Ընկերա-մշակութային

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ֆրան­սա­կան ո­րե­ւէ դե­ղա­րան կամ ա­նու­շա­հո­տե­րով եւ օ­դաո­րա­կիչ նիւ­թե­րով մաս­նա­գի­տա­ցած խա­նութ մը մտնե­լու եւ «հայ­կա­կան թուղ­թ» մը պա­հան­ջե­լու պա­հուն ա­մէն մարդ ան­մի­ջա­պէս կը հասկ­նայ, թէ ին­չի՞ մա­սին է խօս­քը: Papier d’Armé-nie. Այս­պէս կը կո­չուի այն զար­մա­նահ­րաշ թուղ­թը, ո­րուն ֆրան­սա­ցի­նե­րը ծա­նօթ են նա­խան­ցեալ դա­րէն ի վեր: Papier d’Armé-nie-ն այ­սօր կը նկա­տուի աշ­խար­հի ա­մե­նէն հին օ­դի թար­մա­ցու­ցի­չը:

​

ՊԱՅ­ԾԻԿ ԳԱ­ԼԱՅ­ՃԵԱՆ

Իր ա­ւար­տին հա­սաւ ար­դէն Սթոք­հոլ­մի Globe Arena-ի «Եւ­րո­տե­սիլ 2016»ի եզ­րա­փա­կիչ փու­լը, որ հա­կա­ռակ Եւ­րո­պա­յի տա­րած­քին գտնո­ւող­նե­րու քո­ւէար­կու­թեանց, 534 կէ­տե­րով յաղ­թա­նակ ար­ձա­նագ­րեց Ուք­րայ­նան ներ­կա­յաց­նող թա­թա­րա-հայ­կա­կան ար­մատ­նե­րով Ճա­մա­լան՝ Սու­սան­նա Ճա­մալ­դի­նո­վան, իր ե­տին ձգե­լով Աւստ­րա­լիա­յի ներ­կա­յա­ցու­ցիչն ու Ռու­սաս­տա­նը (491): 

Գա­րա­կէօ­զեան Տան տնօ­րէ­նու­թեան նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ շա­բա­թա­վեր­ջին կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ ե­րաժշ­տա­կան մա­րա­թոն մը։ Իր տե­սա­կին մէջ եր­րորդ այս ձեռ­նար­կը կազ­մա­կեր­պուած էր «Բե­մը քեզի կը սպա­սէ… դո՛ւն ալ մաս­նակ­ցէ՛» կար­գա­խօ­սով։ Շիշ­լիի «Քենթ» մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նի բե­մին վրայ այս առ­թիւ տո­ղան­ցե­ցին 154 փոք­րիկ կամ պա­տա­նի ե­րա­ժիշտ­ներ։

Հա­մակ­րե­լի նկար­չու­հի Գա­րին Ճին­ճիօղ­լու ե­րէկ ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դէս մը բա­ցաւ Պէ­յօղ­լուի մէջ։ Ի­տա­լա­կան մշա­կոյ­թի կեդ­րո­նի եր­դի­քին տակ բա­ցուե­ցաւ այս ցու­ցա­հան­դէ­սը, որ ձօ­նուած է Գալ­ֆաեան Տան հիմ­նադ­րու­թեան 150-ա­մեա­կի յո­բե­լեա­նին։

ՏՔԹ. ՅԱԿՈԲ ԱՅՆԹԱՊԼԵԱՆ

​Վեր­ջին քա­նի մը տա­րի­նե­րուն հան­րու­թիւ­նը մեծ ո­գե­ւո­րու­թեամբ ար­շա­ւեց Դի­մա­տետ­րի եւ հա­մա­ցան­ցի մի­ջո­ցով հա­ղոր­դակ­ցե­լու եւ տե­ղե­կու­թիւն քա­ղե­լու:

Հրա­տա­րա­կիչ Օս­ման Քէօ­քէր ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­նա­խօ­սու­թիւ­նով մը հան­դէս ե­կաւ Ս. Յա­կոբ հի­ւան­դա­նո­ցի «Լո­քալ»ին մէջ։

ՊԱՅԾԻԿ ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ

​Ինչ­պէս ա­մէն տա­րի, այս տա­րի եւս Եւ­րո­տե­սի­լի երկր­պա­գու­նե­րը ժա­մադ­րուած էին ի­րենց հե­ռա­տե­սի­լի պաս­տառ­նե­րուն դի­մաց ըմ­բոշխ­նե­լու հե­ռար­ձա­կու­մը Եւ­րո­տե­սիլ մի­ջազ­գա­յին եր­գի մրցոյ­թին։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

​Ան­ցեալ Ապ­րի­լի ա­ռա­ջին օ­րե­րուն Ար­ցա­խի սահ­ման­նե­րուն վրայ չոր­սօ­րեայ ա­նակն­կալ պա­տե­րազ­մը ե­կաւ ան­գամ մը եւս հաս­տա­տե­լու, թէ ի­րա­պէս ազ­գո­վին դժուա­րին պայ­ման­նե­րու մէջ կը գտնուէինք: Լուրջ, նոյն­քան ալ՝ վտան­գա­ւոր:

Սա­մա­թիոյ «Ա­ճա­ռեան» սրա­հին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ Ա­ւե­տիս Ար­զու­մա­նի ա­ռաջ­նոր­դու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած ման­տո­լի­նի դա­սըն­թաց­քի մաս­նա­կից սա­նե­րուն ե­րաժշ­տա­հան­դէ­սը։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

Հան­րա­կառ­քի խճո­ղուա­ծու­թիւ­նը սի­րա­հար զոյ­գին հա­մար ձեռն­տու է կար­ծես: Ա­նոնք կրակ կտրած փաթ­թուած են ի­րա­րու, սի­րոյ ապ­րում­նե­րով խեն­թա­ցած ու գի­նով­ցած, կար­ծես ա­ռան­ձին են բազ­մու­թեան մէջ: