Լրահոս

Կար­սե­ցի գրող Ի­սա Եըլ­մազ վեր­լու­ծեց Կար­սի պատ­մա­կան յու­շար­ձան­նե­րու այժ­մու կա­ցու­թիւ­նը։ Ան նշեց, թէ քա­ղա­քը իր պատ­մա­կան մի­ջա­վայ­րով անգտա­նե­լի գանձ մըն է շար­ժա­րուես­տի ու գրա­կա­նու­թեան տե­սա­կէ­տէ, սա­կայն դժբախ­տա­բար ա­նոնք բար­ձի­թո­ղի վի­ճա­կի մէջ կը գտնուին այժմ։

Զի­նեալ ու­ժե­րու նախ­կին գնդա­պետ Տուր­սուն Չի­չէք, որ ներ­կա­յիս դար­ձած է ՃՀՓ­-ի ե­րես­փո­խան, խոս­տո­վա­նե­ցաւ, որ բա­նա­կը 2000-ա­կան­նե­րու սկիզ­բէն հա­մա­ցան­ցա­յին յա­տուկ կայ­քեր հաս­տա­տած էր՝ նպա­տակ ու­նե­նա­լով վար­կա­բե­կել ԱՔ կու­սակ­ցու­թիւ­նը եւ ա­նոր կող­մէ հիմ­նուած կա­ռա­վա­րու­թիւն­նե­րը, ինչ­պէս նաեւ հա­յե­րը, քիւր­տերն ու Ֆեթ­հուլ­լահ Կիւ­լէ­նի շար­ժու­մը։

«Իս­լա­մա­կան պե­տու­թիւն» ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման զի­նեալ­նե­րը ա­կա­նա­պա­տած են Սու­րիոյ տա­րած­քին գտնուող Փալ­մի­րա հնա­գոյն քա­ղա­քին ա­ւե­րակ­նե­րը։ Ըստ հա­սած լու­րե­րու, ա­կան­ներ տե­ղադրուած են հնա­գոյն յու­շար­ձան­նե­րու, ինչ­պէս նաեւ հռո­մէա­կան ամ­փի­թատ­րո­նին շուրջ։

Ֆո­թոլ­րագ­րող Ա­րա Կիւ­լէ­րի լու­սան­կար­նե­րով ճո­խա­ցած կեն­սագ­րա­կան հա­տո­րը վեր­ջերս լոյս տե­սաւ «Ֆո­թոկ­րա­ֆէ­վի» հրա­տա­րակ­չա­տու­նէն՝ «Աչք մը, մե­քե­նայ մը եւ ի­րա­կա­նու­թիւն» խո­րագ­րով։

Հրա­ւի­րուած ըլ­լա­լով կազ­մա­կեր­պիչ­նե­րուն կող­մէ, ԺԱ­ՄԱ­ՆԱԿ-ի գլխա­ւոր խմբա­գիր Ա­րա Գօ­չու­նեան ե­լոյթ մը ու­նե­ցաւ շա­բա­թա­վեր­ջին Փա­րի­զի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած հա­ւա­քոյ­թին ըն­թաց­քին։ Ստո­րեւ կը ներ­կա­յաց­նենք իր խօս­քին բնա­գի­րը, զոր ան ո­րոշ յա­պա­ւում­նե­րով ներ­կա­յա­ցուց՝ տե­ղա­ւո­րուե­լու հա­մար կլոր սե­ղա­նի ժամ­կէտ­նե­րուն մէջ։

Սիսի երբեմնի կաթողիկոսարանի սեփականութեան իրաւունքի վերադարձման ակնկալութեամբ բացուած դատը կը շարունակէ առաջնահերթօրէն զբաղեցնել հայկական հանրային կարծիքի օրակարգը:
Թուրքիոյ սահմանադրական ատեանը կարգ մը ապացոյցներ ունենալ փափաքած է, անթիլիասի կողմէ կատարուած դատական նախաձեռնութեան կապակցութեամբ:
Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Տ.Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսը շաբաթավերջին բացայայտումներ ըրաւ Փարիզի մէջ:
 

Նախ­կին նա­խա­գահ Սիւ­լէյ­ման Տէ­մի­րէլ շա­բա­թա­վեր­ջին հո­ղին յանձ­նուե­ցաւ իր ծննդա­վայ­րին՝ Սպարթայի Իսլամ­գիւղին մէջ, ուր  պիտի կառուցուի յուշադամբան մը։ Ան­ցեալ շա­բաթ ան կնքած էր իր մահ­կա­նա­ցուն յա­ռա­ջա­ցած տա­րի­քին մէջ։

Ա­տա­նա­յի մէջ վե­րա­նո­րո­գու­թեան վեր­ջին հանգ­րուա­նին հա­սած է Վահ­կա­յի բերդն ու ե­կե­ղե­ցին։ Յայտ­նի կը դառ­նայ, որ այս տա­րուան ա­ւար­տին մօտ ար­դէն վեր­ջա­ցած պի­տի ըլ­լան Կի­լի­կիոյ հա­յոց թա­գա­ւո­րու­թեան խորհրդան­շան­նե­րէն մին հան­դի­սա­ցող հռչա­կա­ւոր այս բեր­դին վե­րա­նո­րո­գու­թիւ­նը, որ կը շա­րու­նա­կուի եր­կու տա­րիէ ի վեր։

Պել­ժիոյ Վար­չա­պետ Շարլ Մի­շէլ իր երկ­րի խորհր­դա­րա­նին մէջ 1915-ին վե­րա­բե­րեալ քննար­կում­նե­րուն ըն­թաց­քին յայ­տա­րա­րած էր, թէ կա­տա­րուա­ծը ցե­ղաս­պա­նու­թիւն մըն է։ Ինչ­պէս այլ պա­րա­գա­նե­րուն, Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րա­րու­թիւ­նը չու­շա­ցուց իր յայ­տա­րա­րու­թիւ­նը՝ շա­րու­նա­կե­լով իր ժխտո­ղա­կա­նու­թեան քա­ղա­քա­կա­նու­թիւ­նը։

​Հռո­մէա­կան Ե­կե­ղեց­ւոյ Քա­հա­նա­յա­պետ Ֆրան­սիս­քոս Ա. Պա­պը կի­րակ­նօ­րեայ Ս. Պա­տա­րա­գի ըն­թաց­քին մե­ղադ­րեց աշ­խա­րի մեծ տէ­րու­թիւն­նե­րը՝ 20-րդ դա­րու ըն­թաց­քին տե­ղի ու­նե­ցած կո­տո­րած­նե­րը կան­խե­լու աշ­խա­տան­քին մէջ ձա­խո­ղել­նուն հա­մար։