ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ահաւասի՛կ «կեղծ հերոս» մը՝ Փանջունին, երեւակայական տիպար մը, որ երգիծաբան Երուանդ Օտեան ստեղծած է իր շուրջի մարդիկը դիտելով։ Անոր թերութիւնները, տկարութիւնները պատկերացնելու համար սկսած է ներկայացնել իր մանկութենէն՝ ուսումնասիրելով եւ բացայայտելով անոր կեանքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջին տասնամեակին, մանաւանդ շատ մը երիտասարդներու մօտ յատուկ սէր մը ծնունդ առած է քննադատութեան հանդէպ, սխալ այն ըմբռնումով, որ քննադատող անձը կրնայ հանրութեան կողմէ որպէս «գիտուն» կամ «իմաստուն» դիտուիլ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքը միշտ «յղի» է անակնկալ դէպքերու, եւ ուրեմն կեանքը անվերջ երկունք մըն է։ Երկունք, քանի որ կեանքը ցաւի, նեղութիւններու, դժուարութիւններու, անգութ ուժերու եւ մահուան դէմ պայքար մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի մէջ կայ խումբ մը, որ կը կարծէ, թէ սփիւռքահայերը թշնամութիւն եւ ատելութիւն ունի Մայր Հայրենիքի նկատմամբ։ Սակայն ցաւալին այն է, որ սփիւռքահայերուն կողքին շատ մը տեղացի հայեր եւս այդ ախտէն կը տառապին եւ Հայաստանը կը դիտեն որպէս «յետամնաց» երկիր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հաւանաբար զարմանալի թուի, սակայն աշխարհի մէջ պսակուող զոյգերուն 80 առ հարիւր տոկոսը սիրահարածներ չեն, որովհետեւ ամուսնութեան պարագային եւս չափանիշները փոփոխուած են եւ սէրը մնացած է յատուկ հեքիաթներուն մէջ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կը պատահի օր մը, որ երեք եղբայր երջանկութիւնը կը տեսնեն փոսի մը մէջ։
Եղբայրներէն մին կը մօտենայ երջանկութեան եւ դրամ կը խնդրէ անկէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այնպէս ինչպէս այսօր, նոյնպէս անցեալին ընկերութիւնները մի՛շտ մերժած ու օտարած են բոլո՛ր այն անձերը, որոնք ուզած են սեռափոխուիլ եւ կամ յատուկ հետաքրքրութիւն ու սէր ունեցած են նոյն սեռին նկատմամբ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ի հեճուկս ուրիշի մը վնասուած ըլլալուն՝ մէկու մը տիրացած արժէքները եւ այդ մէկուն ուրիշի մը առանց վնաս պատճառելու տիրացած արժէքները զանազանել՝ ազատութեան եզրին ամենէն կարեւոր հարցն է»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ մեր յօդուածներուն մէջ խօսած ենք անցեալին ունեցած կարեւորութեան մասին եւ յայտնած մեր սէրը անցեալի նկատմամբ՝ ուր համեմատած ներկայի աւելի առողջ ու գիտակից սերունդ մը ունեցած ենք:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սորվելու ամենամեծ արգե՛լքն է գիտնալ կարծել։ Մարդ երբ ինքզինք «ամենագէտ» կարծէ, նաեւ կարծէ, թէ իր գիտցածները ամբողջ գիտութիւնն է, սորվելու եւ գիտնալու համար քայլ մը իսկ չի կրնար յառաջանալ եւ կը բաւարարուի միա՛յն իր գիտցած կարծածներով։
