ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հարուստներու եւ աղքատներու պայքարը՝ թէեւ վերջին տասնամեակներուն աւելի սաստկացած, սակայն դարերու վրայ երկարող պայքար մըն է, որովհետեւ մի՛շտ ալ հարուստը ուզած է իր հարստութեամբ իշխել եւ իր «իշխանութեան» տակ առնել աղքատը, իսկ աղքատը իր կարգին մի՛շտ ատած է հարուստը՝ պահանջեալ հարկին քծնելով՝ ի նպաստ իր շահերուն:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Շաբաթ մը առաջ Հայաստանի մէջ տեղի ունեցան Հայ մարմնամարզական ընդհանուր միութեան (ՀՄԸՄ) 11-րդ մարզախաղերը, որոնց ընթացքին կազմակերպիչ յանձնախումբին օգտակար դառնալու բախտաւորութիւնը ունեցայ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Առեղծուած է կեանքը… լեցուն լաւ ու վատ անակընկալներով: Առեղծուած, որ անյստակութիւն կը ստեղծէ վայրկեաններուն իսկ միջեւ, մէկ պահէն միւս պահը հազար ու մէկ բան փոխելով մարդու կեանքին մէջ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դարձեալ Լիբանան... դարձեալ ողբերգութիւն...:
Լիբանանի վիճակը կամաց կամաց դէպի լաւ երթալու փոխարէն, օրէ օր աւելի կը վատթարանայ. մարդիկ կտոր մը հաց առնելու համար երկար շարքեր կը կազմեն՝ շատ անգամ կռուելով ու պայքարելով:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մենք նոյն բաները ամէ՛ն տարի լսելէն ձանձրացանք, սակայն ոմանք ամէն տարի նոյն ջուրը ծեծելէ չեն ձանձրանար եւ կարծես միտք ալ չունին:
Ամէն տարի Վարդավառի տօնէն առաջ եւ ետք նոյն թմբուկն է, որ կը լսուի. «Վարդավառը հեթանոսական տօն է...»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երիտասարդ մը անցեալ օր ախորժակով իր տարօրինակ երազներէն մին կը պատմէր. այդ պահուն նկատեցի իր երազներէն աւելի տարօրինակ բան մը՝ իմ երազ չտեսնելուս պարագան: Կարծելով աւելի քան մէկ երկու տարիէ երազ չեմ տեսներ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Եթէ մեր նախահայրերուն դրած օրէնքներն ու կանոնները համեմատենք մեր առօրեայ կեանքին հետ՝ վստահ կրնանք ըլլալ, որ բոլո՛րս ալ ձախողած ենք, իսկ կրօնական օրէնքներու պարագային՝ արժանի գեհենի:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հպարտութիւնը ունիմ արդէն իսկ մէկ տարի միտքերս մրոտելու դարաւոր ա՛յն թերթին մէջ, ուր ստեղծագործած են Օտեաններ, Զօհրապներ, Զապէլ Եսայեաններ, Ռուբէն Զարդարեաններ եւ բազմաթի՛ւ ուրիշներ, որոնց անունը հպարտութեամբ ցայսօր կը յիշենք՝ որպէս հայ գրականութեան տիտաններ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Թէեւ եւրոպական երկիրները այժմ բարեկիրթ ու քաղաքակիրթ ժողովուրդ ներկայանալով խստիւ կը դատապարտեն ծեծն ու բռնութիւնը, մինչ տարիներ առաջ՝ 1963 թուականին զուիցերացի հեղինակաւոր մանկավարժ մը կը յայտարարէր. «Ծեծը անհրաժեշտութիւն մըն է դպրոցին մէջ:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ժամանակէ մը ի վեր սկսած եմ ատել ա՛յն «հայրենասէր»ները, որոնք Հայաստանէն դուրս՝ Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներուն կամ Եւրոպայի այս կամ այն երկիրը գտնուելով Հայաստանի ներկայ վիճակի գովքը կը հիւսեն, հաւատարիմ մնալով «թմբուկին ձայնը հեռուէն անուշ կը լսուի» ճշմարտութեան:
