Ընկերա-մշակութային

Թուր­քիոյ Հայ Կա­թո­ղի­կէ Հա­սա­րա­կու­թեան Վի­ճա­կա­ւոր Տ. Լե­ւոն Արք. Զէ­քիեան ե­րէկ Ս. Պա­տա­րագ մա­տոյց Բան­կալ­թիի Լա­տին կա­թո­լիկ­նե­րու գե­րեզ­մա­նա­տան մատ­րան մէջ։ Ս. Պա­տա­րա­գէն վերջ տե­ղի ու­նե­ցաւ նաեւ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն, ո­րու ըն­թաց­քին ո­գե­կո­չուե­ցան կա­նանց ի­րա­ւունք­նե­րու պաշտ­պան ի­գա­կան սե­ռէ հա­յազ­գի մտա­ւո­րա­կան­ներ, մաս­նա­ւո­րա­պէս Սրբու­հի Տիւ­սաբ, ինչ­պէս նաեւ ի Տէր հան­գած ի­գա­կան սե­ռէ հայ բո­լոր գրչի կամ կրթու­թեան մշակ­նե­րը։

Գա­րա­կէօ­զեան Տան հա­մա­լի­րէն ներս, «Նա­տիա եւ Տիգ­րան Կիւլ­մէզ­կիլ» գե­ղա­րուես­տա­կան աշ­խա­տա­նո­ցի շար­ժան­կա­րի դահ­լի­ճի եր­դի­քին տակ ե­րէկ ե­րե­կո­յեան տե­ղի ու­նե­ցաւ ե­զա­կի ձեռ­նարկ մը։ Այս­պէս, «Քի­նօ քոնկ» կար­ճա­ժամ­կէտ ժա­պա­ւէն­նե­րու խմբա­կին կող­մէ կազ­մա­կեր­պուած էր ե­րե­կոյթ մը, ո­րու ըն­թաց­քին ներ­կա­յա­ցուե­ցան զա­նա­զան կար­ճա­ժամ­կէտ գոր­ծեր։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հա­յաս­տա­նեան զան­գուա­ծա­յին լրա­տուա­կան մի­ջոց­նե­րը, ըն­կե­րա­յին ցան­ցե­րը այս շաբ­թուան սկիզ­բը պար­զա­պէս «պայ­թե­ցա­ն» հայ­կա­կան ա­մե­նէն սի­րուած ռաք խում­բե­րէն մէ­կուն՝ «Ռեին­կար­նա­ցիա» խում­բի վեր­ջին տե­սա­հո­լո­վա­կի հրա­պա­րա­կու­մէն ետք: «Պայ­թիւն­»ը այն­քան զօ­րեղ էր, որ ա­նոր ա­լիք­նե­րը տա­կա­ւին չեն հան­դար­տած:

Հա­մաշ­խար­հա­յին տա­րո­ղու­թեամբ տօ­նա­կա­տա­րուող Մի­ջազ­գա­յին օ­րե­րու շար­քին իր ա­ռանձ­նա­յա­տուկ տե­ղը կը գրա­ւէ Կա­նանց մի­ջազ­գա­յին օ­րը:

Հայուհին Եւ Ներկայ Մարտահրաւէրները «Եր­ջան­կու­թիւն, ա­ռող­ջու­թիւն, յա­ջո­ղու­թիւն­ներ, միայն ու­րախ եւ ան­հոգ պա­հեր, միշտ ըլ­լան գե­ղե­ցիկ, կա­նա­ցի, միայն ժպտա­ցող դէմ­քեր տես­նենք մեր շուր­ջը», տղա­մար­դիկ կը մաղ­թեն կա­նանց՝ չմոռ­նա­լով ա­ւելց­նել, որ այդ ա­մէ­նը ա­պա­հո­վե­լու հա­մար տղա­մար­դոց դե­րը մեծ է:

Տեսակցեցաւ՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Հայաստանի Ազգային գրադարանը թափով յառաջ կը տանի իր վիթխարի ժառանգութիւնը թուայնացնելու ուղղեալ բազմակողմանի աշխատանքը:
Տիգրան Զարգարեան երախտագիտութեամբ կ՚ընդգծէ այժմ արժանթինաբնակ Յովսէփ Թահթայի գնահատելի յանձնառութիւնը, որու շնորհիւ կ՚ապահովուին ձեռքբերումներ:

Բան­կալ­թիի «Նոս­թալ­ժի» գրա­խա­նութ-սրճա­րա­նին մէջ շա­բա­թա­վեր­ջին տե­ղի ու­նե­ցաւ Նուէր Լա­զօղ­լուի «Kalbim Turkuaz» գիր­քին շնոր­հան­դէ­սը։ Նուէր Լա­զօղ­լու ծա­նօթ է որ­պէս լրագ­րող, սա­կայն այս գոր­ծի պա­րա­գա­յին գրա­սէր­նե­րուն կը ներ­կա­յա­նայ իբ­րեւ վի­պա­գիր։

ՆԱ­ԶԱ­ՐԷԹ ՊԷՐ­ՊԷ­ՐԵԱՆ

Մարտ 1-ին, 83 տա­րի ա­ռաջ, Ե­րե­ւա­նի մէջ մա­հա­ցաւ հայ­կա­կան ճար­տա­րա­պե­տու­թեան ար­ժա­նա­ւոր ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րէն Թո­րոս Թո­րա­մա­նեան (1864-1934): Շնոր­հա­լի ու նշա­նա­ւոր ճար­տա­րա­պե­տը ի­րա­ւամբ կը նկա­տուի հայ­կա­կան ճար­տա­րա­պե­տու­թեան գի­տա­կան ու­սում­նա­սի­րու­թեան հիմ­նա­դի­րը:

Մեր հա­մայն­քի ըն­կե­րամ­շա­կու­թա­յին կեան­քի մղիչ ու­ժե­րէն Յա­կոբ եւ Նա­րօտ Կիւ­լէչ ա­մո­լը այս շրջա­նին ձեռ­նա­մուխ ե­ղած է «Մենք եւ մեր պա­րե­րը» խո­րագ­րեալ ծրագ­րի մը։ Այս­պէս, Կիւ­լէչ­նե­րը կը կազ­մա­կեր­պեն հայ­կա­կան ժո­ղովր­դա­կան պա­րե­րու դա­սըն­թացք­ներ։

Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Ժո­ղովր­դա­կան ա­րուես­տի թան­գա­րա­նին մէջ, ի թիւս կարգ մը հայ­կա­կան ծի­սա­կան, ժո­ղովր­դա­կան, ա­ւան­դա­կան տիկ­նիկ­նե­րու, կայ նաեւ զուար­ճա­լի տիկ­նիկ մը, ո­րուն ա­նունն է Ակ­լա­տիզ կամ Պաս պա­պիկ: Հե­տաքրք­րա­կան պատ­մու­թիւն մը ու­նի Ակ­լա­տիզ տիկ­նի­կը: