Արխիւ

Ե­րե­ւա­նի մէջ վեր­ջերս նշուե­ցաւ «Կո­մի­տաս» նշա­նա­ւոր լա­րա­յին քա­ռեա­կի հիմ­նադ­րու­թեան 90-ա­մեայ յո­բե­լեա­նը։ Այս յատ­կան­շա­կան տա­րե­դար­ձին առ­թիւ խում­բը սար­քեց հա­մերգ մը, որ ար­ժա­նա­ցաւ ե­րաժշտա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան հե­տաքրք­րու­թեան։

Ե­րե­ւա­նի մօտ հա­ւա­տար­մագ­րուած դի­ւա­նա­գի­տա­կան ա­ռա­քե­լու­թիւն­նե­րու ղե­կա­վար­ներ կամ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ վեր­ջերս այ­ցե­լե­ցին Կո­մի­տա­սի նո­րա­հաս­տատ թան­գա­րան-կա­ճա­ռը։ Դես­պան­նե­րու այս այ­ցե­լու­թեան միա­ցան նաեւ Հա­յաս­տա­նի Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թե­նէն պա­տաս­խա­նա­տու­ներ։

Ս․ Վար­դա­նանց ե­կե­ղեց­ւոյ «Նա­զար Շի­րի­նօղ­լու» սրա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Ե­րե­ւա­նի «Ա­լեք­սանդր Սպեն­դիա­րեան» պե­տա­կան օ­փե­րա­յի մե­ներ­գիչ, պաս-պա­րի­թոն Սար­գիս Բաժ­բէուկ-Մե­լի­քեա­նի եւ խմբա­վար-դաշ­նա­կա­հար Ա­րա Պետ­րո­սեա­նի հա­մեր­գը։

Երանաշնորհ Տ.Տ. Գարեգին Ա. Կաթողիկոսի ծննդեան 150-ամեայ յոբելեանը:
«Եկեղեցի եւ պետութիւն Կիլիկեան Հայաստանի մէջ. հայեացք ներսէն ու դուրսէն»:

Կիպրոսի մէջ վերսկսած բանակցութիւններուն ընթացքը կը ներշնչէ լաւատեսութիւն:
Մուսթաֆա Աքընճը եւ Նիքոս Անաստասիատիս յառաջիկային պիտի տեսակցին եւս չորս անգամ:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Ծ.Խ.- www.haralez.net կայքէջին համար գրուած ու հեղինակին կողմէ խմբագրութեանս ալ ուղարկուած այս յօդուածը կ՚արծարծէ այժմէական նիւթ մը՝ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան կողմէ Թուրքիոյ Սահմանադրական ատեանին մօտ բացուած դատը՝ Սիսի երբեմնի կաթողիկոսարանի սեփականութեան իրաւունքի վերադարձի պահանջով։ Հայկական աշխարհի պայմաններով, բաւական ինքնուրոյն եւ այլնտրանքային մօտեցումներով գրի առնուած յօդուած մըն է այս մէկը։ 

Ֆէրիգիւղի «Շիրինօղլու» սրահին մէջ «Հայճար»ի նախաձեռնութեամբ գիտական շահեկան ձեռնարկ մը:
Երեկոյթի ատենախօսն էր Իսթանպուլի Թեքնիկ համալսարանի Ուժանիւթի կաճառէն Սեւան Կարապետօղլու:

 ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Վստա­հու­թիւն»ը՝ ան­ձեր ի­րա­րու կա­պե­լու զօ­րա­ւոր ազ­դակ մըն է՝ կապ մը, որ ո­րե­ւէ կաս­կա­ծի, տա­րա­կու­սան­քի պատ­ճա­ռած երկմ­տու­թիւ­նը բո­լո­րո­վին կը ջնջէ եւ ան­կեղծ փոխ­յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու, ա­ռողջ յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րու մշակ­ման ա­ռիթ կ՚ըն­ծա­յէ։ Վստա­հու­թիւ­նը, ու­րեմն ա­պա­հո­վու­թիւն է, հա­ւաս­տիք է, ե­րաշ­խիք է, յո՛յս է, որ հաս­տատ հա­մո­զու­մի մը հե­տե­ւանքն է՝ որ կը կազ­մուի մար­դուս մտքին մէջ։

Թէեւ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­կա­մար­տու­թիւ­նը յա­րա­բե­րա­բար սա­ռե­ցեալ վի­ճա­կի մը մէջ կը գտնուի, սա­կայն հայ եւ ա­զէ­րի կող­մե­րուն մի­ջեւ լայ­նա­ծա­ւալ դի­ւա­նա­գի­տա­կան պայ­քար մը կ՚ըն­թա­նայ մի­ջազ­գա­յին կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րուն մօտ։ «Ա­զա­տու­թիւն» ռա­տիօ­կա­յա­նի հա­ղոր­դում­նե­րով, Պա­քու ՄԱԿ-ի անվ­տան­գու­թեան խոր­հուր­դին մօտ շրջանա­ռու­թեան մէջ դրած է հեր­թա­կան փաս­տա­թուղ­թը, որ սադ­րանք ու զրպար­տանք կը հա­մա­րուի Ե­րե­ւա­նի կող­մէ։