ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Լիբանանի ընդհանուր իրավիճակին հետեւողներուն համար աւելի քան յստակ սկսած է դառնալ, որ Լիբանանը ոչ միայն տնտեսական լուրջ խնդիրներ ունի, այլեւ ունի սխալ կառավարման հիմնահարց։ Երկար տարիներու ընթացքին, համայնքային կապուածութիւններու պատճառով, նաեւ պաշտօնները համահաւասար կերպով բաժնելու պարտադրանքին ականջ տալով՝ երկիրը կորսնցուցած է լուրջ եւ ճիշդ կառավարում մը իրականացնելու հիմնադրոյթներէն։
ՄԵԹՐ ԳԱՍՊԱՐ ՏԷՐՏԷՐԵԱՆ
1993 թուականին, աւելի քան քառորդ դար առաջ, ԱՄՆ-ի մէջ լոյս տեսաւ ամերիկեան Odonian հրատարակչատունէն, ամերիկահայ միջազգային հրապարակագիր Դաւիթ Պարսամեանի հարցազրոյցներու մէկ հաւաքածուն՝ ամերիկացի բազմահմուտ լեզուագէտ եւ յառաջապահ հրապարակախօս Նօամ Չոմսքիի հետ՝ «Փոքրաթիւ բարգաւաճները եւ մեծաթիւ անհանգիստները» (“The Prosperous Few and the Restless Many”) վերնագրով, իսկ հատուածներէն մէկը կրէ “The New Global Economy” վերնագիրը, այնտեղ Չոմսքի ունի մարգարէական կանխատեսութիւններ եւ դիտարկումներ, եւ անհերքելի փաստեր, այն մասին թէ՝ «Համաշխարհայնացում»ը (Globalization, Mondialisation) Կապիտալիզմի (դրամատիրութեան) զարգացման գագաթնակէտը, կամ՝ ուժին անգերազանցելի մակարդակին հետեւանքը չէր… (ինչպէս բարբառեցաւ ամերիկեան իմփերիալիզմի (կայսերականութեան) վարձկան կաչաղակ Ֆրանսիս Ֆուքոյաման, որ «աւետեց՝ Սոցիալիզմի վերջնական պարտութիւնը, Կապիտալիզմի ջախջախիչ յաղթանակը եւ ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ ՎԱԽՃԱՆԸ… Սովետական Միութեան ինքնալուծարումով) այլ՝ Կապիտալիզմի միջնաբերդ՝ ամերիկեան իմփերիալիզմի մայրամուտին կամ վայրէջքին… զոր բացայայտած էր ԱՄՆ-ի նախագահ Ռիչըրտ Նիքսըն՝ 1971 թուականին… 2008-ին պայթած Կապիտալիզմի կառուցուածքային ճգնաժամէն 37 տարիներ առաջ, եւ՝ Սովետական Միութեան ինքնալուծարումէն քսան տարիներ առաջ արդէն…։
Պատրաստեց՝ ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ
Յուշագրութիւններէ եւ առտնին ծառայութեան գիրքերէ մինչեւ նկարազարդ հմայիչ վէպեր, մեր թերութիւններու եւ ոչ կատարեալ ըլլալու մասին գրելը երբեք այնքան ժողովրդական չէ եղած: Փիլիսոփաներ, մտաւորականներ եւ գրողներ այսօր տարբեր մօտեցումներով եւ չափանիշներով կ՚արծարծեն ձախողութիւնը՝ միշտ ուղղելով հետեւեալ հարցումը. «Բայց կրնա՞յ ձախողիլը երբեւէ յաջողութիւն ըլլալ»:
ԱՆԱՀԻՏ ԿՕՇԿԱՐԵԱՆ
1992 թուականին Պարսելոնայի մէջ կայացած Ամառնային ողիմպիական խաղերու օրհներգը դարձաւ համաշխարհային երաժշտական տարբեր աշխարհներու երկու հսկաներու՝ Մոնսերաթ Քապալիէի եւ Ֆրետի Մերքիւրիի համատեղ «Պարսելոնա» երգը։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Արցախի աղաման է, արի՛, քուրօ ճան, չե՞ս ուզում առնես:
Գառնիի մուտքին մօտ, կրպակի մը սեղանին ետին կեցած կը կանչէր զիս ծախողը:
ՍԱՐԳԻՍ ՓՕՇՈՂԼԵԱՆ
Մարդ արարածը ամբողջութիւն մըն է՝ շունչի, յոյզի եւ միտքի:
Չարենցի մէկ երկարաշունչ բանաստեղծութիւնը (76 տող) «ԽՈՀ» խորագրի տակ, կը սկսի այսպէս.- «Ես մարդ եմ, պոէտ ու քաղաքացի»:
Ս. ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ
Թէ նշանաւոր Արքիմետէսի «Էվրեքա» բացագանչութիւնը իրմէ ետք քանի՞ անգամ հնչած է՝ վստահաբար հաշիւը պահող չէ եղած, ու եթէ անունս ալ աւելնայ այդ ցանկին վրայ, վստահաբար մեծ գիտնականին հոգը պիտի չըլլայ։
Ըսեմ, թէ քանի մը օր առաջ ի՛նչ պատահեցաւ, որ ժպրհեցայ անունս արձանագրել այդ ցանկին վրայ։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Ճի՞շդ է, թէ մարդը մարմինէ ու հոգիէ բաղկացած է։
Պատասխան. Այո, մարդը բաղկացած է ֆիզիքական մարմինէ եւ անմահ հոգիէ։ Մարդը շնչաւոր, միանգամայն՝ հոգեւոր էակ մըն է։
ՀՐԱԿ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
Թուրքիա ժամանած Հայաստանի քաղաքացիներու մասին յօդուածաշարքիս կը սկսիմ խնդրի ակունքներէն։ Նախքան յաջորդ յօդուածով քննելը, թէ ինչո՞ւ յատկապէս դէպի Թուրքիա, կ՚արժէ հարց տալ՝ ինչո՞ւ արտագաղթ։
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Ինչո՞ւ համար Եսային որպէս վկայ կը բերէ:
Պատասխան. Երկու պատճառով.
