Արխիւ

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Ի՞նչ է նախանձը եւ ի՞նչ է նաեւ նախանձելին: Ապրումներս ամփոփելով, պարզեմ:
Ըստ բառագիտական «աղբիւներուս», ըսեմ, որ նախանձը ուրիշ «բան» չէ, եթէ ոչ ուրիշի մը յաջողութիւններուն եւ առաւելութիւններուն նկատմամբ, մարդուն մէջ ծագող տեսակ մը զգացումը:

Հայաստանի Արտաքին գործոց նախարար Արարատ Միրզոյեան խորհրդարանի ամպիոնէն ելոյթ մը ունենալով վերահաստատեց երկրի դիրքորոշումը՝ Շուշիի հռչակագրին առընչութեամբ, որ անցեալ տարի ստորագրուած էր Թուրքիոյ եւ Ատրպէյճանի միջեւ։ «Արմէնփրէս»ի հաղորդումներով, ան յայտնեց, որ այս կապակցութեամբ որեւէ փոփոխութեան չէ ենթարկուած հայկական կողմի դիրքորոշումը, որ արտայայտուած է տակաւին անցեալ տարի։

Երէկ, Մեծ պահոց շրջանի Միջինքն էր արդէն։ Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան առաւօտուն Թոփգաբուի Ս. Նիկողայոս եկեղեցւոյ մէջ նախագահեց Արեւագալի արարողութեան, որու ընթացքին խօսեցաւ քարոզ մը։ Յետմիջօրէին ալ Մեծ պահքի Միջինքին առթիւ խաղաղական ժամերգութիւն տեղի ունեցաւ Գումգաբուի Ս. Աստուածածին Աթոռանիստ Մայր եկեղեցւոյ մէջ՝ նոյնպէս Ամենապատիւ Սրբազան Պատրիարք Հօր նախագահութեամբ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն 83 տարիներ առաջ՝ կիրակի, 19 մարտ 1939 թուականի ԺԱՄԱՆԱԿ-ի Բ. էջին մէջ Յ. Ք. Սիլվան անունով հեղինակ մը «Ձայնասփիւռի ալիքներուն մէջէն» խորագրեալ յօդուածին մէջ հետեւեալ մտահոգութիւնը կը յայտնէր. «Եօհաննէս Կիւթէնպէրկի գիւտը նահանջելու վրայ է: Տպագրուած ու համր գիրքերը հետզհետէ տեղի կու տան...»:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Հիմա պիտի խորհիք, թէ այս արցախցին ամէն անգամ կը պատմէ իր կեանքը: Իսկ ի՞նչ ընեմ: Կ՚ապրինք տխուր ու անորոշ ժամանակներ:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

«Բայց կերակուրը չէ որ մեզ Աստուծոյ նեկրայութեան կը բերէ: Ո՛չ ուտելով բան կը շահինք, ոչ ալ չուտելով բան մը կը կորսնցնենք» (Ա. Կր 8.8):

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Իմ մանկութիւնը անցած է կենդանիներու շրջապատին մէջ: Մեր տունի մէջ միշտ շատ կենդանիներ կային: Շուն ու կատուներէ զատ, իմ վաղ մանկութեան տարիներուն մեծ հայրս կը պահէր կով:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մեծ պահքի 24-րդ օրն է: Ժողովրդային անուանումով՝ Միջինք:
Շատեր, Միջինքը որպէս հանգստութեան եւ ուրախութեան առիթ կ՚ընկալեն, ոմանք նոյնիսկ իրենց պահեցողութիւնը կը խախտեն՝ մտածելով, թէ այդ օրը հանգիստի օր է, այն ինչ, այս օրը յատկապէս, վերաքննութեան, ինքնագնահատումի ամենէն կարեւոր օրն ու առիթն է, հասկնալու համար, թէ մինչեւ այսօր մեր ճանապարհորդութիւնը ինչպէ՞ս անցաւ, ո՞ւր հասած ենք, ի՞նչ վիճակի մէջ են, եւ այս ինքնաքննութիւնը, գնահատումն ու արժեւորումը կատարելէ ետք վերազինուինք, թարմանանք, նոր եռանդով ու ոգիով շարունակենք մեր ճանապարհորդութիւնը, ա՛լ աւելի ինքնապաշտպանուած հոգեւոր զէնքերով ու առաքինութիւններով:

Նորոգ վախճանեալ ազգային բարերար Գառնիկ Եագուպեանի մահը համատարած ցաւ յառաջացուցած է հայ իրականութենէն ներս։ Հայկական բարեգործական ընդհանուր միութեան (ՀԲԸՄ) բազմամեայ կարկառուն վարիչներէն մին եղած էր Գառնիկ Եագուպեան, որու մահուան տխուր փուլին կը վերարժեւորուին մատուցած նուիրեալ ծառայութիւնները։