Արխիւ

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան վա­ղը աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թեամբ պի­տի մեկ­նի Ա­րա­բա­կան Միա­ցեալ Է­մի­րու­թիւն­ներ։ Ե­րե­ւա­նի պաշ­տօ­նա­կան աղ­բիւր­նե­րու հա­ղոր­դում­նե­րով, Ա­պու Տա­պիի մէջ ան պի­տի մաս­նակ­ցի Հա­յաս­տան-Ա­րա­բա­կան Միա­ցեալ Է­մի­րու­թիւն­ներ ներդ­րու­մա­յին հա­մա­ժո­ղո­վին։

Տատեան վարժարանի «Տիգրան Կիւլմէզկիլ» հանդիսասրահին մէջ աւարտական եւ մրցանակաբաշխութիւն:
Այս տարուան առաջինը դարձաւ Պէզճեան սանուց միութիւնը, որ պիտի ըլլայ յաջորդ տարուան տանտէրը:

Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը ե­րէկ հան­դի­պում մը ու­նե­ցաւ Ֆին­լան­տիոյ Լու­տե­րա­կան-Ա­ւե­տա­րա­նա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ պետ, Թուր­քուի Ար­քե­պիս­կո­պոս Կե­րի Մըք­Քի­նէ­նի հետ։ Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տը մի­ջե­կե­ղե­ցա­կան այ­ցե­լու­թեամբ այս օ­րե­րուն կը գտնուի Ֆին­լան­տիոյ մէջ։

Կա­թո­ղի­կէ Հա­յոց Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան ե­րէկ հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թիւ­նով մը պար­գե­ւատ­րեց աշ­խար­հահռ­չակ լու­սան­կա­րիչ Ա­րա Կիւ­լէ­րը։ Այս­պէս, ի­րեն շնոր­հուե­ցաւ Հայ Կա­թո­ղի­կէից Ար­քե­պիս­կո­պոսա­րա­նի նո­րա­հաս­տատ «Մկրտիչ Պե­շիկ­թաշ­լեան» շքանշա­նը։

Շա­բա­թա­վեր­ջին Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ան­մո­ռա­նա­լի նկար­չու­հի Քրիս­տին Սա­լէ­րիի յի­շա­տա­կին կազ­մա­կեր­պուած միջ­վար­ժա­րա­նա­յին նկար­չու­թեան մրցոյ­թը։ Ինչ­պէս ծա­նօթ է, Քրիս­տին Սա­լէ­րիի մա­հէն վերջ իր հա­րա­զատ­նե­րը հիմ­նե­ցին հիմ­նարկ մը, ո­րու գոր­ծու­նէու­թիւ­նը հե­տա­մուտ է մե­ծա­նուն նկար­չու­հիի յի­շա­տա­կը յա­ւեր­ժաց­նե­լու եւ ա­նոր ժա­ռան­գը սե­րունդ­նե­րուն փո­խան­ցե­լու։

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

Աթ­լան­թա, Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ  Նա­հանգ­ներ: Փետ­րուար 2017: Աթ­լան­թա ե­ղած էր տե­ղա­ցի հնդիկ ժո­ղո­վուր­դին կա­րե­ւոր ոս­տա­նը, երբ Եւ­րո­պա­յէն տար­բեր ազ­գեր սկսան «տե­ղա­ւո­րուիլ» այս շրջա­նը: Ա­մե­րի­կա­յի քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մին՝ 19-րդ դա­րուն, Աթ­լան­թան դար­ձած էր զի­նուո­րա­կան գոր­ծու­նէու­թիւն­նե­րու կեդ­րոն:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ ա­րա­րա­ծը մարմ­նա­ւոր էակ մըն է եւ իր մարմ­նա­կան-նիւ­թա­կան էու­թիւ­նը գո­յա­պահ­պա­նե­լու եւ կա­րե­նալ գո­յա­տե­ւու­թիւ­նը ա­պա­հո­վե­լու հա­մար բնա­կան է, որ նիւ­թա­կան օգ­նու­թեան պա­հանջ­քը զգայ։ Նիւ­թա­կա­նը՝ նիւ­թե­ղէն, թանձ­րա­ցեալ օ­ժան­դակ­նե­րու մի­ջո­ցով է, որ կրնայ տե­ւա­կանց­նել իր մարմ­նա­կան բնու­թիւ­նը։

Տ. Գարեգին Արք. Պեքճեան երէկ Գերմանիա մեկնեցաւ եւ հանդէս եկաւ յայտարարութիւնով մը:
«Պատ­րիար­քի ընտ­րու­թեան հա­մար ձեռ­նար­կուած աշ­խա­տան­քի շրջա­նը իմ կող­մէ պի­տի տա­րուի ե­կե­ղեց­ւոյս աւանդութիւն­նե­րուն հա­մա­պա­տաս­խան: Կը հա­ւա­տամ ու վստահ եմ, թէ այս շրջա­նը պի­տի կա­րե­նանք բո­լո­րել ներդաշնակ եւ հա­մե­րաշխ պայ­ման­նե­րու մէջ եւ բո­լոր պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը ջանք պի­տի չխնա­յեն ի­րենց կա­րե­լին ընե­լու»:

Հա­յաս­տա­նի Յով­հան­նէս Թու­մա­նեա­նի թան­գա­րա­նի ցու­ցաս­րա­հին մէջ բա­ցուե­ցաւ «Թոլս­թո­յը կեան­քի մէջ» խո­րագ­րով ժա­մա­նա­կա­ւոր ցու­ցա­հան­դէ­սը, որ պի­տի շա­րու­նա­կուի մին­չեւ Ապ­րի­լի 25-ը: