Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ամուսնական հասարակութիւնը հիմնուած է ամոլներուն հաւանութեան վրայ։ Ամուսնութիւնը եւ ընտանիքը սահմանուած են ամոլներուն բարիքին, զաւակներուն որդեծնութեան եւ անոնց դաստիարակութեան։ Ամուսիններուն սէրը եւ զաւակներուն ծնունդը միեւնոյն ընտանիքին անդամներուն միջեւ կը հաստատեն առանձնայատուկ յարաբերութիւններ եւ առաջնահերթ պատասխանատուութիւններ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Նախապաշարումը մտքին խաւա՛րն է. խաւար մը որ աւելի մութ է քան ֆիզիքական խաւարը։ Ուստի, նախապաշարումը ամենամեծ թշնամին եւ արգելքն է ճշմարտութեան։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդիկ երազնե՜ր ուին, մարդիկ բաղձանքներ ունին, անոնք ունին նաեւ յուսախաբութիւններ, զգայախաբութիւններ, պատրանքներ։ Մարդ միշտ կրնայ դիմաւորուիլ անակնկալներով, որոնք կը հակադրեն իրենց երազները, բաղձանքները, դէմ կու գան անոնց եւ արգելք կը հանդիսանան անոնց իրականացման։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնութեան մէջ չկայ որեւէ իր եւ իրողութիւն, որ չունենայ իմաստ մը, նշանակութիւն մը։ Արդարեւ, ամէն ինչ ստեղծուած է նպատակի մը համար, նպատակի մը ծառայելու համար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յաճախ կը խօսինք եւ կը խորհդածենք կեանքի մասին, եւ ասիկա շատ բնական է, քանի որ կեանքը ամէն օր տարբեր հոգեվիճակներով, տարբեր իրավիճակներով կ՚ապրինք։ Ամէն օր որ կ՚ապրինք, կեանքին տարբեր երեսակներովը կը դիմաւորուինք։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնաւ խորհա՞ծ էք սիրելի՜ ընթերցող բարեկամներ. արդեօք սա փոքրիկ թռչունը կրնա՞յ աւելի երջանիկ ըլլալ քան «մեծ» եւ զանազան յատկութիւններով օժտուած մարդը։
Յաճախ պատուհանէն կը դիտեմ դրացի տուներու պարտէզներուն մէջ հազուագիւտ ծառերը. յանկարծ փոքրիկ թռչուն մը կու գայ կը թառի անոնց ճիւղերուն վրայ եւ ուրախ զուարթ կը սկսի գեղգեղել։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Եթէ եղբայրդ քեզի դէմ մեղանչէ, գնայ յանդիմանէ զայն, երբ որ երկուքդ առանձին էք։ Եթէ մտիկ ընէ քեզի՝ եղբայր շահած կ՚ըլլաս։ Իսկ եթէ մտիկ չընէ քեզի՝ հետդ մէկ կամ երկու հոգի եւս առ, որպսէզի -երկու կամ երեք վկաներու բերնով հաստատուի ամէն ամբաստանութիւն-։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ո՜րքան սփոփարար, ո՜րքան մխիթարական, ո՜րքան հանդարտեցուցիչ է Աստուծոյ ապաւինիլ, Աստուծոյ վստահիլ, քանի որ Պետրոս Առաքեալ իր ընդհանրական առաջին նամակին մէջ կ՚ըսէ. «Ձեր հոգերը Աստուծոյ ձգեցէ՛ք, որովհետեւ ինքը կը հոգայ ձեր մասին». (Ա ՊԵՏ. Ե 7)։ Արդարեւ, երբ կ՚աղօթենք եւ կ՚ըսենք «Հայր մեր…», ասիկա կ՚արտայայտէ վստահութիւն մը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդուս կեանքը արարչագործութեան մեծագոյն հանելուկն է։ Ան կրնայ սրբանալ եւ իր աստուածային կոչումին կատարեալ ապացոյցը տալ, բայց կրնայ նաեւ ա՛յնքան վատթարանալ եւ ստորնանալ, որ նոյնիսկ դժոխքին բնակիչներուն զզուելի դառնալու դիրքին մատնուի։ Եւ այս հակադիր բոլոր վիճակները կը պատահին երբեմն նո՛յն մարդուն ժամանակաւոր երկրային կեանքին մէջ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնութեան մէջ տեսնուած շատ մը երեւոյթներ ապացոյցներ եւ լուսաբանութիւններ են տիրող ան մշտնջենաւոր եւ անայլայլելի օրէնքին՝ որով կ՚որոշուի մէկ ուժի մը յաղթութիւնը եւ ուրիշ ուժի մը պարտութիւնը։ Մարդ երբ ուշադրութեամբ դիտէ բնութիւնը, հոն պիտի տեսնէ երեւոյթներ, որոնք կը բացայայտեն զանազան դժուարութիւններու եւ արգելքներու դէմ Բնութեան ցոյց տուած վարուելակերպը՝ որ նման է մարդկային վարմունքին։