Արխիւ

Հա­յաս­տա­նի ներ­քին քա­ղա­քա­կան կեան­քին մէջ այս շրջա­նին կ՚ապ­րուին նոր խմո­րում­ներ։ Վեր­ջին ժա­մա­նակ­նե­րուն հա­սուն­ցած եւ սահ­մա­նադ­րա­կան հան­րա­քուէի շրջա­նին հան­րա­յին կար­ծի­քի աչ­քին առ­ջեւ ա­ռա­ւել յստա­կա­ցած գոր­ծըն­թաց­նե­րուն զու­գա­հեռ՝ խիստ հա­ւա­նա­կան է, որ յա­ռա­ջի­կայ շրջա­նին հա­մա­խո­հա­կան նոր իշ­խա­նու­թիւն մը ձե­ւա­ւո­րուի երկ­րէն ներս։

Զուի­ցե­րիոյ Տա­ւոս քա­ղա­քին մէջ այ­սօր կը բա­ցուի Հա­մաշ­խար­հա­յին տնտե­սա­կան հա­մա­ժո­ղո­վը, ո­րուն կը մաս­նակ­ցի նաեւ Վար­չա­պետ Ահ­մէտ Տա­վու­տօղ­լու։ Կը հա­ղոր­դուի, որ ան այս առ­թիւ կը տե­սակ­ցի մի­ջազ­գա­յին ներդ­րող­նե­րու հետ եւ մաս­նակ­ցու­թիւն կը բե­րէ Տա­ւո­սի հիմ­նա­կան ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րուն։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Հա­յաս­տա­նի մօտ Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու դես­պա­նա­տան Հա­սա­րա­կայ­նու­թեան հետ կա­պե­րու բաժ­նին կից գոր­ծող Տե­ղե­կա­տուա­կան մի­ջոց­նե­րու կեդ­րո­նի տնօ­րէն, Հա­յաս­տա­նի Գրա­դա­րա­նա­յին միու­թեան վար­չու­թեան հիմ­նա­դիր նա­խա­գահ Ներ­սէս Հայ­րա­պե­տեա­նի հետ ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի զրոյ­ցը ա­ռա­ւե­լա­բար կը վե­րա­բե­րի իր ղե­կա­վա­րած կեդ­րո­նի տա­րած աշ­խա­տանք­նե­րուն:

Խոր ցա­ւով վե­րա­հա­սու ե­ղանք, թէ իր մահ­կա­նա­ցուն կնքած է մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի այն­քան սի­րուած ու յար­գուած դէմ­քե­րէն մին՝ Կար­պիս Ու­ղուր­լուեան։ Իր սե­րուն­դի ա­մե­նա­յատ­կան­շա­կան դէմ­քե­րէն մին էր Կար­պիս Ու­ղուր­լուեան, որ թրքա­հայ կեան­քէ ներս կը վա­յե­լէր թէ՛ մեծ հա­մակ­րանք եւ թէ մեծ վստա­հու­թիւն։

Հայաստան-ԵՄ համագործակցութեան խորհուրդի 16-րդ նիստը:
Երեւան վերահաստատեց իր հաստատակամութիւնը՝ խորացնելու համար կապերը:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ի­նը տա­րի. եւ Հրանդ կը սպա­սէ ար­դա­րու­թեան:
Մեր օ­րագ­րու­թեան մէջ 19 Յու­նուա­րը դար­ձաւ Հրան­դի օր եւ ա­մէն տա­րի պահ մը լռե­ցինք ու վեր­յի­շե­ցինք ա­նոր մեծ ան­կու­մը:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Սի­րե­լի՜ ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­ներ, ե­կէ՛ք այ­սօր ա­ռա­կով մը սկսինք մեր խորհր­դա­ծու­թիւն­նե­րուն։ Ա­ռա­կը կը պատ­մէ Սմբատ Սար­կա­ւագ Խա­նուէ­լեան՝ ուր գե­ղե­ցիկ եւ ի­մաս­տա­լից կեր­պով կը նկա­րագ­րէ «եր­ջան­կու­թիւն»ը։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

19-րդ դա­րուն աղ­ջիկ­նե­րը տղոց հա­ւա­սար ու­սում չէին ստա­նար: Հա­րուստ­նե­րու աղ­ջիկ­նե­րը քիչ մը հա­յե­րէ­նի եւ քիչ մըն ալ ֆրան­սե­րէ­նի անձ­նա­կան դա­սեր կ’առ­նէին, իսկ աղ­քատ­նե­րը ա­տոնց­մէ ալ զրկուած էին:

Թաք­սի­մի Ս. Յա­րու­թիւն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ ե­րէկ բիւր յար­գան­քով ո­գե­կո­չուե­ցան բա­րե­յի­շա­տակ Յով­հան­նէս եւ Մկրտիչ Է­սաեան հա­րա­զատ­նե­րը, ո­րոնք յա­րա­կից Է­սաեան վար­ժա­րա­նի հիմ­նա­դիր­ներն են։ Այս առ­թիւ Է­սաեա­նի ըն­տա­նի­քը հեր­թա­կան ան­գամ իր խո­նար­հու­մը բե­րաւ հիմ­նա­դիր հա­րա­զատ­նե­րու բա­րի յի­շա­տա­կին առ­ջեւ ու վե­րա­նո­րո­գեց ա­նոնց նկատ­մամբ ե­րախ­տա­գի­տա­կան զգա­ցում­նե­րը։