Ընկերա-մշակութային

ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ՔԻՒՐՔՃԵԱՆ

Ստո­րեւ՝ լե­զուա­բան, ման­կա­վարժ, դա­սա­գիր­քե­րու հե­ղի­նակ Յա­րու­թիւն Քիւրք­ճեա­նի զե­կոյ­ցը, որ ըն­թեր­ցուած է «Ա­րե­ւե­լա­հա­յե­րէ­նի եւ ա­րեւմ­տա­հա­յե­րէ­նի մեր­ձեց­ման խնդիր­նե­րը» նիւ­թով գի­տա­ժո­ղո­վին:

Հայաստանի Ազգային պատկերասրահի երդիքին տակ կը ներկայացուին Երուանդ Քոչարի Փարիզի եւ Երեւանի ստեղծագործական տարիներու նմոյշները:
Մշակոյթի նախարար Յասմիկ Պօղոսեանի մասնակցութեամբ բացուած յայտնի նկարչի գործերուն ցուցահանդէսը պիտի շարունակուի մինչեւ Հոկտեմբերի 10-ը:

Մեր համակրելի մեներգիչ Պարթեւ Կարեան վերջերս ելոյթ մը ունեցաւ Նիւ Եորքի մէջ։ Ինչպէս միշտ, այս անգամ եւս ան խոր տպաւորութիւն գործեց իր ունկնդիրներուն վրայ։ Պարթեւի մասնակցած ձեռնարկին կապակցութեամբ ստորեւ կը ներկայացնենք Նիւ Եորքէն մեզի ուղարկուած Զարմինէ Պօղոսեանի նկարագրականը։

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Մարդկային շահագործման դէմ պայքարը հետզհետէ աւելի առաջնահերթ տեղ մը կը զբաղեցնէ միջազգային օրակարգին վրայ
Հայաստանի Լսատեսողական լրագրողներու ընկերակցութեան հիմնադիր-նախագահ Արզուման Յարութիւնեանի հարցազրոյցը՝ ԺԱՄԱՆԱԿ-ին

Հա­յաս­տա­նի ա­ռա­ջին տի­կին Ռի­թա Սարգ­սեա­նի հո­վա­նա­ւո­րու­թեան ներ­քեւ եւ Մշա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թեան ա­ջակ­ցու­թեամբ վաղը կը սկսի Ե­րե­ւա­նի 9-րդ մի­ջազ­գա­յին ե­րաժշ­տա­կան փա­ռա­տօ­նը։ Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին ֆիլ­հար­մո­նիք նուա­գա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 90-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին ձօ­նուած է այս փա­ռա­տօ­նը, ո­րու ծրագ­րին մէջ նա­խա­տե­սուած է սիմ­ֆո­նիք եւ սե­նե­կա­յին ե­րաժշ­տու­թեան տասնչորս հա­մերգ՝ բազ­մա­թիւ ա­նուա­նի ե­րա­ժիշտ­նե­րու մաս­նակ­ցու­թեամբ։

Չեմ փոր­ձեր յու­շագ­րու­թեան մը ճան­կե­րուն մէջ իյ­նալ, ո­րով­հե­տեւ մար­դիկ պի­տի կար­ծեն, որ ես իս­կա­պէս ծե­րա­ցած եմ եւ սկսած եմ մէկ առ մէկ յու­շերս գրի առ­նել: Պէտք է գիտ­նալ, որ ան­ցեա­լը մար­դուն ան­բա­ժան մաս­նիկն է: Ան­ցեալ մը ու­նե­նա­լը կը նշա­նա­կէ, թէ ապ­րուած կեանք մը կայ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սու­թեան Տե­ղե­կա­տուու­թեան հա­մա­կար­գի տնօ­րէ­նի ժա­մա­նա­կա­ւոր պաշ­տօ­նա­կա­տար Տ. Զա­քա­րիա Վար­դա­պետ Բա­ղու­մեան ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ին ներ­կա­յա­ցու­ցած էր Միւ­ռո­նօրհ­նու­թեան խոր­հուր­դի, պատ­մու­թեան եւ նա­խա­պատ­րաս­տու­թեան մա­սին ման­րա­մաս­ներ: Այս ան­գամ ան սի­րով կը ներ­կա­յաց­նէ բուն Միւ­ռո­նօրհ­նու­թեան ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը, որ այս տա­րի, ինչ­պէս ծա­նօթ է, տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Սեպ­տեմ­բե­րի 27-ին:

Իս­րա­յէ­լի Ֆիլ­հար­մո­նիք նուա­գա­խում­բը վեր­ջերս հա­մեր­գով մը հան­դէս ե­կաւ Ե­րե­ւա­նի մէջ։ Օ­փե­րա­յի եր­դի­քին տակ կազ­մա­կեր­պուած այս ձեռ­նար­կը ար­ժա­նա­ցաւ հայ ե­րաժշտա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան։

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

1576 տա­րի ա­ռաջ, ­Սեպ­տեմ­բեր 7-ին, ծե­րու­նա­զարդ 91 տա­րե­կա­նին, վախ­ճա­նե­ցաւ հա­յոց վե­հա­փառ հայ­րա­պե­տը՝ ­Սուրբ ­Սա­հակ Պար­թեւ (348-439)։

Յ. ՊԱԼԵԱՆ

Ե­րե­ւան: Իր ա­նու­նը կրող կա­ռու­ցուող թա­ղա­մա­սի տան մէջ կամ ճա­շա­րա­նը յա­ճախ միա­սին ե­ղած էինք Վա­հագն Յով­նա­նեա­նի հետ: Ար­տա­կարգ անձ­նա­ւո­րու­թիւն մը, ո­րուն հա­մար հայ­րե­նի­քը եւ ա­նոր կա­ռու­ցու­մը ո՛չ լու­սան­կար էին, ո՛չ ճառ, այլ՝ կեան­քի ա­րա­րում: