ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Հայաստանի Դիլիջան քաղաքի հին գերեզմանոցին մէջ եզակի են ոչ-տեղացիներու շիրիմները: Հոն ամփոփուած են վաղեմի հայկական այդ քաղաքի հնաբնակներուն աճիւնները, սակայն կայ շիրիմ մը, որուն տակ հանգչող հայուհին Դիլիջան հասած է շատ հեռուներէն՝ Պոլիսէն:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Մարդիկ հաղորդակցելու համար կ՚օգտագործեն շարք մը խորհրդանշաններ, որոնք մենք կ՚անուանենք լեզու: Մինչ մարդիկ կը շփուին լեզուով, միւս կենդանի էակները հաղորդակցութեան աւելի պարզ միջոցներ ունին:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
«Միայնակ ընդդէմ ճակատագրի. Ֆութպոլային դիւանագիտութեան ետնաբեմը» խորագիրը կը կրէ Հայաստանի Հանրապետութեան երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսեանի մամուլի քարտուղար, նախկին երեսփոխան Սամուէլ Ֆարմանեանի գիրքը:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Սուրբ Յարութեան յաջորդող վեցերորդ կիրակին մասնաւոր անուանում մը չունի: Երանաշնորհ Շնորհք Պատրիարքը զայն կոչած է ԿԱՊՈՅՏ կիրակի, որպէս տրամաբանական յաջորդականութիւնը նախորդ երկու կիրակիներուն՝ Կանաչ եւ Կարմիր:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Մեր նախորդ յօդուածով անդրադարձած էինք Միխայիլ Լերմոնթովի 1840 թուականին հրատարակուած «Մեր ժամանակի հերոսը» վէպին, որ կը պատմէ 19-րդ դարու հիասթափուած ազնուականի մը մասին եւ հոգեբանօրէն կը զննէ անոր դիմանկարը։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Հայաստանցի Ռոզալիա Աբգարեան յունիսի 17-ին կը դառնայ 100 տարեկան: Ան երեւի թէ Հայաստանի մէջ միակ ողջ մնացած կինն է, որ մասնակցած է Երկրորդ աշխարհամարտի մաս կազմող պատերազմներէն մէկուն՝ Հայրենական մեծ պատերազմին:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Ամէն անգամ Տէրը իմ հաւատքի զօրութիւնը կը չափէ փորձութիւնով մը: Ամէն անգամ ես կը կտրուիմ իմ այդ քննութենէն: Փառքդ շատ Տէր Աստուած:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Իմ սիրելի տօներէն մին: Համայն հայոց, արցախցիներու սիրելի տօնը:
Ամէն տարի այդ օրը իմ սիրտը կը փառաւորուէր: Արցախը, իր քաղաքամայր Ստեփանակերտով կը պճնուէր:
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Երէկուան թիւով տուած էինք արեւմտահայ հասարակական գործիչ, գրող, հրապարակագիր Յովհաննէս Պօղոսեանի (ծնած Կեսարիա, 1889 թուականին) յուշագրութենէն հատուած մը:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
«Ռուսական գրականութեան փարթամ գետը ամբողջութեամբ կը բխի Կովկասի ձիւնոտ գագաթներուն մէջ ծնած այս պարզ աղբիւրէն», կ՚ըսէ Կոկոլ՝ ողջունելով «Մեր ժամանակի հերոսը» գիրքը, որ Միխայիլ Եուրեւիչ Լերմոնթովի միակ վէպն է։ Գիրքի գլխաւոր հերոսը՝ Փեչորին դասուած է ռուսական գրականութեան ներշնչման գլխաւոր աղբիւրներու շարքին, ինչ որ կը համարուի աննախընթաց:
