ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաջողութեան ճամբուն վրայ դժուարութիւնները անխուսափելի են, սակայն, պէտք է լաւապէս հասկնալ, թէ այս սխալները արդիւնք են արտաքին հանգամանքներու, թէ ոչ սեփական հոգեբանութեան, որովհետեւ դժուարութիւններու մեծամասնութիւնը արտաքին հանգամանքներէ աւելի ծնունդ կ՚առնէ բացասական մտածողութենէն, վախէն, որոնք մեծապէս կ՚ազդեն մարդու ընտրութիւններուն եւ որոշումներուն վրայ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ես եմ աշխարհի լոյսը. ան որ իմ ետեւէս կու գայ, խաւարի մէջ պիտի չքալէ, հապա կենաց լոյսը պիտի ունենայ». (ՅՈՎՀ. Ը 12)։
Լոյսը, արդարեւ, ամենէն արագընթաց եւ ամենէն արագ տարածուող եւ շրջապատը պատող բնական երեւոյթ մըն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաջողութեան մէջ առաջնահերթ պէտք է ըլլայ ինքնագոհացումը. մարդ պէտք չէ՛ յաջողի ուրիշները «գոհացնելու» եւ կամ ուրիշներու մօտ «նախանձ» ստեղծելու համար, այլ պէտք է յաջողի նախ եւ առաջ ինքն իր անձին համար եւ չբաւարարուի այդ յաջողութեամբ, որովհետեւ իւրաքանչիւր յաջողութիւն նոր յաջողութիւններու փնտռտուքին կ՚առաջնորդէ մարդ արարածը, ինչ որ զինք հեռու կը պահէ լճացումէ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Երբ սիրտը խօսիլ սկսի՝ լեզուն այլեւս կը լռէ։
Ուստի յարատեւ աղօթելով մարդ աղօթքի ոգիով կը լեցուի եւ իր մէջէն չարի գաղափարը կ՚անհետանայ։ Կը զօրանայ բարոյական ուժով եւ կորովով եւ քաջաբար կը դիմադրէ չարին յարձակումներուն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդը յաջողութենէն հեռու պահողը իր սեփական կարողութեան եւ ուժերուն հանդէպ իր ունեցած գիտութեան պակասն է. յաճախ մարդ գործ մը կը կատարէ եւ կը մտածէ, թէ այդքան է իր կարողութիւնը. իրականութեան մէջ ո՛չ թէ մարդուն կարողութիւնն է այդքան եղողը, այլ այդ համոզումն է կարողութիւնը սահմանափակողը.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Գիտութիւնը՝ ամենապարզ առումով, բնութիւնը ճանչնալ, բնութեան հետ ծանօթանալ կը նշանակէ։ Այս իմաստով, գիտութիւնը՝ ո՛չ թէ նոր բան մը ստեղծել, այլ արդէն գոյութիւն ունեցող բանէ մը բեկորներ ստանալ, անոնց մասին տեղեկութիւն քաղել կը նշանակէ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այս յօդուածաշարքին երկարութեան պատճառը այն է, որ յաջողութիւնը հիմնուած չէ մէկ արժէքի կամ երեւոյթի վրայ. յաջողութիւնը բազմաթիւ արժէքներու միախմբումն է.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Աստուծոյ ճամբան կատարեալ է, Տէրոջը խօսքերը փորձուած են։ Անիկա ամէն իրեն յուսացողներուն ասպար, վահան է». (ՍԱՂՄ. ԺԸ 30)։
Վերոյիշեալ Սաղմոսը կ՚ընդունուի որպէս «դատաւորական» կամ «մեսիայական» սաղմոս։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Տակաւին կը շարունակենք յաջողութեան համար գրուած լաւագոյն բանաստեղծութիւններէն՝ անգլիացի գրող Քիփլինկի «Եթէ» բանաստեղծութեան վերլուծութիւնը. իր վերջին տողերուն մէջ բանաստեղծը կը խօսի կիրքը զսպելու մասին. «Եթէ թաղես կիրքի րոպէն վաղանցուկ»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հեռախօսով կը խօսէի Գրիգոր Սարկաւագ Գալփաքճեանի հետ, երբ խօսքը հասաւ Մարկոսի Աւետարանի Դ 26-29 համարի «Աճող սերմին առակ»ին, ան ինծի ուղարկեց պարտէզի վրայ հետզհետէ աճող խոտերու յաջորդաբար նկարներ։
