Ընկերա-մշակութային

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Պէյ­րու­թի ծո­վուն մօտ գտնուող Պուրճ Հա­մու­տը Ա­րա Մա­ծու­նեա­նի ծննդա­վայրն է: Ա­նոր խո­նաւ ա­մառ­նե­րով ու անձ­րե­ւոտ ձմեռ­նե­րով հա­սակ ա­ռած քա­նի-քանի սե­րունդ­ներ ար­դէն կը վկա­յեն այս հայ­կա­կան ա­ւա­նին մա­սին:

​Պէշիկթաշի քաղաքապետութեան նախաձեռնութեամբ Ս. Զատկի տօնին առթիւ խանդավառ երաժշտահանդէս:
Ս. Որդւոց Որոտման տաճարի երդիքին տակ Վարդանանց երգչախումբին կողմէ փայլուն կատարումներ:

Ճատ­տէ­պոս­տա­նի «Մեծ ա­կումբ»ին մէջ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­ցու­մը կա­տարուե­ցաւ ցու­ցա­հան­դէ­սի մը, ո­րուն զու­գա­հեռ կազ­մա­կեր­պուե­ցաւ նաեւ ա­ճուրդ մը։ Ձեռ­նար­կը կազ­մա­կեր­պուած էր ի նպաստ ԶԻ­ՊԷՉ-ի, «Փա­րոս» ամ­սագ­րի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թեամբ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ոչ միայն այս տա­րուան, այլ նաեւ հե­տա­գայ դա­րե­րու հա­մար մե­ծա­գոյն ի­րա­դար­ձու­թիւն էր 12 Ապ­րի­լին Վա­տի­կա­նի Ս. Պետ­րո­սի տա­ճա­րին մէջ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Սրբա­զան Քա­հա­նա­յա­պե­տին կող­մէ Սուրբ Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցիի հռչա­կու­մը իբ­րեւ «Տիե­զե­րա­կան ե­կե­ղեց­ւոյ վար­դա­պե­տ»: Այդ շնոր­հու­մով հայ գրա­կա­նու­թեան վե­րած­ննդեան հիմ­նա­դիր եւ հայ ի­մաս­տա­սի­րու­թեան մտքի գա­գաթ նկա­տուող Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցին դար­ձաւ այն ա­նուն­նե­րէն մէ­կը, ո­րուն տրուե­ցաւ այս խիստ բա­ցա­ռիկ պա­տուա­ւոր կո­չու­մը, որ 2000-ա­մեայ քրիս­տո­նէա­կան պատ­մու­թեան մէջ երեսունվեց ան­ձե­րու տրուած է միայն:

Յով­հան­նէս Այ­վա­զովս­կիի եւ հայ­կա­կան ա­ռա­ջին տպա­գիր Աս­տո­ւա­ծա­շուն­չի յո­բե­լեան­նե­րը պի­տի նե­րա­ռո­ւին UNISCO-ի յո­բե­լեան­նե­րու ցան­կին մէջ: «Արմէնփրէս»ի հաղորդումով, այս մա­սին, յայտ­նած են Հայաստանի Մ­շա­կոյ­թի նա­խա­րա­րու­թեան հա­սա­րա­կայ­նու­թեան հետ կա­պե­րու բա­ժ­նէն:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

«Յուշ» ընկերութիւնը շուրջ երկու տարիէ ի վեր համացանցի վրայ կը զետեղէ աշխարհի հայկական գերեզմաններուն, խաչքարերուն եւ յատկանշական վայրերուն մասին տեղեկութիւններ:
Տքթ. Միհրան Վարդանեան Օքսֆորտի համալսարանէն Հայաստան վերադառնալէ վերջ ձեռնարկած է շատ հետաքրքրական ու եզակի գործունէութեան:

Ա­նի Յով­սէ­փեա­նի թղթակ­ցու­թիւ­նը.-
2015-ի ոգեկոչումներուն շրջագծով ձեռնարկ մը Մարսէյլի Սէն Վիքթորի պատմական եկեղեցւոյ մէջ:
Սահակ-Մեսրոպ երգչախումբին փառաշուք ելոյթը՝ Խաչիկ Եըլմազեանի մականին ներքեւ:

Նկա­րիչ Ա­րէտ Կը­ճըր ներ­կա­յիս բա­ցած է իր ան­հա­տա­կան երկ­րորդ ցու­ցա­հան­դէ­սը։  «Ընդ հուր եւ ընդ սուր» խո­րագ­րեալ ցու­ցա­հան­դէ­սը ե­րէկ ե­րե­կո­յեան բա­ցուե­ցաւ Ղա­լա­թիոյ «Էօք­տէմ եւ Այ­քութ» գե­ղա­րուես­տաս­րա­հին մէջ։ Մին­չեւ 9 Մա­յիս բաց պի­տի մնայ այս ցու­ցա­հան­դէ­սը, որ կ՚ընդգր­կէ Ա­րէտ Կը­ճը­րի վեր­ջին շրջա­նի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թիւն­նե­րը։ 

​Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Յովհաննէս Թէքկէօզեան. «Ես շատ բան կը սորվիմ իմ իսկ գրածներուս շնորհիւ, ունիմ գործերս գնահատելու, չափելու ձեւ մը»:
Իր ստեղծագործած վէպը թրքերէնի թարգմանուած հեղինակը Երեւանի մէջ հարցազրոյց մը տուաւ ԺԱՄԱՆԱԿ օրաթերթին:

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան մեր ե­րաժշ­տա­կան աշ­խար­հի ար­ժէ­քա­ւոր ա­նուն­նե­րէն սոփ­րա­նօ Նա­թա­լի Պօ­ղո­սեան ե­լոյ­թով մը հան­դէս ե­կաւ Էլ­մա­տա­ղի Նոթ­րը Տամ Տը Սիոն ֆրան­սա­կան լի­սէի դահ­լի­ճին մէջ։ «Ծո­վափ­նե­րէն տպա­ւո­րու­թիւն­ներ» խո­րագ­րեալ այս ե­րաժշ­տա­հան­դէ­սը նա­խա­տե­սուած էր թա­տե­րա­կան շա­նի ձե­ւա­չա­փին մէջ, տա­ւի­ղի նուա­գա­հան­դէ­սով հան­դերձ։