Ընկերա-մշակութային

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱԵԱՆ

Երկինքը պարզկայ է: Կը շողայ արեւը: Թռչունները ուրախ ու զուարթ կը ծլվըլան պատուհանիս տակ. կ՚երգեն ճիշդ այն նոյն երգը, որու մեղեդիներու տակ կը բացուէին Շուշիի իմ առաւօտները:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի Հնագիտութեան եւ ազգագրութեան հիմնարկին մէջ, անցեալ շաբաթուան ընթացքին՝ 29 եւ 30 ապրիլին, տեղի ունեցաւ առցանց գիտաժողով մը՝ նուիրուած հայ մշակոյթի երախտաւոր, հայ բանագիտութեան եւ ժողովրդագիտութեան հիմնադիր նկատուող Գարեգին Եպսկ. Սրուանձտեանցի ծննդեան 180-ամեակին։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Մօտաւոր անցեալին՝ գրեթէ 10-15 տարի առաջ, ծնողներ իրենց երեխաները կը զգուշացնէին, ըսելով՝ «Առտուընէ ի վեր փողոցն ես, կը բաւէ, այլեւս տուն վերադաձի՛ր»։ Այսօր ամէն ինչ շրջուած է եւ ծնողներ կ՚ըսեն. «Ժամերով համակարգիչին դիմացն ես, տունէն դուրս եկուր, քիչ մը հովահարուէ՛, աշխարհ փոխուի»։

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Յոյժ զարմանալի է, որ մենք՝ գիր ու գրականութեան մարդիկս, բոլորովին կ՚անգիտանանք, թէ այսօր ստեղծագործող գրողներէն ո՛վ որու մասին ինչ կարծիք ունի: Անշուշտ բնական է, որ անոնք սա կամ նա առիթով ունեցած ըլլան բերանացի հպանցիկ ակնարկներ, որոնք, սակայն, փաստաթուղթի ոչ մէկ արժէք կամ վաւերականութիւն ունին, այնքան ատեն որ գրի առնուած ու տպուած չեն:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

«Սիրելինե՛ր, ձեզի կ՚ըսեմ.- մի՛ վախնաք անոնցմէ որոնք մարմինը կը սպաննեն եւ ապա ուրիշ բան չեն կրնար ընել: Ըսեմ թէ որմէ՛ պէտք է վախնաք: Վախցէք Աստուծմէ, որ ձեզ սպաննելէ ետք իշխանութիւն ունի դժոխք նետելու: Այո՛, կ՚ըսեմ ձեզի, անկէ վախցէք» (Ղկ 12.4-5):

ԵՐԱՄ

Շուները տէրեր չունին. կամ՝ պէտք չէ ունենան։ Շուները ընկեր են. իսկ ընկեր ըսածդ միակողմանի չի կրնար ըլլալ։ Զիրենք պտոյտի հանող, կերակրող, խաղցնող, սիրող, դաստիարակողներն ալ, ուրեմն, ընկեր են՝ միւս ուղղութեամբ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեւանի քաղաքապետարանի ճեմասրահին մէջ տպաւորիչ ցուցահանդէս մը կազմակերպուած է… Մինչ ցուցադրուած լուսանկարներուն, գիրքերուն եւ միւս ցուցանմոյշներուն հասնիլը, այցելուներ մեծ պաստառներու վրայ կը տեսնեն Արցախի պատմամշակութային վայրերուն մասին տեսահոլովակ մը, որուն սրտաշարժ երաժշտութիւնը տակնուվրայ կ՚ընէ այցելուներուն ներաշխարհը, ուր Արցախի եւ հայութեան վերջին ցաւերը թարմ են տակաւին:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Ապրելու համար շատ բան պէտք չէ՝ հող ու հայրենիք: Իսկ ահա Փանոսին լիաթոք շնչելու համար անհրաժեշտ է մինչեւ թոքերը հասցնել ազատութեան օդը:

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Օսմանեան կայսրութեան դէպքերէն անցեալ դարասկզբին փրկուած հայ մանուկ մը՝ Գեղամը, թափառելով Լիբանան, Սուրիա, ապա Երուսաղէմ, ի վերջոյ հաստատուած է Միջերկրական ծովու արեւելեան ափին գտնուող Կազզէի մէջ, որուն հանդէպ մեծ սէր տածելով երբեք չէ լքած այս վայրը:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Աշխարհի նոր իրողութիւնը սա է. «բոլորը կախեալ է բոլորէն»։ Չկան տարածքային կամ կրօնական որեւէ սահման այն հարցերու մէջ, որոնք կը հետաքրքրեն ամբողջ մարդկութիւնը։