ՀՐԱՆԴ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
Կ՚աղօթեմ, Տէ՜ր, որ ծառերը չմահանան…
Կ՚աղօթեմ, Տէ՜ր, որ սէրերը չմահանան…
Կաթիլներու ջուրին նման
վեր բարձրանան եւ ամպանան
ծածկեն գունտն այս ապականած
ու վար ցօղեն դանդաղօրէն եւ համօրէն
իջնեն գլխուն մէն մի մարդու եւ սրտերո՛ւն,
մաքրեն մաղձը ու նախանձը
մաքրեն կիրքը եսին հիւանդ։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Կը ներկայացնէք դուք Ձեզ:
-Անունս Հրակ Աբէլեան է: Ծագումով քէսապցի: Լիբանանի մէջ հասակ առած եմ: Ամառնային արձակուրդները անցուցած եմ Քէսապի մէջ։ 18 տարեկանիս Գանատա՝ Մոնթրէալ փոխադրուեցայ ուսումս շարունակելու համար եւ արդէն 14 տարիէ այստեղ կ՚ապրիմ։
ՄՈՒՀԱՄՄԱՏ ԱԼ-ՄԱՂՈՒԹ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Մեր սիրելի ընթերցողներու ուշադրութեան կ՚ուզենք յանձնել, որ այս եւ յառաջիկայ շաբաթներու ընթացքին, իրենց ուշադրութեան պիտի յանձնենք սուրիացի բանաստեղծ եւ գրող Մուհամմատ ալ-Մաղութի «Պիտի դաւաճանե՛մ Հայրնիքիս» գիրքը՝ արաբերէնէ թարգմանելով:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
«Միասին» հարթակի հիմնադիր Վարդան Գաբրիէլեան. «Սփիւռքը իմաստ չունի առանց Հայաստանի, ան չի կրնար գոյատեւել, եթէ հայրենիքը կեդրոնական ուղենիշ չնկատէ»:
Պետականակեդրոն ու համահայկական առանցքներ:
«Բարի կամքի դրեւորումը բաւարար չէ, պէտք է հաւաքական ուժ դառնալ եւ տեսլականի պակասը հիմնական խնդիր է։ 2040-ին ալ պէտք է ըլլա՞յ այնպէս՝ ինչպէս որ եղած էր 1960-ին, 1980-ին, 2000-ին կամ 2020-ին»:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Հարցում. Առակաց 19.13-ին մէջ կը կարդանք. «Անմիտ տղան իր հօրը թշուառութիւնն է»: Ինչպէ՞ս պէտք է հասկնանք այս համարը:
ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ
Պաղեստինի դատը աշխարհի ամենահանրածանօթ եւ բարդ դատերէն մին է, որու մէջ ներգրաւուած են ո՛չ միայն պաղեստինցի եւ հրեայ ժողովուրդները, այլեւ՝ արաբական շարք մը երկիրներ եւ գրեթէ բոլոր իսլամական աշխարհը: Անոր ծալքերը շատ են եւ կը մարմաւորուին շատ մը մակերեսներու մէջ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Կազզէի ներկայ պատերազմին ու անոր նախորդած յատկապէս Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ-Իրան յարաբերութիւններուն, Պեշար Էսատի իշխանութեան եւ այլ հանգամանքներու համայնապատկերին վրայ Սուրիոյ իրադարձութիւնները անուշադրութեան մատնել անկարելի է։
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
«Ո՞վ որո՞ւ բարեկամ, ո՞վ որո՞ւ թշնամի. Մերձաւոր Արեւելքի բարդ խնդիրներուն մէջ Հայաստան պէտք չէ մեծ ակնկալութիւններ ունենայ իբրեւ պետութիւն»:
«Հայութիւնը բացարձակապէս պէտք չունէր այս տագնապին, երբ տարածաշրջանի հիմնական երեք գաղութները՝ Լիբանան, Սուրիա եւ Իրան տարիներէ ի վեր կը հիւծուին զանազան պատճառներով»:
«Իսրայէլ փլուզման եզրին չէ, այլ ան շատ աւելի հզօր դառնալու հաւանականութիւնը ունի իր ռազմական եւ գիտական կարողութիւններով՝ քան որեւէ արաբական երկիր։ Բայց երկիրը ունի երկարաժամկէտ ժողովրդագրական հարց մը։ Այդ սպասուած հաւաքական ներգաղթը հիմա կարծես թէ այլեւս չկայ»:
«Յստակօրէն գիտե՞նք, թէ Մոսկուայի դիրքը ի՛նչ է այս հարցին մէջ։ Ճիշդ է, որ մեծ աշխատանք կայ Ռուսաստանը «Համաս»ի կողքին ցոյց տալու համար, բայց սա կրնայ աշխատիլ Միացեալ Նահանգներու մէջ, իսկ դժուար թէ աշխատի Իսրայէլի մէջ»:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Օրերս, երբ նախորդ անցնող տարիներուն գրածս գրութիւններէն գրութիւն մը կը փնտռէի, աչքիս զարկաւ «Մարդ ըլլալ…» վերնագիրը կրող գրութիւն մը, որ ստորագրած եմ 24 յունիս 2014-ին, երբ տակաւին ԺԱՄԱՆԱԿ-ի ընտանիքին անդամ չէի դարձած, հակառակ անոր որ յաճախ կը կարդայի զայն համացանցի վրայ:
