ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Բացառիկ յօդուած մը ստորագրած է Ռուբէն Զարդարեան, որ կը կրէ «Վստահութեան օձը» վերնագիրը։
Ճիշդը, Զարդարեանի կանաչ կողքով հատորը (հրատարակութիւն՝ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթի) միշտ ալ եղած է ուշադրութեանս կեդրոնին։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Նկատի ունենալով, որ յառաջիկայ շաբաթ օր, 22 ապրիլին, թերթս լոյս պիտի չտեսնէ, միաժամանակ, նկատի ունենալով, որ անցեալ շաբաթ օրուան մեզի յատկացուած սիւնակով անդրադարձանք Յինանց շրջանի առաջին կիրակիի մասին, ապա այսօրուան մեր սիւնակը կը տրամադրենք նոյն նպատակին, որպէսզի պահպանենք շարունակականութիւնը Յինանց կիրակիներուն:
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1905)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Տնային կենդանիներուն կաթը եւ գործածելու ձեւը:
Կաթին ախտահանումը. Ստերիլիզացիա1 եւ պաստերիզացիա2: Ի՛նչպիսի ամանի մէջ պէտք է պահել կաթը: Պտուկը կամ ծծիկը: Ուրիշ նիւթերով սնուցումը: Խմորեղէն կերակուրներ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Ի՞նչ է տարբերութիւնը հանդարտ սիրտ ունեցողին եւ նախանձողին միջեւ:
Պատասխան. Առակագիրը կը գրէ. «Հանդարտ սիրտը մարմինին կեանք է, բայց նախանձը ոսկորներուն փտութիւն է» (Առ 14.30):
ՆՈՐԱ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Անյիշելի ժամանակներէ եւ մարդկային քաղաքակրթական տարբեր օճախներու ծնունդէն ի վեր, մօր կերպարը արժանացած է իւրայատուկ մեծարման: Մայրը՝ իբրեւ կեանքի սկզբնաղբիւր եւ գոյութեան ստեղծարար, իր ինքնամոռաց զոհողութեան եւ սիրոյ առանձնայատկութիւններու ընդմէջէն, արժանացած է յատուկ սրբացման կարգավիճակի:
ՅԱԿՈԲ ՉՈԼԱՔԵԱՆ
Այսօր լայն հնարաւորութիւն ունինք հասկնալու, թէ մեր՝ սփիւռքահայ գրականութիւնը ի՛նչ կենդանի բաբախումներ ունի։ Ունի՛։ Կան գրական թերթեր, գրական առցանց հարթակներ, պլոկներ, դիմատետր, առանձին հրատարակութիւններ։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Անգարա-Մոսկուա ներդաշնակութեան մակարդակը որոշ չափով իջնելու ազդանշաններ կու տայ:
Ատրպէյճան տարածաշրջանէն ներս իրադրութեան փոփոխութեան հաւանականութիւնը հաշուի առնելով կը ջանայ շուտով հասնիլ իր նպատակներուն եւ խաղաղութեան նախընտրելի պայմանագրի մը համար ճնշումը միշտ կը սաստկացնէ Հայաստանի վրայ:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Անցեալ շաբթուան մեր Ակնարկը կը կրէր «Արժէքներէ դատարկուած» խորագիրը, ուր մեր ընդվզումը յայտնած էինք, մեր ունեցած անտարբերութեան գրեթէ ամէն բանի նկատամամբ, որ առընչութիւն ունի մեր ժողովուրդի կեանքին հետ, եւ առաւելաբար ծանրացած էինք հոգեւոր գետնին, նկատի ունենալով, որ անցեալ շաբաթ՝ Աւագ շաբաթն էր:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Ամէն անգամ, երբ տարեդարձի մը ներկայ գտնուիմ եւ կամ անոր մասին խօսուի, կեանք կոչուած այս առեղծուածին դիմաց, ինքնաբերաբար տրամադրութիւնս զիս տարբեր ուղիներ կ՚առաջնորդէ: Ու այս առթիւ, բարի մաղթանքներուս մէջէն, երբեմն ես ինծի հարց կու տամ, թէ ի՞նչ է այս տարիք ըսուածը, որ Աստուածային հաճելի ու մեծ պարգեւ մը ըլլալով հանդերձ, շատ յաճախ ալ շատերու համար ճիշդ հակառակը՝ տխուր, անկանոն շարուածքով, տաղտկալի ու տաժանելի տարիներու գումար մըն ալ է:
ԲԺԻՇԿ ՎԱՀԱՆ ԱՐԾՐՈՒՆԻ (1905)
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Սննդատուութեան խնդիրին կարեւորութիւնը: Մանուկներուն մահանումը: Մանկիկին մարսողական գործարաններուն առանջնայատկութիւները: Անոր թուքը, ստամոքսը, աղիքները, կղկղանքը:
