ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արարչագործութիւնը պատահական, դիպուածի արդիւնք իրականութիւն մը չէ՛, այլ իմաստութեան արդիւնք, կամքի մը հետեւանքը՝ ուր կը գտնուի Աստուծոյ ծրագիրը։ Արդարեւ, առանց ծրագրի ո՛չ մէկ բան կատարեալ կ՚ըլլայ, քանի որ ամէն արարք իմաստութեամբ պատրաստուած ծրագրի մը համաձայն կը կատարուի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«…կը գնան անոնք, երջանիկ քաղաքին մէջէն, ուրուականներու պէս, իրենց հոգին սեւ տարակոյսի մը մէջ թաթխուած, եւ իրենց աչուըներուն կոպիճին մէջ անհուն ցաւ մը թխմուած»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի հաճոյքը վայելել, զուարճանալ բնական վիճակներ են, քանի որ անոնք կեանքին համեմը եւ սնունդը՝ կեանքի դառնութիւններու եւ նեղութիւններու ամոքի՛չն են։
Բայց ամէն վայելք արժէք կը ներկայացնէ որոշ սահմանի մը մէջ. ինչպէս՝ ազատութիւնը եւ ուժը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հիմա կը զգամ, թէ ինչքա՜ն տարբերութիւն կայ պատմութիւնը կարդալուն եւ ապրելուն միջեւ: Ի՜նչ մեծ տարբերութիւն ցաւը զգալուն եւ այդ ցաւի նկարագրութիւնը գրականութեան մէջ կարդալուն միջեւ. այդ իրականութեան պատճառած ցաւն է, որ կ՚ալեկոծէ մեր հոգիները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արդարութիւնը՝ մարդկային կեանքի ամենէն արժէքաւոր եւ յարգելի առաքինութիւններէն մէկն է։ Մա՛րդ, առանց արդարութեան չի՛ կրնար գոյապահպանել եւ գոյատեւել իր բարոյական էութիւնը եւ ինչո՛ւ չէ՝ իր ամբողջ կեանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայկական գաղութները, աշխարհի տարածքին կամաւոր ձեւով չէ՛ որ հիմնուեցան. մեր ճակատագիրն ու պատմութիւնը իր վերիվայրումներով պատճառ եղաւ, որպէսզի ստեղծուին գաղութներ եւ կազմեն հայկական սփիւռք մը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Բնութեան անյեղլի, անշարժելի օրէնքն է՝ կերպարանափոխութիւնը (metamorphosis)։ Երբ կերպարանքը փոխուի նոյնիսկ, էականը չի՛ փոխուիր. գեղեցիկը՝ նորէ՛ն գեղեցիկ է, ի՜նչ կերպարանք որ ալ ստանայ այն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ կարծիք յայտնեցի այն մասին, որ Հայաստանի մէջ՝ մանաւանդ Երեւանի, բազմաթիւ շէնքեր ու շինութիւններ աւելի քան մի քանի տասնեակ կը շարունակեն մնալ անմարդաբնակ ու անտէր վիճակի մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ուշադրութիւն ըրա՞ծ էք սիրելի՜ ընթերցողներ. բարձր գաղափարներ, խորհրդաւոր ճշմարտութիւններ եւ այն ամէն ինչ որ մեր վրայ կ՚ազդեն եւ մեզ կը տպաւորեն, միշտ վերը կը փնտռենք։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Որպէսզի շփոթութիւն չըլլայ, յայտնենք, որ Պաղտասար Դպիրէն առաջ վստահաբար եղած են քերականութեան հետ կապուած աշխատութիւններ. տպագիր ամենէն հին օրինակներէն մէկն է լեզուաբան, մշակութային գործիչ եւ հրատարակիչ Ոսկան Երեւանցի «Քերականութիւն»ը, որ հրատարակուած է 1666 թուականին։
