­հա­նուր ժո­ղո­վը։ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան պի­տի փոր­ձէ այս ա­ռու­մով տե­ղա­ւո­րուիլ շատ սեղմ ժա­մա­նա­կա­ցոյ­ցի մը մէջ։ Հի­մա, երբ Իս­թան­պու­լի մէջ լիար­ժէք ձե­ւով որ­պէս տե­ղա­պահ գոր­ծե­լու հո­րի­զո­նը ու­րուագ­ծուած է Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի առ­ջեւ՝ Գեր­մա­նիոյ Հա­յոց Թե­մէն ներս ան թափ պի­տի տայ փո­խանց­ման վերջ­նա­կան աշ­խա­տանք­նե­րուն։ Գեր­մա­նա­հա­յոց Թե­մի մօ­տա­ւոր ընդ­հա­նուր ժո­ղո­վը ա­ռիթ մը պի­տի ըլ­լայ նաեւ այդ հեր­թի փո­խան­ցու­մը կազ­մա­կեր­պե­լու տե­սա­կէ­տէ։ Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը Քէօլ­նի Ա­ռաջ­նոր­դա­րա­նի գոր­ծե­րը պի­տի յանձ­նէ իր փո­խա­նոր­դին։

Ու­րեմն, այս ստի­պո­ղա­կան ու­ղե­ւո­րու­թիւն­նե­րէն վերջ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան Իս­թան­պու­լի մէջ գոր­ծի պի­տի լծուի՝ պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան հա­մար անհ­րա­ժեշտ գոր­ծե­րը գլխա­ւո­րե­լով։

Նո­րին Սրբազ­նու­թիւ­նը ընդգ­ծեց, որ իր յոր­դորն է միշտ սի­րոյ ու միաս­նա­կան մթնո­լոր­տին ամ­րապն­դու­մը։