Ընկերա-մշակութային

​Սայաթ Նովա երգչախումբը երէկ երեկոյեան «խապրիկ մը բերաւ մեր աշխարհէն…» հանդիսաւոր պայմաններու ներքեւ:
Խմբավար Մելիքճան Զամանի մականին ներքեւ փայլուն յաջողութիւն մը արձանագրուեցաւ՝ երգերու եւ բանաստեղծութեան համադրութեամբ: Ունկնդիրներու մասնաւոր համակրանքին առարկայ դարձաւ մեներգչուհի Շուշան Գալաթաշ:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստան կը պատրաստուի այս տարի հիւրընկալել միջազգային մրցաշարք մը, որու նպատակներէն մին է՝ շարժման անցընել երիտասարդութիւնը:
Նոր ոճով մարզական շարժումը հետզհետէ աւելի մօտիկ ուշադրութեան առարկայ կը դառնայ համայն աշխարհի վրայ:

Վիեննայի մէջ երէկ երեկոյեան տեղի ունեցաւ «Եւրոտեսիլ-2015»ի առաջին կիսաեզրափակիչը:
«Genealogy» խումբը սկզբնական պատնէշը յաղթահարեց «Առերեսուէ ստուերին» երգով:

Ե­րե­ւա­նի մէջ ան­ցեալ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցան հրէա­կան մշա­կոյ­թի օ­րեր։ Այս առ­թիւ կեան­քի կո­չուե­ցան բազ­մա­թիւ ծրագ­րեր, ո­րոնք միեւ­նոյն ժա­մա­նակ խորհր­դան­շե­ցին Հա­յաս­տա­նի եւ Իս­րա­յէ­լի բա­րե­կա­մու­թիւ­նը։

Յա­ռա­ջի­կայ Յու­նի­սի 27-ին, Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի Զբօ­սաշր­ջու­թեան եւ պատ­մա­կան մի­ջա­վայ­րի պահ­պա­նու­թեան վար­չու­թեան եւ «Ա­րե­նի փա­ռա­տօն» հիմ­նադ­րա­մի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ՝ Ա­մա­րաս վան­քի յա­րա­կից տա­րած­քին մէջ ա­ռա­ջին ան­գամ պի­տի կազ­մա­կեր­պո­ւի Թու­թի փա­ռա­տօն:

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

Մեր ըն­տա­նի­քի պատ­մու­թիւ­նը սի­րած եմ, բայց նաեւ ժա­մա­նակ տրա­մադ­րած՝ փոր­ձե­լով կա­ռու­ցել այս­պէս ը­սած «ըն­տա­նե­կան ծա­ռը»­։ Եւ այս ոչ միայն ա­նուն­նե­րով, բայց նաեւ նկար­նե­րով­։ Եւ այս նկար­նե­րը ին­ծի հա­մար դար­ձած են հարս­տու­թիւն, ա­պա նաեւ ա­ւանդ եւ ժա­ռանգ­՝ ապ­րե­լու իմ (ու ըն­տա­նի­քիս) կեան­քը նոյն տես­լա­կա­նով…։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Վիեննայի մէջ այսօր կը սկսի Եւրոպայի ամենանշանաւոր մրցոյթներէն մին՝ «Եւրոտեսիլ»ը, որուն կը մասնակցին նաեւ Հայաստանի ներկայացուցիչները:
Վեց հայ երգիչ, վեց ճակատագիր, մէ՛կ պատմութիւն կամ հինգ ցամաքամասերու սփռուած ժողովուրդի մը նոր սերունդը:

Իս­թան­պու­լի Հա­մա­գու­մար­նե­րու կեդ­րո­նին մէջ, Հար­պի­է, ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ սու­րիա­հայ յայտ­նի մե­ներգ­չու­հի Լե­նա Շա­մա­մեա­նի հա­մեր­գը։ Ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րու մօ­տիկ հե­տաքրք­րու­թեան ար­ժա­նա­ցաւ այս ե­րե­կոյ­թը, ո­րու մաս­նա­կից­նե­րու շար­քին կը գտնուէին նաեւ մեր հա­մայն­քէն ա­րուես­տա­սէր­ներ։

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Մա­յիս 7-ին, 1064 տա­րի ա­ռաջ, լոյս աշ­խարհ ե­կաւ Հայ­կեան Հան­ճա­րին գրա­կան սրբազ­նա­գոյն ճա­ճան­չու­մը հան­դի­սա­ցող Գ­­րի­գոր Նա­րե­կա­ցին (951-1003), որ ի լուր հա­մայն աշ­խար­հի, 100-րդ ­տա­րե­լի­ցին ա­ռի­թով, Կա­թո­ղի­կէ Ե­կե­ղեց­ւոյ կող­մէ դա­սո­ւե­ցաւ Տիե­զե­րա­կան Վար­դա­պետ­նե­րու կար­գին։

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հանովէրի անհատական ցուցահանդէսէն վերջ յայտնի արուեստագիտուհին Երեւանի մէջ հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին։
Թենի Վարդանեան. «Հիմա կը խուսափիմ միջավայրերէն, մարդոցմէ, աղմուկէ, շատ խօսքէ, կ՚ուզեմ ըլլալ առանձին»։