Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ­կա­յին բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան ան­թա­փանց խա­ւա­րի մը մէջ էր աշ­խարհ, ուր կա­րօ­տեալ­նե­րու ուղ­ղուած սի­րոյ ա­մէն ար­տա­յայ­տու­թիւն ան­տէր էր եւ ան­զօր, ուր կոր­սուած էր Աս­տու­ծոյ շնոր­հը եւ սէ­րը, երբ Կոյ­սը յղա­ցաւ եւ Աս­տուած՝ Ի՛նք մարմ­նա­ցաւ եւ մար­դա­ցաւ։ Այս կեր­պով «Աս­տուա­ծա­յայտ­նու­թիւն»ը ե­ղաւ հա­մայն մարդ­կու­թեան հա­մար փրկու­թի՛ւն։

Յու­նուա­րի 14-ին, Ե­րեա­նի Ա­լեք­սանտր Սպեն­դիա­րեա­նի ա­նուան օ­փե­րա­յի եւ պա­լէի ազ­գա­յին ա­կա­դե­մա­կան թատ­րո­նին մէջ, չի­նա­կան Նոր տա­րուան ա­ռի­թով, տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Կան­սիւ նա­հան­գի եր­գի-պա­րի հա­մոյ­թի «Մե­տաք­սի ճա­նա­պարհ եւ ծա­ղիկ­նե­րու անձ­րեւ» խո­րագ­րով հա­մեր­գը:

Կա­զիան­թէ­պի մէջ ե­րէկ կան­խուե­ցաւ ա­հա­բեկ­չա­կան յար­ձա­կում մը։ Դէպ­քը պա­տա­հե­ցաւ քա­ղա­քի Անվ­տան­գու­թեան տնօ­րէ­նու­թեան մեր­ձա­կայ­քին։

Լե­զուն ո­րով գրե­ցի երկ­րի ե­րե­սը քի­չեր
Կը կար­դա­յին զայն ար­դէն ու պակ­սե­ցան ա­նոնք ալ.
Հա­րիւր տա­րի ետք միայն իր այս ձե­ւով, այս սխալ
Կամ ճիշդ ձե­ւով ու հնչմամբ՝ լե­զուն ա­նուշ զոր խօ­սէր

Էին ա­նուշ տղաք­ներ, գու­ցէ խօ­սող չու­նե­նայ,
ՎԱ­ՀԱՆ ԹԷ­ՔԷԵԱՆ - 1942

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցւոյ Տաւուշի Թեմէն ներս առօրեան պայմանաւորուած է մահուկենաց բնոյթի սահմանային իրադարձութիւններով:
Առաջնորդարանը Հաղարծինի վանական համալիրէն ներս հիմնած է արտադրամաս մը, ուր գիւղացիներէն կը գնէ բերքը՝ պատրաստելու համար անուշի տեսակներ:

Յայտ­նի հա­մայն­քա­յին բա­րե­րար Ա­րէտ Եր­կա­նեան այ­ցե­լեց Վա­քըֆ­նե­րու խոր­հուր­դի մօտ փոք­րա­մաս­նու­թեանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Թո­րոս Ալ­ճա­նի գրա­սե­նեա­կը։ Ա­րէտ Եր­կա­նեան կամ­քէ ան­կախ պատ­ճառ­նե­րով չէր կրցած մաս­նակ­ցիլ ներ­կա­յա­ցու­ցի­չի գրա­սե­նեա­կի բաց­ման հա­ւա­քոյ­թին։

Տ. Արամ Արք. Աթէշեան ընդունեց Տ.Տ. Պարթոլոմէոս Ա. Ուղղափառաց Ծայրագոյն Պատրիարքը:
Սուրբ Ծննդեան եւ Աստուածայայտնութեան տօնին առթիւ ջերմ բարեմաղթանքներ Պատրիարքարանի երդիքին տակ:

Հանրապետութեան նախագահը հեռախօսազրոյց մը ունեցաւ ՄԱԿ-ի ընդհանուր քարտուղարին հետ:
Էրտողան. «Թուրքիոյ անվտանգութիւնը կը սկսի ո՛չ թէ Կազիանթէպի այլ Հալէպի, ո՛չ թէ Կարսի այլ Նախիջեւանի մէջ»:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

​Կեան­քի ընդ­հա­նուր օ­րէնքն է՝ ապ­րե­լու հա­մար, գո­յու­թիւ­նը պահ­պա­նե­լու հա­մար, գո­յա­տե­ւե­լու հա­մար պէտք է զօ­րա­ւո՛ր ըլ­լալ, եւ զօ­րա­ւոր ըլ­լա­լու հա­մար՝ պայ­մա՛ն է՝ զօ­րու­թեան աղ­բիւ­րի մը հետ ան­մի­ջա­կան հա­ղոր­դակ­ցու­թիւ­նը։ Կեան­քը ապ­րող, կեան­քը վա­յե­լող մար­դուն հա­մար անխ­զե­լի՛ է այդ հա­ղոր­դակ­ցու­թիւ­նը, այդ խորհր­դա­ւոր կա­պը։