Արխիւ

Ամե­րի­կա­ցի ա­տաղ­ձա­գործ Ճոյի Մէ­յըրս ստեղ­ծած է եր­կու­քու­կէս մեթր բարձ­րու­թեամբ տօ­նա­ծառ մը, որ տե­ղադ­րուած է Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Ար­քան­սաս նա­հան­գի հա­մալ­սա­րան­նե­րէն մէ­կուն մէջ:

VADİP-ի ե­րէ­կուան ժո­ղո­վի սկիզ­բին Տ. Տրդատ Քհնյ. Ու­զու­նեան բազ­մա­կող­մա­նի լու­սա­բա­նու­թիւն մը տուաւ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի հո­վա­նա­ւո­րու­թեան տակ գոր­ծող գաղ­թա­կա­նաց յանձ­նա­խում­բի աշ­խա­տանք­նե­րուն շուրջ։ Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Սու­րիա­յէն եւ Ի­րա­քէն խոյս տա­լով Թուր­քիոյ մէջ ա­պաս­տան գտած հա­յե­րուն օ­ժան­դա­կե­լու, ա­ջակ­ցե­լու հա­մար ներ­կայ տա­րուան սկիզ­բին Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռը պաշ­տօ­նի կո­չած էր յա­տուկ յանձ­նա­խումբ մը, որ ան­ցեալ ա­միս­նե­րու տե­ւո­ղու­թեան ծա­ւա­լած է հե­տե­ւո­ղա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստո­րեւ հա­տուած­ներ կը ներ­կա­յաց­նենք Մա­ղա­քիա Ար­քե­պիս­կո­պոս Օր­մա­նեա­նի «Խոհք Եւ Խօսք»էն։
«Հայրս ե­ռան­դուն կեր­պով զա­ւակ­նե­րուն կրթու­թեան եւ ուս­ման հե­տա­մուտ՝ ա­ռաջ­նե­րը տեղ­ւոյն թա­ղա­կան եւ տնա­կան դպրոց­նե­րէ կ՚օգ­տուի, եւ վեր­ջէն Վի­չէ­նին ու Կո­մի­տա­սին Լաբ­լան­շի վար­ժա­րա­նը լրա­ցեալ ըն­թացք կա­տա­րել կու տայ, եւ Եւ­գի­նէն Սի­մո­նեանց մօտ գի­շե­րօ­թիկ կը դնէ, եւ ա­նոր եր­կու տա­րի մնա­լէն ետ­քը կը հա­նէ եւ Լու­սի­կը կը դնէ։

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան, Ֆէ­րի­գիւ­ղի սա­նուց միու­թեան մէջ իր ա­ւար­տին հա­սաւ Թա­դէոս Կիւն­թէ­րի յի­շա­տա­կին կազ­մա­կեր­պուած միջ­միու­թե­նա­կան 20-րդ նար­տի մրցա­շար­քը։ Շուրջ ա­միս մը տե­ւե­ցին խա­ղար­կու­թիւն­նե­րը, ո­րոնք եզ­րա­փա­կուե­ցան ե­րէ­կուան ա­ւար­տա­կան­նե­րով։ Մրցա­շար­քի ա­խո­յեա­նը հան­դի­սա­ցաւ Գա­րա­կէօ­զեան սա­նուց միու­թեան խում­բը, ո­րուն յա­ջոր­դե­ցին Վա­քըֆ­լը­գիւղ, Պո­մոն­թի Մխի­թա­րեան եւ Տա­տեան։

Հիւանդանոցի հոգաբարձութիւնը ստանձնեց ԶԻՊԷՉ-ի պատասխանատուութիւնը:
Վարչութեան հրաժարականին զուգահեռ որդեգրուած է ղեկավարման տարբեր եզր մը:

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Սա­մա­թիոյ Ս. Գէորգ ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ա­տե­նա­պետ Ե­սա­յի Տե­միր VADİP-ի ե­րէ­կուան ժո­ղո­վին ըն­թաց­քին մեր ան­ձին մէջ հան­դէս ե­կաւ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ օ­րա­թեր­թին ուղ­ղեալ լուրջ սադ­րանք­նե­րով։ Սա­մա­թիոյ վե­րա­բե­րեալ մեր վեր­ջին հրա­տա­րա­կու­թիւն­նե­րուն պատ­ճա­ռով զայ­րա­ցած էր ան, ու նոյ­նիսկ քա­նի մը օր ա­ռաջ հե­ռա­ձայ­նի վրայ սպառ­նա­ցած էր մե­զի։

ԿԱ­ՐՕ Վ. ՄԱՆ­ՃԻ­ԿԵԱՆ

Մեծ ե­ղեռ­նի տե­ղա­հա­նու­թե­նէն ետք, երբ քե­սապ­ցիք վե­րա­դար­ձած են գիւղ, ա­նոնց թի­ւը նուա­զած է 8500-էն մին­չեւ 2300, եւ ընդ­հան­րա­պէս  ապ­րած են հա­ցա­հա­տիկ­նե­րու վա­րու­ցա­նէն: Կ՚ը­սուի, թէ լեռ­նե­րու ծեր­պե­րուն վրայ, երբ գտած են փոք­րիկ՝ 50 սմ.x50 սմ. ծա­ւա­լով փոք­րիկ գոգ մը, ի­րենց բաճ­կո­նին գրպա­նի («ջը­պը­գուն» կո­չուած) ափ մը ցո­րե­նը ցա­նած, հնձած, ա­պա ա­լիւ­րի ու հա­ցի վե­րա­ծած՝ կրցած են քարշ տալ ի­րենց տա­ռա­պա­լի կեան­քը… Վե­րապ­րե­լով՝ ա­նոնց թի­ւը հա­սած է մօտ 7000-ի, Հա­յաս­տան ներ­գաղ­թի նա­խօ­րէին:

Գա­րա­կէօ­զեան Տան Գնա­լը կղզիի Կազ­դուր­ման կա­յա­նի հիմ­նադ­րու­թեան 50-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին ձօ­նուած հան­դի­սու­թիւն­նե­րու շար­քը շա­բա­թա­վեր­ջին եզ­րա­փա­կուե­ցաւ խան­դա­վառ մթնո­լոր­տի մը մէջ։ Ծա­նօթ է, որ Կազ­դուր­ման կա­յա­նի գոր­ծու­նէու­թեան կէս դա­րը մեծ խան­դա­վա­ռու­թիւն ստեղ­ծած էր հա­մայն­քա­յին կեան­քէն ներս եւ այդ փու­լը ար­ժե­ւո­րուե­ցաւ պատ­շաճ ձե­ւով՝ հաս­տա­տու­թեան գոր­ծու­նէու­թեան ա­ռանձ­նա­յատ­կու­թիւն­նե­րու մատ­նան­շու­մով։

Պոլ­սոյ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի տնօ­րի­նու­թեամբ ե­րէկ մեծ պա­տուի մը ար­ժա­նա­ցաւ հա­մայն­քա­յին յայտ­նի բա­րե­րա­րու­հի Մո­նիք Եր­կա­նեան։ Ինչ­պէս հա­ղոր­դած էինք, Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեա­նի տնօ­րի­նու­թեամբ ի­րեն շնոր­հուե­ցաւ «Յով­հան­նէս Կո­լոտ» շքան­շա­նը։ Պատ­րիար­քա­րա­նը այս կար­գադ­րու­թիւ­նը կա­տա­րած է՝ գնա­հա­տե­լու հա­մար Մո­նիք Եր­կա­նեա­նի կող­մէ տաս­նա­մեակ­նե­րէ ի վեր մեր հա­մայն­քին հա­մար մա­տու­ցուած բազ­մա­կող­մա­նի ծա­ռա­յու­թիւ­նը։