Արխիւ

Պէզ­ճեան Մայր վար­ժա­րա­նի սա­նե­րը վեր­ջերս փայ­լուն յա­ջո­ղու­թիւն մը ար­ձա­նագ­րե­ցին «Մար­մա­րա» կրթա­կան հաս­տա­տու­թիւն­նե­րու նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած սքրապ­լի մրցա­շար­քին շրջագ­ծով։ Մայր վար­ժա­րա­նը ներ­կա­յա­ցու­ցին՝ Ար­սէն Քա­պէ, Սե­սիլ­տա Քա­րա­փեք­մէզ, Նա­տին Մազ­ման­լըօղ­լու, Գա­րուն Արս­լան եւ Ռի­նա Աք­պաշ։

Սու­րիոյ տա­րած­քէն ներս «Եփ­րա­տի վա­հան» գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րը յա­ռաջ տա­նե­լու ժա­մա­նակ Թուրք զի­նեալ ու­ժե­րը ե­րէկ տուին նոր կո­րուստ­ներ։ Էլ Պա­պի շրջա­նէն ներս նա­հա­տա­կուե­ցան եր­կու թուրք զի­նուոր­ներ, ինչ որ խոր ցաւ պատ­ճա­ռեց ամ­բողջ երկ­րին մէջ։

Ինչ­պէս հա­ղոր­դած էինք, Ե­րու­սա­ղէ­մի Հա­յոց Պատ­րիար­քու­թեան կա­լուա­ծոց տե­սուչ Տ. Պա­րէտ Ծ. Վրդ. Ե­րէ­ցեան ներ­կա­յիս կ՚այ­ցե­լէ Լոս Ան­ճե­լըս, ուր յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ ալ ը­րած է մա­մու­լին։ Այս նիւ­թին վե­րա­բե­րեալ մեր վեր­ջին հա­ղոր­դում­նե­րուն զու­գա­հեռ՝ ե­լեկտ­րո­նիկ փոս­տով խմբագ­րու­թեանս հա­սաւ հե­տե­ւեալ գրու­թիւ­նը, որ ստո­րագ­րուած է Նա­հա­պետ Մել­քո­նեա­նի կողմէ։ Ստո­րեւ այդ նա­մա­կը կը հրա­տա­րա­կենք՝ ցո­լաց­նե­լու հա­մար Տ. Պա­րէտ Ծ. Վրդ. Ե­րէ­ցեա­նի Լոս Ան­ճե­լըս կա­տա­րած այ­ցե­լու­թեան ամ­բող­ջա­կան մթնո­լոր­տը։ Հա­կուած չենք լրիւ բաժ­նե­լու նա­մա­կի հե­ղի­նա­կին կող­մէ օգ­տա­գոր­ծուած ո­րա­կում­ներն ու ա­ծա­կան­նե­րը, ո­րոնց պա­տաս­խա­նա­տուու­թիւ­նը կը վի­ճա­կի ա­նոր։ Ու­րեմն այս մտադ­րու­թեամբ տեղ կու տանք Մել­քո­նեա­նի նա­մա­կին։

Ցա­ւով տե­ղե­կա­ցանք, որ Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քը կը սգայ իր ե­րի­ցա­գոյն ան­դամ­նե­րէն մէ­կուն կո­րուս­տը։ Ոչ եւս է Տքթ. Յով­հան­նէս Ե­շիլ­թե­փէ, որ ե­ղած է վար­ժա­րա­նի ա­ռա­ջին շրջա­նա­ւարտ­նե­րէն մին։

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱԶ­ԱՐԵԱՆ

Ժա­մա­նա­կին կը խա­բէին մեզ մեր ծնող­նե­րը, մենք ալ միամ­տօ­րէն կը հա­ւա­տա­յինք: 
Ա­նոնք ան­համ­բեր կը սպա­սէին մեր լե­զու ել­լե­լուն:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

«Ինչ­պէս մեր մար­մի­նը բազ­մա­թիւ ան­դամ­ներ ու­նի, ո­րոնց պաշ­տօ­նը նոյ­նը չէ սա­կայն, այն­պէս ալ Քրիս­տո­սի միա­ցած ըլ­լա­լով՝ մենք բո­լորս մէկ մար­մին ենք», կ՚ը­սէ Պօ­ղոս Ա­ռա­քեալ, հռո­մա­յե­ցի­նե­րու գրած իր նա­մա­կին մէջ. (ՀՌՈՄ. ԺԲ 4-5)։ Ան­դամ­նե­րէն ո­մանք Աս­տուծ­մէ կո­չուած են հա­սա­րա­կու­թեան յա­տուկ ծա­ռա­յու­թեան մը հա­մար՝ Ե­կե­ղեց­ւոյ մէջ եւ Ե­կե­ղե­ցիին մի­ջո­ցով։ Այս կո­չուած ծա­ռա­յող­նե­րը ընտ­րուած են եւ նուի­րա­գոր­ծուած Սուրբ Խոր­հուր­դով, ո­րուն մի­ջո­ցով Սուրբ Հո­գին զա­նոնք ա­տակ կը դարձ­նէ գոր­ծե­լու յան­ձին Քրի­սոտ­սի, որ գլո՜ւխն է ամ­բողջ մարմ­նին, այ­սինքն Ե­կե­ղե­ցիին, ի սպաս ա­նոր բո­լոր ան­դամ­նե­րուն։ Ուս­տի ձեռ­նադ­րուած պաշ­տօ­նա­տա­րը կեր­պով մը «սրբան­կա՛ր»ն է Քրի­սոտ­սի Քա­հա­նա­յին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին հո­գիին մէջ կան կարգ մը ժա­ռան­գա­կան տրա­մադ­րու­թիւն­ներ, ներ­քին ան­հա­ւա­սա­րակ­շիռ խառ­նուածք, նկա­րա­գրի թե­րի­ներ, խան­գա­րում­ներ եւ ախ­տա­ւոր-հի­ւան­դա­գին բարդ ե­րե­ւոյթ­ներ, ո­րոնց հան­գոյ­ցը քա­կել եւ լու­ծել՝ կա­րող բժիշկ­նե­րու եւ հո­գե­բոյ­ժե­րու անկ է միշտ։

Սու­րիոյ ներ­քին պա­տե­րազ­մի մթնո­լոր­տին մէջ Հա­լէ­պի ճա­կա­տագ­րա­կան դե­րը կը վե­րա­հաս­տա­տուի վեր­ջին օ­րե­րու ի­րա­դար­ձու­թիւն­նե­րով։ Այն­տեղ է այն բախ­տո­րոշ ճա­կա­տը, ուր ձե­ւա­ւո­րուե­լիք հա­ւա­սա­րակշ­ռու­թիւն­նե­րը կը պայ­մա­նա­ւո­րեն ընդ­հա­նուր եր­թը։ Վեր­ջին օ­րե­րուն Սու­րիոյ բա­նա­կը այս ճա­կա­տին վրայ ար­ձա­նագ­րեց լուրջ յա­ռաջ­խա­ղա­ցում մը։

Թեհ­րա­նի մէջ նա­խըն­թաց օր տե­ղի ու­նե­ցաւ Ի­րան-Հա­յաս­տան միջ­կա­ռա­վա­րա­կան յանձ­նա­ժո­ղո­վի 14-րդ նիս­տը։ Բա­նակ­ցու­թիւն­նե­րու ըն­թացքին հայ­կա­կան պա­տուի­րա­կու­թիւ­նը գլխա­ւո­րեց Հա­յաս­տա­նի Ու­ժա­նիւ­թի նա­խա­րար Ա­շոտ Մա­նու­կեան։