ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վաղուան Ճաշու ընթերցուածները հետեւեալներն են.
Եսայիի մարգարէութենէն 58.13-59.7:
Պօղոս առաքեալին Տիմոթէոսին ուղղած առաջին նամակէն 4.12-5.10:
Յովհաննէսի Աւետարանէն 3.13-21:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Դարերու վաղեմութեամբ փաստ մըն է, թէ երաժշտութիւնը կրնայ փոխել մարդոց տրամադրութիւնը, գրգռել զգացումները ու նոյնիսկ մղել արտասովոր հոգեվիճակներու։ Կան նաեւ այնպիսի զգացումներ, որոնք միայն երաժշտութեամբ կ՚արթննան։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Աշխարհի՝ իրարմէ հեռու երկու վայրերու մէջ այսօր միլիոնաւոր մարդիկ հրաժեշտ կու տան երկու արուեստագէտներու, զանազան մեծութեան երկու աստղերու, որոնք կեանքէն հեռացան երկու օրուան տարբերութեամբ: Անոնք են՝ իտալացի աշխարհահռչակ դերասանուհի՝ Ճինա Լոլոպրիճիտա եւ վրացի ականաւոր դերասան, երգիչ՝ Վախթանգ Քիքապիծէ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Անզէն աչքով անգամ տեսանելի է՝ ոչ միայն Արցախը կը գտնուի շրջափակումի մէջ, այլեւ Հայաստանը: Հայաստանի կացութիւնը առաւել քան լուրջ է: Ազգակործան իշխանութիւնը երկիրը անդադար կը պահէ ցնցումներու մէջ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ան ամէն անգամ ծածուկ կը բանայ գաղտնարանը: Սեւ արկղի մը մէջ պահած է իր բոլոր բացթողումները: Ոմանց համար ակնյայտ, շատերու համար անհաւատալի:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Այտա Ազնաւուր՝ Շարլ Ազնաւուրին քոյրը, Ժորժ Կառվարենցի այրին, օրերս բոլորեց 100-ամեակը: Յատկանշական այս յոբելեանը հայուհին նշած է իր առանձնատան մէջ, ուր կը բնակի միայնակ՝ օգնական-խնամակալին հետ, քովը միշտ սիրելի շունն է՝ ծերութեան իր հաւատարիմ ուղեկիցը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
«Քու վարդի հետ անցուցած ժամանակն է, որ աւելի կարեւոր կը դարձնէ զայն՝ քան միւսները», ըսաւ Փոքրիկ իշխանը:
«Մարդիկ մոռցած են այս ամենակարեւոր ճշմարտութիւնը։ Բայց դուն պէտք չէ մոռնաս։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Աւելի քան 100 տարի առաջ՝ 1922 թուականին Պոլսոյ մէջ կը տպագրուի արժէքաւոր գիրք մը՝ գերմանացի աշխարհահռչակ երգահան, խմբավար, երաժշտական քննադատ եւ մանկավարժ Ռոպերթ Շումանի (1810-1856թթ.) խորհուրդները երիտասարդ երաժիշտներուն:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Վաղուան Ճաշու ընթերցուածները հետեւեալներն են.
Եսայիի մարգարէութենէն 54.1-13:
Պօղոս առաքեալին Տիմոթէոսին ուղղած առաջին նամակէն 1.1-11:
Յովհաննէսի Աւետարանէն 2.1-11:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Ամերիկացիները յայտնի են որպէս խիզախ եւ համարձակ ըլլալով, ֆրանսացիները՝ որպէս վիպապաշտ, իսկ անգլիացիները՝ որպէս սառնասիրտ: Հաւաքականութեան մը մէջ լալը առհասարակ ողջունելի չէ, բացառութիւնները յարգելի, անշուշտ։
