ԿՐՕՆՔԸ ԵՒ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԵԹԱՆՈՍԱԿԱՆ ՀԱՒԱՏՔԸ (Ա .)
Աշխատասիրեց՝
ԱԼԵՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
Կրօնքը իբրեւ կարեւորագոյն մասը մարդկային էութեան, արթնցաւ այն օրէն, երբ մարդ արարածը զգաց, որ կապ մը կը զօդէր իր ոգին թէ՛ աշխարհի եւ թէ միանգամայն իր վրայ իշխող այն խորհրդաւոր ոգիին հետ, որ արարիչն էր ամբողջ տիեզերքին։