Ընկերա-մշակութային

Նկար­չու­հի Մե­րի Մուն ե­րէկ ե­րե­կո­յեան նոր ցու­ցա­հան­դէս մը եւս բա­ցաւ Պէ­յօղ­լուի մէջ։ Սա քա­ղա­քիս մէջ յայտ­նի ա­րուես­տա­գի­տու­հիին կող­մէ բա­ցուած նոյ­նա­ժա­մա­նակ երկ­րորդ ցու­ցա­հան­դէ­սը կը հան­դի­սա­նայ։ 

Ե­րե­ւա­նի մէջ այս օ­րե­րուն գե­ղա­րուես­տա­սէր­նե­րու ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան ա­ռար­կայ կը դառ­նայ նկա­րիչ Եու­րի Ե­ղիա­զա­րեա­նի «Խաչ­մե­րուկ» խո­րագ­րեալ ցու­ցա­հան­դէ­սը, ո­րու բա­ցու­մը նա­խըն­թաց օր տե­ղի ու­նե­ցաւ Նկա­րիչ­նե­րու տան եր­դի­քին տակ։ Հա­յաս­տա­նի Նկա­րիչ­նե­րու միու­թեան ան­դամ Եու­րի Ե­ղիա­զա­րեան այս ցու­ցա­հան­դէ­սը բա­ցած է 2015-ի տա­րե­լի­ցին շրջագ­ծով եւ ձեռ­նար­կը պի­տի շա­րու­նա­կուի մին­չեւ Նո­յեմ­բե­րի 19-ը։

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

Նո­յեմ­բեր 9-ին, 136 տա­րի ա­ռաջ, հայ կա­թո­ղի­կէ­նե­րու ազ­գայ­նա­կան ուղ­ղու­թեան տէր մե­ծա­թիւ խումբ մը, պատ­մա­կան նշա­նա­կու­թեամբ կա­րե­ւոր քայլ մը նե­տե­լով՝ ո­րո­շեց վե­րա­դառ­նալ Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ մայր գիր­կը։

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Քուէյթի հետ նոյնացած հայ ազգային-հասարակական գործիչը հեղինակած է ուշագրաւ գործ մը, որ կ՚արժանանայ անմիջական հետաքրքրքութեան:
Կիրակոս Գույումճեան. «Միջին Արեւելքի մէջ տնտեսական եւ քաղաքական փայլուն ապագայի մը տեսլականը չեմ տեսներ»:

Գա­նա­տա­յի հե­ղի­նա­կա­ւոր George Weston recital հա­մեր­գաս­րա­հին մէջ վերջերս տե­ղի ու­նե­ցաւ Թո­րոն­թո­յի սիմ­ֆո­նիկ նո­ւա­գա­խում­բի «Մի՛ մոռ­նար զիս» խո­րագ­րով հա­մեր­գը՝ նո­ւի­րո­ւած 100-րդ ­տա­րե­լի­ցին: Նո­ւա­գա­խում­բին հետ ե­լոյթ ու­նե­ցաւ աշ­խար­հահռ­չակ սոփ­րա­նօ Յաս­միկ Պա­պեան ու ջու­թա­կա­հա­րու­հի Նու­նէ Մե­լի­քեան:

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԵ­ՐԵԱՆ

Ու­ղե­ղը վի­րա­հա­տե­լու հա­մար բժիշկ­նե­րը կա­րի­քը ու­նին տես­նե­լու նուրբ ման­րա­մաս­նու­թիւն­ներ՝ փոքր ծա­ւա­լով: Փոքր քա­մե­րա մը կրնայ ու­ղե­ղին մէ­ջէն առ­նել 3 տա­րա­ծու­թեամբ (3 տի.) նկար­ներ, ո­րոնք վի­րա­բոյժ­նե­րուն թոյլ կու տան տես­նել բար­դու­թիւն­նե­րը, ինչ որ կը մղէ ա­ւե­լի ա­րագ, ա­պա­հով քայ­լե­րու դի­մե­լու:

ՅԱ­ԿՈԲ ՎԱՐ­ԴԻ­ՎԱ­ՌԵԱՆ

Ե­րե­ւա­նի Պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի Աս­տուա­ծա­բա­նա­կան կաճառին մէջ, կա­տա­րուե­ցաւ վե­րա­բա­ցու­մը «Ա­ճե­մեան» գրա­դա­րա­նին: Մաս­նա­գի­տա­կան կեդ­րոն մըն էր, որ ե­րախ­տա­շատ հո­գե­ւո­րա­կա­նը կը կա­տա­րէր այս հիմ­նար­կին նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ, Խորհր­դա­յին կար­գե­րու փլու­զու­մէն ան­մի­ջա­պէս ետք, Եր­րորդ Հան­րա­պե­տու­թեան ա­ռա­ջին օ­րե­րուն հո­գե­ւոր կրթու­թեան ճա­նա­պարհ մը ցոյց տա­լու հա­մալ­սա­րա­նա­կան մեր ու­սա­նող­նե­րուն հա­մար:

Tütün Deposu-ի մէջ եզակի ցուցահանդէս մը, որու առթած տպաւորութիւնները պայմանաւորուած են քաղաքներով:
Նկարչուհի Մերի Մուն հերթական անգամ գեղարուեստասէրներուն կը ներկայանայ իսկապէս յատկանշական ստեղծագործութիւններով:

Անց­նող շա­բա­թա­վեր­ջը ա­պա­հո­վա­բար յի­շար­ժան պի­տի մնայ լի­բա­նա­նա­հա­յու­թեան կեան­քին մէջ՝ շնոր­հիւ Կիւմ­րիի ԳՈ­ՀԱՐ ե­րաժշ­տա­խում­բին պար­գե­ւած ե­րաժշ­տա­կան մեծ ու ո­րա­կեալ մա­տու­ցու­մին:

​ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Նո­յեմ­բեր 4-ին, 123 տա­րի ա­ռաջ, վաթ­սուն տա­րե­կան հա­սա­կին, Պոլ­սոյ ոս­տի­կա­նա­կան կեդ­րո­նի մը մէջ՝ վախ­ճա­նե­ցաւ հայ հո­գե­ւո­րա­կա­նու­թեան իւ­րա­յա­տուկ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ մը, որ ինչ­պէս իր ժա­մա­նա­կա­կից­նե­րուն, նոյն­պէս եւ հե­տա­գայ սե­րունդ­նե­րու յի­շո­ղու­թեան մէջ, Խո­րէն Նար­պէյ գրչա­նունով, մնա­յուն տեղ գրա­ւեց իբ­րեւ հայ ժո­ղո­վուր­դի ար­ժէ­քա­ւոր, այ­լեւ վի­ճա­յա­րոյց դէմ­քե­րէն մէ­կը։