Ընկերա-մշակութային

Հան­գու­ցեալ նկար­չու­հի Քրիս­տին Սա­լե­րիի յի­շա­տա­կին կազ­մա­կեր­պուած միջ­վար­ժա­րա­նա­յին նկար­չու­թեան մրցոյ­թի մրցա­նա­կա­բաշխ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ Մխի­թա­րեան վար­ժա­րա­նի մէջ։ Ծա­նօթ է, որ Քրիս­տին Սա­լե­րիի հա­րա­զատ­նե­րուն կող­մէ հիմ­նուած է հա­մա­նուն հիմ­նարկ մը, որ հե­տա­մուտ է վառ պա­հե­լու ան­մո­ռա­նա­լի ա­րուես­տա­գի­տու­հիին յի­շա­տա­կը։

Ֆէ­րի­գիւ­ղի Ս. Վար­դա­նանց երգ­չա­խում­բը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան փա­ռա­շուք հա­մեր­գով մը հան­դէս ե­կաւ՝ իր հիմ­նադ­րու­թեան 85-ա­մեայ յո­բե­լեա­նին առ­թիւ։ Սա եր­կար ժա­մա­նա­կէ ի վեր սպա­սուած հա­մերգ մըն էր մեր գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րուն տե­սա­կէ­տէ եւ Վար­դա­նանց երգ­չա­խումբն ալ հեր­թա­կան ան­գամ ար­դա­րա­ցուց իր վրայ դրուած յոյ­սե­րը՝ վե­րա­նո­րոգ ե­ռան­դով ու վա­ղե­մի կար­գա­պա­հու­թեամբ։

Վահէ Պէրպէրեան. «Մեր պարտականութիւնն է գոնէ անցեալի յուշերը փոխանցել նոր սերունդին»:
Յայտնի արուեստագէտը ինքզինքը իւրայատուկ հայ մը չի զգար՝ հակառակ որ կը գրէ հայերէն եւ հայկական շրջանակի մէջ է:

Հայ­կա­կան ժո­ղովր­դա­կան ե­րաժշ­տու­թեան ե­րի­տա­սարդ հա­մակ­րե­լի աստ­ղե­րէն Գուր­գէն Տա­պա­ղեան ե­րէկ ե­րե­կո­յեան ան­մո­ռա­նա­լի ե­լոյ­թով մը գրա­ւեց պոլ­սա­հայ ա­րուես­տա­սէր­նե­րու սիր­տը։ Ֆէ­րի­գիւ­ղի Վար­դա­նանց երգ­չա­խում­բի հիմ­նադ­րու­թեան 85-ա­մեա­կին ձօ­նուած յո­բե­լե­նա­կան ձեռ­նարկ մըն էր այս մէ­կը, ո­րով ստեղ­ծուե­ցաւ մեծ ո­գե­ւո­րու­թիւն։

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Ը­սուած խօսք է, թէ ըն­թեր­ցու­մը շար­ժում, հո­գե­շարժ, սրտա­շարժ, կեանք, հա­ղոր­դու­թիւն է. եր­բեմն յու­զում, եր­բեմն վեր­թե­ւում, եր­բեմն վե­րաս­լաց ձգտում, եր­բեմն խա­ղաղ վա­յե­լում, եր­բեմն բո­ղոք ու ընդվ­զում, եր­բեմն խո­կում ու ո­րո­նում, եր­բեմն գիւտ ու եր­ջան­կու­թիւն է։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

​Օ­րերս յայտ­նի դար­ձած են Ար­ցա­խի Շու­շի քա­ղա­քին մէջ գտնուող Վե­րին Մզկի­թին (Վե­րին Ճու­մա­յի) մէջ ի­րա­կա­նա­ցուած հնագի­տա­կան պե­ղում­նե­րուն ար­դիւնք­նե­րը: Պատ­մա­կան այս քա­ղա­քի Վե­րին մզկի­թի տա­րա­ծու­թեան մէջ յայտ­նա­բե­րուած են իս­լա­մա­կան գե­րեզ­մա­նո­ցի մը տա­պա­նա­քա­րե­րը, ո­րոնք կը թուագ­րուին 1905-1906 թուա­կան­նե­րով:

Մխի­թա­րեա­նի ըն­տա­նի­քը ե­րէկ յատ­կան­շա­կան օր մը ապ­րե­ցաւ՝ վար­ժա­րա­նի շրջա­նա­ւար­տից օ­րուան առ­թիւ։ Տա­րե­կան ա­ւան­դա­կան խա­ւի­ծի օ­րը բարձր տրա­մադ­րու­թիւ­նով հա­մախմ­բեց զա­նա­զան սե­րունդ­նե­րէ ըն­թա­ցա­ւարտ սա­նե­րը, ո­րոնք ապ­րե­ցան զի­րար վե­րագտ­նե­լու ու­րա­խու­թիւ­նը։

Ա­ԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

​Գրա­գի­տու­թիւ­նը միայն ուս­ման եւ վկա­յա­կան­ներ ստա­նա­լուն չի՛ վե­րա­բե­րիր, ոչ ալ պաշ­տօն­նե­րու հաս­նե­լու զէն­քե­րէն մին կը հան­դի­սա­նայ, այլ ան ա­ղեր­սուած է կեան­քի բազ­մաբ­նոյթ շեր­տե­րուն եւ ե­րե­ւոյթ­նե­րուն հետ։ Անգ­րա­գի­տու­թեան ու ան­պա­տաս­խա­նա­տուու­թեան իբ­րեւ ար­դիւնք՝ այ­սօր, դժբախ­տա­բար, ա­կա­նա­տես­նե­րը կը դառ­նանք կա­մա­կա­յան հա­ճոյ­քի մը պատ­ճա­ռաւ մա­նուկ­նե­րու ար­հես­տա­կան ընդ­հատ­ման խնդրին՝ վիժ­ման ու ա­պա մա­հուան։

Հա­յաս­տա­նի Սփիւռ­քի նա­խա­րա­րու­թե­նէն ներս ե­րէկ տե­ղի ու­նե­ցաւ՝ «Հայ­կա­կան պատ­մամ­շա­կու­թա­յին ար­ժէք­նե­րը մեր­ձա­ւոր Սփիւռ­քէ ներս» նիւ­թին վե­րա­բե­րեալ քննար­կում մը։ Օ­րուան գլխա­ւոր բա­նա­խօսն էր յու­շար­ձա­նա­գէտ Սա­մուէլ Կա­րա­պե­տեան, որ կը ղե­կա­վա­րէ Հայ­կա­կան ճար­տա­րա­պե­տու­թիւ­նը ու­սում­նա­սի­րող հիմ­նար­կը։

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ Ա­մե­նայն Հա­յոց Կա­թո­ղի­կո­սի օրհ­նու­թեամբ Մայր Ա­թոռ Սուրբ Էջ­միած­նի Հրա­տա­րակ­չա­կան բա­ժի­նը լոյս ըն­ծա­յած է «Վա­ղար­շա­պատ. վան­քե­րը եւ վի­մա­կան ար­ձա­նագ­րու­թիւն­նե­րը» աշ­խա­տու­թիւ­նը՝ հե­ղի­նա­կու­թեամբ վի­մագ­րա­գէտ, պատ­մա­կան գի­տու­թիւն­նե­րու թեկ­նա­ծու Ար­սէն Յա­րու­թիւ­նեա­նի: