Արխիւ

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Յա­ճախ կը խօ­սինք ա­մուս­նու­թեան խոր­հուր­դին՝ ա­նոր ան­հա­տա­կան եւ հա­ւա­քա­կան-ըն­կե­րա­յին եւ հո­գե­ւոր կեան­քի մէջ կա­րե­ւո­րու­թեան եւ ներ­կա­յա­ցու­ցած ար­ժէ­քին մա­սին։ Ա­մուս­նու­թեան սրբա­զան միու­թեամբ կազ­մուած ըն­տա­նի­քը՝ ար­դա­րեւ առ տնին ե­կե­ղե­ցի մըն է՝ սրբա­տե­ղի մը եւ Աս­տու­ծոյ տու­նը նաեւ, քա­նի որ Աս­տուած սէր է եւ ու­րեմն ո՛ւր որ սէր կայ՝ հոն ներ­կայ է Աս­տուած, եւ քա­նի որ ա­մուս­նու­թեամբ կազ­մուած այս հրա­շա­լի՜ միու­թեան հի­մը սէ՛րն է, ա­պա ու­րեմն որ­քան ճիշդ է ըն­տա­նի­քը ա­նուա­նել՝ առ տնին ե­կե­ղե­ցի մը, սրբա­տե­ղի մը, Աս­տու­ծոյ տո՛ւ­նը։

Հայ Կա­թո­ղի­կէ Ե­կե­ղեց­ւոյ մայ­րա­վան­քին՝ Զմմա­ռի մէջ, ե­րէկ, ապ­րուե­ցաւ յատ­կան­շա­կան օր մը։ Այս­պէս, հան­դի­սա­ւոր պայ­ման­նե­րու ներ­քեւ տե­ղի ու­նե­ցաւ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Ե­կե­ղեց­ւոյ նո­րըն­տիր Կա­թո­ղի­կոս-Պատ­րիարք Գրի­գոր-Պետ­րոս Ի.-ի գա­հա­կա­լու­թեան շքեղ ա­րա­րո­ղու­թիւ­նը։

Հա­մա­հայ­կա­կան վե­ցե­րորդ խա­ղե­րը կը շա­րու­նա­կեն ամ­բողջ աշ­խար­հի հա­յու­թեան ան­մի­ջա­կան ու­շադ­րու­թեան ա­ռար­կայ դառ­նալ։ Այս մթնո­լոր­տին մէջ, Հա­մա­հայ­կա­կան վե­ցե­րորդ խա­ղե­րուն ձօ­նուած դրոշ­մա­թուղ­թեր թո­ղար­կուե­ցան Հա­յաս­տա­նի թղթա­տա­րա­կան ըն­կե­րու­թեան՝ «Հայ­փոստ»ի կող­մէ։

​Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան գօտիէն ներս հրադադարի խախտումները կը շարունակուին:
Ըստ Ուորլիքի, եթէ կողմերը կը փափաքին բանակցային լուծում, ապա պէտք է նուազեցնեն լարուածութիւնը:

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Չո­րեք­շաբ­թի, Օ­գոս­տո­սի 5-ին, Ո­ւա­շինկ­թը­նի Ա­մե­րի­կեան հա­մալ­սա­րա­նին մէջ տե­ղի ունե­ցած հան­դի­սու­թեան մը ըն­թաց­քին խօսք առ­նե­լով Ա­մե­րի­կա­յի Միա­ցեալ Նա­հանգ­նե­րու Նա­խա­գահ Պա­րաք Օ­պա­մա ման­րա­մաս­նօ­րէն ներ­կա­յա­ցուց Ի­րա­նի հետ կա­յա­ցուած կո­րի­զա­յին հա­մա­ձայ­նու­թեան տար­բեր ե­րե­սակ­նե­րը:

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան Գա­րա­կէօ­զեան Տան Գնա­լը կղզիի Կազ­դուր­ման կա­յա­նի դարա­ւան­դին վրայ տե­ղի ու­նե­ցաւ ա­սու­լիս մը, որ կազ­մա­կեր­պուած էր «Հայ­ճար»ի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ։

Հա­յաս­տա­նէն եւ Անգ­լիա­յէն հնա­գէտ մաս­նա­գէտ­նե­րէ բաղ­կա­ցեալ ար­շա­ւա­խումբ մը վեր­ջերս ի յայտ բե­րաւ ժայ­ռա­պատ­կեր­ներ, ինչ որ ստեղ­ծած է լայն ար­ձա­գանգ։ Հա­յաս­տա­նի Սիւ­նի­քի մար­զի եւ Ար­ցա­խի սահ­մա­նագլ­խուն գտնուող Ծղուկ լեռ­նա­յին գօ­տիի յա­րա­կից տա­րած­քէն ներս հնա­գէտ­նե­րու եւ ա­րուես­տա­բան­նե­րու աշ­խա­տա­խում­բը յայտ­նա­բե­րեց ու փաս­տագ­րեց ա­ւե­լի քան հա­զար ժայ­ռա­պատ­կեր­ներ։

Աշ­խար­հահռ­չակ տու­տու­կա­հար Ճի­վան Գաս­պա­րեան յա­ռա­ջի­կայ ամ­սուան սկիզ­բին հա­մեր­գով մը հան­դէս պի­տի գայ Ե­րու­սա­ղէ­մի մէջ։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Թա­գա­ւոր մը, կը պատ­մուի, թէ ե­րազ մը տե­սած էր՝ եր­կին­քէն փո­խա­նակ անձ­րե­ւի ա­ղուէս կը տե­ղար։ Ան մտա­հո­գուած՝ ան­մի­ջա­պէս հրա­ման ար­ձա­կեց.
«Ո՛վ որ ե­րազս ին­ծի բա­ցատ­րէ, ա­նոր հա­զար ոս­կի կու տամ»։ Թա­գա­ւո­րին այս հրա­մա­նը լսող աղ­քատ մարդ մը կու գայ եւ կ՚ը­սէ. «Ե­թէ ե­րեք օր ժա­մա­նակ տաս ին­ծի, ե­րազդ կը մեկ­նեմ քե­զի»։­