ՓԱՌԱՇՈՒՔ ԵՒ ԴԻՊՈՒԿ…

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան հո­գե­ւոր հա­մերգ մը սար­քեց թա­ղի հա­մա­նուն ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ։ Մեծ պա­հոց շրջա­նին զու­գա­դի­պած ե­րե­կոյ­թը ձօ­նուած էր հայ հո­գե­ւո­րա­կա­նու­թեան եւ մտա­ւո­րա­կա­նու­թեան։ Կան­խաւ պէտք է ար­ձա­նագ­րել, որ այս հա­մեր­գը բա­ռին բուն ի­մաս­տով մեր ե­րաժշ­տա­սէր հա­սա­րա­կու­թեան հա­մար ե­ղաւ Ս. Զատ­կի վա­ղա­հաս ըն­ծայ մը։ Փա­ռա­շուք ու դի­պուկ հա­մերգ մըն էր այս մէ­կը, ո­րու ըն­թաց­քին խմբա­վար Ատ­րու­շան Հա­լա­ճեան եւ իր սա­նե­րը հեր­թա­կան ան­գամ պան­ծա­ցու­ցին հայ­կա­կան հո­գե­ւոր ե­րաժշ­տու­թիւ­նը։

Ձեռ­նար­կին ներ­կայ էր նաեւ Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան, ո­րու կող­քին էին Տ. Սա­հակ Եպսկ. Մա­շա­լեան, Կրօ­նա­կան Ժո­ղո­վի Ա­տե­նա­պետ Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան, Տ. Անդ­րէաս Ա. Քհնյ. Յա­կո­բեան, Տ. Գէորգ Ա. Քհնյ. Չը­նա­րեան եւ Տ. Զօհ­րապ Քհնյ. Ճի­վա­նեան։ Մեր ե­րաժշ­տա­սէր­նե­րը ամ­բող­ջու­թեամբ լե­ցու­ցած էին Ս. Վար­դա­նանց ե­կե­ղեց­ւոյ նստա­րան­նե­րը, ուս­տի հա­մեր­գը ար­ժա­նա­ցաւ ան­մի­ջա­կան հե­տաքրք­րու­թեան եւ ամ­բողջ յայ­տա­գի­րը գոր­ծադ­րուե­ցաւ ջերմ մթնո­լոր­տի մը մէջ։ Մաս­նա­կից­նե­րու շար­քին էին նաեւ Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նա­նաց ե­կե­ղեց­ւոյ թա­ղա­յին խոր­հուր­դի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, Մէ­րա­մէթ­ճեան վար­ժա­րա­նի տնօ­րէ­նու­հի Ար­փի Մա­նու­կեան եւ դպրա­պետ Սեդ­րակ Սրկ. Տա­վութ­հան։ Բաց­ման փու­լին ող­ջոյ­նի խօս­քով մը հան­դէս ե­կաւ դպրաց դա­սու նա­խա­գա­հը՝ Տ. Թա­թուլ Ծ. Վրդ. Ա­նու­շեան։

Ներ­կա­նե­րը ջերմ ծա­փա­հա­րու­թիւն­նե­րով ող­ջու­նե­ցին Վար­դա­նանց երգ­չա­խում­բը, ո­րու ե­րէ­կուան եր­գա­ցան­կին վրայ տեղ գտած էին տաս­ն­­հինգ գոր­ծեր։ Լիւ­սի Գահ­վէ­ճիօղ­լուի նուա­գակ­ցու­թեամբ, Վար­դա­նանց երգ­չա­խում­բը մեկ­նա­բա­նեց մեր հո­գե­ւոր եւ ազ­գա­յին ե­րաժշ­տու­թե­նէն շատ խորհր­դան­շա­կան գոր­ծեր, ո­րոնք խոր տպա­ւո­րու­թիւն գոր­ծե­ցին ունկն­դիր­նե­րուն վրայ։ Ատ­րու­շան Հա­լա­ճեա­նի մա­կա­նին ներ­քեւ բո­լո­րը մագ­նի­սա­ցած ունկնդ­րե­ցին Հայ­րա­պե­տա­կան մաղ­թան­քին եւ Ս. Պա­տա­րա­գի զա­նա­զան բա­ժին­նե­րուն։ Յայ­տա­գի­րը հա­մե­մուած էր նաեւ շարք մը օ­տար հե­ղի­նակ­նե­րու գոր­ծե­րով. օ­րի­նակ՝ Վեր­տի, Մո­ցարթ, Հեն­տել եւ Հա­ճիա­քիս։ Հայ­կա­կան գոր­ծե­րու հիմ­նա­կան մա­սին հե­ղի­նակն էր Մեծն Կո­մի­տա­սը։ Ծրագ­րին մէջ ընդգր­կուած էին նաեւ Ա­րա Պար­թե­ւեա­նի, Ժի­րայր Արս­լա­նեան­ցի, Յա­կոբ Ֆըն­տըք­լեա­նի, Նի­կո­ղոս Թաշ­ճեա­նի, Բար­սեղ Աթ­մա­ճեա­նի եւ Բար­սեղ Կա­նա­չեա­նի գոր­ծե­րը։ Երգ­չա­խում­բի մե­նա­կա­տար­նե­րը՝ Գրի­գոր Թէր­զեան, Ա­լիս Շա­հի­նօղ­լու, Յով­սէփ Գու­յում­ճեան, Ա­նի Սա­րա­ճան, Ա­նէթ Մէհ­թէ­րեան, Լի­տիա Տուր­մազ­կիւ­լէր, Լիւ­սի Գահ­վէ­ճիօղ­լու ա­ւել­ցու­ցին ձեռ­նար­կին փայ­լը՝ ի­րենց կա­րո­ղու­թիւն­նե­րով։

Եր­գա­ցան­կի վեր­ջին գործն էր Բար­սեղ Կա­նա­չեա­նի «Նա­նօր»ը, զոր այն­քան լաւ մեկ­նա­բա­նե­ցին Ատ­րու­շան Հա­լա­ճեա­նի սա­նե­րը։

Տ. Ա­րամ Արքեպիսկոպոս Ա­թէ­շեա­նի կող­մէ ար­տա­սա­նուած փակ­ման ու գնա­հա­տան­քի խօս­քէն վերջ երգ­չա­խում­բը եզ­րա­փա­կիչ փու­լին եր­գեց Տէ­րու­նա­կան ա­ղօթ­քը։

Այս առ­թիւ ջեր­մօ­րէն կը շնոր­հա­ւո­րենք Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց Դպրաց Դաս-երգ­չա­խում­բը՝ մաղ­թե­լով յա­րա­տեւ յա­ջո­ղու­թիւն­ներ։