Արխիւ

​ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Յու­լիս 6-ին, 195 տա­րի ա­ռաջ, ­Պոլ­սոյ մէջ, հնա­հա­ւաք ու դրա­մա­գէտ ­Պետ­րոս-­Մար­գար Ա­լի­շա­նեա­նի ըն­տա­նե­կան յար­կին տակ ու­րա­խու­թիւն կը տի­րէր։

Ըն­թա­ցիկ տա­րո­ւան Յու­նո­ւար-Յու­նիս ա­միս­նե­րուն Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղ այ­ցե­լած է 5286 զբօ­սաշր­ջիկ, նա­խորդ տա­րո­ւան նոյն ժա­մա­նա­կա­հա­տո­ւա­ծի 4353-ի փո­խա­րէն:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Ա­րեւ­մուտ­քի կա­տա­րած բո­լոր սեղ­մում­նե­րուն դի­մաց Ռու­սաս­տան կը շա­րու­նա­կէ մնալ անդր­դուե­լի: Ան­ցեալ Դեկ­տեմ­բե­րին եր­կի­րը հա­րուա­ծած տնտե­սա­կան «շին­ծու» տագ­նա­պէն ետք Ռու­սաս­տա­նի նա­խա­գա­հը՝ Վլա­տի­միր Փու­թին տնտե­սա­կան տար­բեր ո­լորտ­նե­րու մէջ կա­րե­ւոր եւ ե­րե­ւե­լի բա­րե­նո­րոգ­ման ծրա­գր­­ե­րու զարկ տա­լով կրցաւ «ներծ­ծել» այդ տագ­նա­պի հե­տե­ւանք­նե­րը:
 

Թրքա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեան եւ հա­մա­կարգ­ման գոր­ծա­կա­լու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ իֆ­թա­րի սե­ղան մը կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ Պա­քուի մէջ։

Հա­յաս­տա­նի Փո­խադ­րու­թեան ու կա­պի նա­խա­րար Գա­գիկ Բեգ­լա­րեան Նիւ Եոր­քի մէջ մաս­նակ­ցու­թիւն բե­րաւ ՄԱԿ-ի Տնտե­սա­կան եւ ըն­կե­րա­յին խոր­հուր­դի հո­վա­նա­ւո­րու­թեան ներ­քեւ կազ­մա­կեր­պուած քա­ղա­քա­կան բարձ­րաս­տի­ճան ֆո­րու­մի նա­խա­րա­րա­կան հան­դիպ­ման։

«Հայաստան եւ հայերը Առաջին համաշխարհային պատերազմին»:
Երեւանի մօտ Ֆրանսայի դեսպանատան երդիքին տակ մամլոյ ծանօթացման հաւաքոյթ:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Լի­բա­նա­նեան բա­նա­կի նախ­կին հրա­մա­նա­տար (1984-1988) զօ­րա­վար Մի­շէլ Աուն (80 տա­րե­կան) կը փոր­ձէ քա­ղա­քա­կան նոր օ­րա­կարգ թե­լադ­րել: Աու­նի հիմ­նադ­րած «Ազ­գա­յին ա­զատ հո­սանք» շար­ժու­մին ան­դամ­նե­րը նա­խըն­թաց Չո­րեք­շաբ­թի օ­րուը­նէ սկսեալ բո­ղո­քի հա­ւաք­ներ կը կա­տա­րեն Պէյ­րու­թի տար­բեր շրջան­նե­րուն մէջ:

​Էսաեան սանուց միութեան «Մարալ» երգի-պարի համոյթի հիմնադրութեան 35-ամեակին ձօնուած երէկուան երեկոյթը փայլուն անցաւ:
Լողաւազանի համալիրէն ներս սարքուած ընթրիքի սեղաններուն շուրջ համախմբուած համակիրները յարատեւութիւն մաղթեցին ապագայ գործունէութեան համար:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ կեան­քի ըն­թաց­քին զա­նա­զան դէպ­քե­րու ա­կա­նա­տես կ՚ըլ­լայ, կ՚ապ­րի, կ՚ազդուի ու կը տպա­ւո­րուի, ո՛ր մէ­կը հա­ճոյք, ու­րիշ մէ­կը ցաւ կը պատ­ճա­ռէ. ո՛ր մէ­կը կ՚անց­նի կ՚եր­թա՜յ, ու­րիշ մէ­կը տեղ կը գրա­ւէ մտքին ու սրտին մէկ ան­կիւ­նը, միշտ կը մնայ որ­պէս ան­բու­ժելի վէ՛րք մը…։