ՀԱՅ ԲԱՅՑ, Ո՛Չ ՀԱՅԱԽՕՍ
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յետ ցեղասպանութեան շրջանին, մանաւանդ 1930 թուականներուն ծնունդ առաւ հարց մը՝ որ մինչեւ օրս պատասխանը կը փնտռէ: Ծնունդ առաւ խումբ մը, որ պնդեց ու հաւատաց, թէ հայ ըլլալու համար հայերէն խօսիլը անհրաժեշտ չէ, որովհետեւ հայ ըլլալը լեզուէն աւելի հոգեկան ապրում ու ինքնութեան գիտակցութիւն է, որ ըստ իրենց պայմանաւորուած չէ լեզուով եւ բնականաբար անոնց դիմաց դուրս եկան անոնք, որոնք ազգի մը փրկութեան, հայապահպանութեան ու գիտակից հայեր ունենալու համար առաջնահերթութիւններէն մին նկատեցին մայրենի լեզուի գիտութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ