ԽՆՁ
ԵՐԱՄ
Քանի մը ամիս առաջ, սովորական պարտեալ օր մը, երեկոյեան ամէնօրեայ քայլքս կ՚ընէի։ Երեւանեան մայթը նոյն մոխրագոյնն էր. կօշիկներս նոյն ճերմակը սեւցող։ Տէրեան փողոցը պատռող Սայաթ-Նովայի աղմուկը քիչ-քիչ կը հասնէր ականջիս, կը սկսէր դանդաղ ծակել քունքս, երբ պատկեր մը, շատ անսովոր, եկաւ կլանելու զիս։