Ընկերա-մշակութային

Անմոռանալի նկարչուհի Քրիստին Սալերիի յիշատակին ձօնուած միջվարժարանային չորրորդ նկարչութեան մրցոյթին եզրափակիչ փուլը:
Թաքսիմի «Փոինթ» պանդոկին մէջ կազմակերպուած մրցանակաբաշխման արարողութեան ընթացքին ստեղծուեցաւ խանդավառ մթնոլորտ:

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Իս­թան­պու­լի Ֆրան­սա­կան պա­լա­տին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ ըն­դու­նե­լու­թիւն մը, ո­րու ըն­թաց­քին նուագ­նե­րով հան­դէս ե­կաւ հռչա­կա­ւոր դաշ­նա­կա­հար Շա­հան Արծ­րու­նի։ Իս­թան­պու­լի մօտ Ֆրան­սա­յի ա­ւագ հիւ­պա­տոս Միւ­րիէլ Տո­մե­նա­քի եւ ա­մուս­նոյն՝ Օ­լի­վիէ Պու­քէի տան­տի­րու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած այս ե­րե­կոյ­թին ներ­կայ գտնուե­ցան Պատ­րիար­քա­կան Ընդ­հա­նուր Փո­խա­նորդ Տ. Ա­րամ Արք. Ա­թէ­շեան եւ Հայ Կա­թո­ղի­կէից Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան։

2015 թուա­կա­նի մթնո­լոր­տին մէջ, Ապ­րի­լի 24-ին առ­թիւ Իս­թան­պու­լի մէջ եւս տե­ղի ու­նե­ցան ո­գե­կոչ­ման ա­րա­րո­ղու­թիւն­ներ։ Ծա­նօթ է, որ քա­նի մը տա­րիէ ի վեր հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թիւն­նե­րու նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ 1915-ի զո­հե­րը կ՚ո­գե­կո­չուին նաեւ Թուր­քիոյ մէջ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետին հրաւէրով Հայաստան մեկնած Ղպտիներու Պատրիարքը հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:
Դեղագործութիւն ուսանելէ վերջ հոգեւոր ասպարէզ նետուած Տ.Տ. Թեւադրոս Բ. մասնագիտացած է փոքրիկներուն կրօնական ուսում ջամբելու նիւթին վրայ: Նորին Սրբութիւնը, որ համաքրիստոնէական ընտանիքէն ներս ունի լուրջ համբաւ, նոր սերունդը կը նտակէ եկեղեցւոյս զարթօնքին գրաւականը:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Լարա Ահարոնեան եւ իր ամուսինը՝ Րաֆֆի Նիզիբլեան Հայաստանի մէջ գործունէութիւն կը ծաւալեն ընկերային տեսանկիւնէն շատ կարեւոր բնագաւառէ մը ներս:
«Մենք աշխատանք կը տանինք սեռերու հաւասարութեան ուղղութեամբ, որովհետեւ օրէնքները հաւասարութիւն կը նախատեսեն բոլորին համար, բայց իրականութեան մէջ ամէն մարդու համար չկան հաւասար հնարաւորութիւններ»:

Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան եւ Ա­մե­նայն Հա­յոց Տ.Տ. Գա­րե­գին Բ. Կա­թո­ղի­կո­սը շա­բա­թա­վեր­ջին Ե­րե­ւա­նի մէջ մաս­նակ­ցե­ցան «Վե­րապ­րած ձե­ռագ­րեր» ցու­ցա­հան­դէ­սի բաց­ման հան­դի­սա­ւոր ա­րա­րո­ղու­թեան։

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Պէյ­րու­թի ծո­վուն մօտ գտնուող Պուրճ Հա­մու­տը Ա­րա Մա­ծու­նեա­նի ծննդա­վայրն է: Ա­նոր խո­նաւ ա­մառ­նե­րով ու անձ­րե­ւոտ ձմեռ­նե­րով հա­սակ ա­ռած քա­նի-քանի սե­րունդ­ներ ար­դէն կը վկա­յեն այս հայ­կա­կան ա­ւա­նին մա­սին:

​Պէշիկթաշի քաղաքապետութեան նախաձեռնութեամբ Ս. Զատկի տօնին առթիւ խանդավառ երաժշտահանդէս:
Ս. Որդւոց Որոտման տաճարի երդիքին տակ Վարդանանց երգչախումբին կողմէ փայլուն կատարումներ:

Ճատ­տէ­պոս­տա­նի «Մեծ ա­կումբ»ին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­ցու­մը կա­տարուե­ցաւ ցու­ցա­հան­դէ­սի մը, ո­րուն զու­գա­հեռ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ նաեւ ա­ճուրդ մը։ Ձեռ­նար­կը կազ­մա­կեր­պուած էր ի նպաստ ԶԻ­ՊԷՉ-ի, «Փա­րոս» ամ­սագ­րի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ոչ միայն այս տա­րուան, այլ նաեւ հե­տա­գայ դա­րե­րու հա­մար մե­ծա­գոյն ի­րա­դար­ձու­թիւն էր 12 Ապ­րի­լին Վա­տի­կա­նի Ս. Պետ­րո­սի տա­ճա­րին մէջ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Սրբա­զան Քա­հա­նա­յա­պե­տին կող­մէ Սուրբ Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի հռչա­կու­մը իբ­րեւ «Տիե­զե­րա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ վար­դա­պե­տ»: Այդ շնոր­հու­մով հայ գրա­կա­նու­թեան վե­րած­ննդեան հիմ­նա­դիր եւ հայ ի­մաս­տա­սի­րու­թեան մտքի գա­գաթ նկա­տուող Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցին դար­ձաւ այն ա­նուն­նե­րէն մէ­կը, ո­րուն տրուե­ցաւ այս խիստ բա­ցա­ռիկ պա­տուա­ւոր կո­չու­մը, որ 2000-ա­մեայ քրիս­տո­նէա­կան պատ­մու­թեան մէջ երեսունվեց ան­ձե­րու տրուած է միայն: