ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Կրնայ ըլլալ որ տեղին չէ այս կարճ գրութիւնս, բայց անհրաժեշտութեան համար ուզեցի արձանագրել այս մի քանի տողերը, որոշ պարզաբանումներ կատարելու՝ կարդալու եւ հասկնալու միջեւ եղող տարբերութիւնը ցոյց տալու համար տեղեկատուական դաշտէն ներս։
ՄԱՆՈՒԷԼ ՔԷՇԻՇԵԱՆ
2019-2020 տարեշրջանին, երրորդ տարին ըլլալով հալէպահայ քուէյթաբնակ բարերար մտաւորական Կիրակոս Գույումճեան «Ներսէս Շնորհալի» մրցանակով կը շարունակէ քաջալեր հանդիսանալ հայկական վարժարաններու 12-րդ կարգի առաջնակարգ այն ուսանողները, որոնք պետական լրացուցիչ քննութիւններուն առաջին երեք բարձրագոյն նիշերը կ՚ապահովեն:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երեւանի Աբովեան փողոցին վրայի Գեղագիտութեան Ազգային կեդրոնէն ներս բացուած է ցուցահանդէս մը. կը ցուցադրուի հայ գեղարուեստական լուսանկարչութեան նշանաւոր ներկայացուցիչ Գագիկ Յարութիւնեանի «Ղարաբաղ» շարքը՝ 29 լուսանկարչական աշխատանքով:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
-Մարիամս պիտի երթամ,- կնոջն ամուր կուրծքին սեղմելով, տամուկ աչքերով ըսաւ կամաւորը:
-Կ՚աղաչեմ, մի՛ երթար... մնայ մեզի հետ՝ ինձ ու մեր չծնած երեխայի:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Մեր մեծերուն ժպիտը, ուրախութիւնը կեղծ էր, լիաթոք չէր. հայեացքի խորքին մէջ անհուն տխրութիւն, թախիծ մը կար քօղարկուած:
Մեծ մայրս ու մեծ հայրս ընկերասէր, խնդումերես, հիւրընկալ ու սրտաբաց մեծութիւններ էին ինծի համար: Ժպիտն անպակաս էր իմ Իզապելլա մեծ մօր դէմքէն:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
2020-ը յոբելեանական տարի է արեւմտահայ գրող, մանկավարժ, հասարակական գործիչ Թլկատինցիին համար: Բուն անունով Յովհաննէս Յարութիւնեան գրողը ծնած է Խարբերդի Խոյլու նախկին՝ Թիլ Կաթի գիւղը, որ ժողովուրդին լեզուին մէջ դարձած է Թլկատին:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Անցեալ տարուայ Օսքարի մրցանակի «Օտարալեզու լաւագոյն շարժանկարը» անուանակարգի թեկնածուներէն լիբանանեան «Կափառնաում» (կը նշանակէ քաոս) կը բացայայտէ տարածքաշրջանի ողբերգական եւ զարհուրելի վիճակը։
Պատրաստեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հինգշաբթի, 29 հոկտեմբեր 2020-ին, Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցւոյ Տօնացոյցին համաձայն յիշատակութեան օրն է Ընդհանրական Եկեղեցւոյ մեծագոյն սուրբերէն՝ Յովհան Ոսկեբերան Հայրապետին:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
23 տարի առաջ՝ 1 նոյեմբեր 1997 թուականին, «Հայաստանի Հանրապետութիւն» օրաթերթին մէջ լոյս տեսաւ Հայաստանի այդ ժամանակուան նախագահ Լեւոն Տէր-Պետրոսեանի «Պատերա՞զմ, թէ խաղաղութիւն. լրջանալու պահը» ծաւալուն յօդուածը:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Թերեւս աշխարհի մէջ միակ ազգն ենք, որ վտանգի պահին կը դառնանք բռունցք մը, իսկ խաղաղ ժամանակներուն կը ցրուինք չորս դին:
Յիրաւի, համայն հայութիւնը սա օրհասական օրերուն խուճապահար՝ ինքնակամ կը փախի դէպի Արցախ:
