Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ի՞նչ է «մա­ռա­խուղ»ը։ Բնու­թեան ա­նո­րա­կե­լի «խա­բե­բան» է ան, որ ո՛չ մար­մին ու­նի, ո՛չ նպա­տակ, ո՛չ գոյն եւ ո՛չ ալ հոտ՝ որ իր յայտ­նու­թիւ­նը ար­դա­րաց­նէ։ Բնու­թեան մէջ չա­րա­դէպ եւ չա­րա­դէտ մի­ջամ­տու­թիւն մը՝ ա­նի­մաստ ու անն­պա­տակ ե­րե­ւոյթ մըն է ան, ան­շուշտ ե­թէ կա­րե­լի է ը­սել ա­նոր «ե­րե­ւոյթ»։

Հա­յաս­տա­նի Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թեան խոր­հուր­դի քար­տու­ղար Եու­րի Խա­չա­տու­րով եւ Ռու­սաս­տա­նի Անվ­տան­գու­թեան խոր­հուր­դի քար­տու­ղար Նի­քո­լայ Փաթ­րու­շեւ վեր­ջին օ­րե­րուն հան­դի­պում­ներ ու­նե­ցան Ե­րե­ւա­նի մէջ։

Խրղը­զիս­տա­նի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Պիշ­քէ­քի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ Եւ­րոա­սիոյ տնտե­սա­կան միու­թեան (ԵԱՏՄ) ան­դամ եր­կիր­նե­րու վար­չա­պետ­նե­րուն ժո­ղո­վը։ Եւ­րոա­սիոյ միջ­կա­ռա­վա­րա­կան խոր­հուր­դի այս ժո­ղո­վին մաս­նակ­ցե­ցաւ նաեւ Հա­յաս­տա­նի Վար­չա­պետ Կա­րէն Կա­րա­պե­տեան։

Թուրքիոյ, Միացեալ Նահանգներու եւ Ռուսաստանի ընդհանուր սպայակոյտի նախագահներուն հանդիպումը ստեղծեց լայն արձագանգ:
Զօրավար Հուլուսի Աքար պաշտօնակիցներուն հետ ընդգծեց, որ տարածքաշրջանէն ներս բոլորի հասարակաց նպատակն է խաղաղութեան հաստատումը:

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, որ ՀԱՅ­ՃԱՐ կը պատ­րաս­տուի մե­ծա­րել մեր հա­մայն­քի ե­րէց սե­րուն­դի ե­րախ­տա­շատ ա­նուն­նե­րէն մին՝ Նշան Եա­ղու­պեա­նը։ Ե­րէկ, հա­ճոյքն ու­նե­ցանք խմբագ­րա­տանս մէջ հիւ­րըն­կա­լե­լու ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի վար­չու­թեան ա­տե­նա­պետ Ժան Կավ­րի­լօ­ֆը, որ մե­զի տե­ղե­կու­թիւն­ներ փո­խան­ցեց այս ծրագ­րին շուրջ։

Գո­հու­նա­կու­թեամբ վե­րա­հա­սու կ՚ըլ­լանք, թէ մեր հա­մայն­քի ար­ժէ­քա­ւոր ե­րի­տա­սարդ­նե­րէն Սա­րին Թաշ­հան ի­րա­ւունք շա­հած է յա­ճա­խե­լու Հա­յաս­տա­նի յա­ռա­ջա­տար կրթա­կան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րէն մէ­կը՝ UWC-ի Դի­լի­ջա­նի գո­լէ­ճը։ Ան ներ­կա­յիս կ՚ա­շա­կեր­տի Կեդ­րո­նա­կան վար­ժա­րան, որ­մէ ա­ռաջ ա­ւար­տած է Ֆէ­րի­գիւ­ղի Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նը։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Մարտ 6-ին, 112 տա­րի ա­ռաջ, 49 տա­րի­քը նոր բո­լո­րած՝ մեր աշ­խար­հէն առ­յա­ւէտ հե­ռա­ցաւ հայ­կա­կան ե­րաժշ­տու­թեան մե­ծար­ժէք վար­պետ­նե­րէն ­Մա­կար Եկ­մա­լեան(1856-1905)։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի Ազգային գրադարանը թափով յառաջ կը տանի իր վիթխարի ժառանգութիւնը թուայնացնելու ուղղեալ բազմակողմանի աշխատանքը:
Տիգրան Զարգարեան երախտագիտութեամբ կ՚ընդգծէ այժմ արժանթինաբնակ Յովսէփ Թահթայի գնահատելի յանձնառութիւնը, որու շնորհիւ կ՚ապահովուին ձեռքբերումներ:

ՄՈՎ­ՍԷՍ ԾԻ­ՐԱ­ՆԻ

Խօս­քը կը վե­րա­բե­րի Վա­հան Ռու­մե­լեա­նի «Քա­ղա­քը» շար­քին, ուր ժա­մա­նա­կա­կից եկ­նա­քեր­նե­րը հրա­վա­ռու­թեան ըն­թաց­քին կը վե­րա­ցար­կուին, ա­նոնց ակն­թար­թա­յին ցո­լա­ցում­նե­րը  կը բե­կուին կրկնե­րե­ւոյթ­նե­րու նման: